Η αισθητική αποτύπωση του πολιτικού στοιχείου των ΗΠΑ, ως η υπερδομή μιας κοινωνικής λειτουργικής

Του Θεόδωρου Αραβανή

Στο κινηματογραφικό φιλμ «Θάνατος στην Βενετία» -απ΄ τα αριστουργήματα της τέχνης του σινεμά- (πάνω στο μυθιστόρημα του Τόμας Μαν και σκηνοθέτη το Λουκίνο Βισκόντι), ο ήρωας ηθοποιός Ντέργκ Μπόγκαρντ πεθαίνει μέσα σε μια υγρή -μολυσμένη απ το μίασμα που είχε προκύψει- Βενετία εξουθενωμένος, αυτοηττημένος ως μουσικός καλλιτέχνης και άνθρωπος.

Στην σκηνή (φωτό) το χρώμα με το οποίο ο ήρωας είχε βάψε τα μαλλιά του, για μια τελευταία περιποίηση ως αναλαμπή ύστατης ζωής, αλλά και προετοιμασία για ένα αξιοπρεπές τέλος, τρέχει στο πρόσωπό του κάτω απ΄ την υγρασία του βενετσιάνικου περιβάλλοντος.

Το τέλος -ως παρακμή- είναι οριστικά και λειτουργικό συμβολικά. Και μόνο σε επίπεδο τέχνης -αισθητικά- μπορεί να παρασταθεί ως φινέτσα, αυτής της λειτουργικής του ανθρώπου, παρακμής.

Ο τέως δήμαρχος Νέας Υόρκης και υπερασπιστής της προεδρικής αμερικανικής λειτουργικά χρόνια τελεστότητας βγήκε στον κοινωνικό επικοινωνισμό με τα χρώματα απ΄ τα μαλλιά να τρέχουν στα μάγουλα (σαν το ήρωα του φιλμ) για να υποδηλούται έτσι και να σηματοδοτείται η παρακμή της αμερικανικής λειτουργικότητας, αυτή που διακονείται χρόνια ως «ορθολογική τελεσμένη εντελέχεια της υπερδύναμης μιας παγκόσμιας λειτουργικής!!!!».