Λέσβος: Μία νεκρή, εκτεταμένες ζημιές, κομμένοι δρόμοι και η αντισεισμική προστασία στα αζήτητα

Από την Βρίσα όπου έχασε την ζωή της η 45χρονή εγκλωβισμένη, μέχρι την παλιά πόλη της Μυτιλήνης, ο σεισμός που έπληξε το νησί, άφησε τα σημάδια του και για ακόμη μια φορά, ανέδειξε την απουσία αντισεισμικής θωράκισης.

Παλιά βιομηχανικά κτίρια κατέρρευσαν στη Σκάλα Πολιχνίτου. Επίσης, κατέρρευσε μέρος της καμινάδας του παλιού βιομηχανικού κτιρίου ελαιοτριβείου στη Σκάλα Λουτρών το οποίο λειτουργεί ως ξενοδοχείο με την επωνυμία «Zaira». Αποτέλεσμα της κατάρρευσης της βιομηχανικής καμινάδας ήταν να καταστραφεί μεγάλο μέρος του κυρίως κτιρίου.

Επίσης, ρωγμές και πτώσεις σοβάδων έχουν υπάρξει σε πολλά κτίρια στο ιστορικό κέντρο της πόλης της Μυτιλήνης. Ανάμεσα σε αυτά και στο ιστορικό Δημαρχείο στην Προκυμαία της πόλης.

Και όλα αυτά, σε μια περιοχή όπου παρατηρείται συχνή και έντονη σεισμική δραστηριότητα. Οι ευθύνες διαχρονικά των κυβερνήσεων είναι δεδομένες, καθώς τα σχετικά έργα και άλλα που αφορούν την προστασία του λαού, (όπως και αυτών για την αντιπλημμυρική θωράκιση), δεν αποτελούν προτεραιότητα, ακριβώς γιατί δεν εξασφαλίζουν κέρδη για το κεφάλαιο. Έργα και υποδομές αντισεισμικής θωράκισης κατατάσσονται πολύ χαμηλά στον κατάλογο επιλεξιμότητας τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από τα διάφορα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια ματιά στους προϋπολογισμούς δήμων και περιφερειών αρκεί για να καταδείξει ότι τα έργα αυτά κρίσιμης σημασίας για το λαό, δεν είναι στην ατζέντα. Ως εκ τούτου, τα λαϊκά στρώματα παραμένουν ανοχύρωτα, εντελώς απροστάτευτα στον εγκέλαδο, «ελπίζοντας» ότι η εστία ενός σεισμού δεν θα είναι κοντά σε κατοικημένη περιοχή για να αποφευχθούν οι υλικές ζημιές ή και οι απώλειες ανθρώπινων ζωών. Είναι χαρακτηριστικό ότι κτίρια, δημόσια και ιδιωτικά, όπου συναθροίζεται κόσμος, όπως σχολεία, νοσοκομεία, παραμένουν χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.

Ειδικά για τη Μυτιλήνη, είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που είχε δημοσιοποιήσει τον Δεκέμβρη του 2014 η Κομματική Οργάνωση Λέσβου του ΚΚΕ, με αφορμή τον σεισμό που σημειώθηκε στο νησί στις αρχές του ίδιου μήνα. Τα στοιχεία απεδείκνυαν ότι 7 χρόνια μετά τον προηγούμενο σεισμό, του 2007 όχι μόνο δεν έγινε κάτι για την σεισμική θωράκιση του νησιού, αντίθετα τα πράγματα χειροτέρεψαν. Χαρακτηριστικά σημειωνόταν, ανάμεσα σε άλλα, ότι κανένα σπίτι, καμία πολυκατοικία δεν είχε ελεγχθεί. Χωρίς προσεισμικό έλεγχο παρέμεναν δημόσια κτίρια, σχολεία, γηροκομεία, και άλλοι χώροι. Η απουσία προσεισμικού ελέγχου παραμένει και σήμερα. Σοβαρά παραμένουν τα κενά στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, τόσο σε επίπεδο πιστώσεων όσο και σε επίπεδο προσωπικού.

Αναδεικνύεται εκ νέου ότι η αντισεισμική θωράκιση και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές απαιτούν ένα κεντρικό σχεδιασμό, μια πολιτική εξουσία που θα αντιμετωπίζει τη γη και την κατοικία σαν κοινωνικά αγαθά και όχι σαν εμπορεύματα.

(902.gr)