Το Εργατικό Κέντρο για την παραχώρηση του λιμανιού στο Περιγιάλι Λευκάδας

Τα χρόνια που ήρθαν και όσα έρχονται μέσα στον όρο επένδυση και ανάπτυξη δεν θα περιλαμβάνεται ο όρος δαπανών προυποθέσεων και οργανωτικών σχεδίων για την συμβατότητα στόχων και διαδικασιών.
Απανταχού στον κόσμο ( και στην Ελλάδα ) οι οργανωτικές υπομονάδες και Δνσεις μέσα στους επιχειρηματικούς ομίλους εγκαταλείπονται διότι δαπανούν πόρους και δεν φέρνουν άμεσα έσοδα.
Το φαινόμενο της Ελλάδος στο πρόσφατο καιρικό light φαινόμενο χιόνι, με την προβληματική ηλεκτροδότηση είναι σαφές και καταδεικτικό. Αφού χρόνια είχε εγκαταληφθεί το δίκτυο – το γιατί είναι εξηγήσιμο – και η περίφημη ηλεκτροδότηση της χώρας δεν έλαβε υπ όψιν το ίδιο το δίκτυο το οποίο τιμολόγησαν μάλιστα ανεξάρτητα ώς μεταφορά ενέργειας, έπεφτε βαρύ το να κάνουν δαπάνες για την προστασία του πληρωμένου πρόσθετα απ τους πολίτες δικτύου. Δηλαδή η οργάνωση της μεταφοράς δεν ενδιέφερε το επιχειρηματικό σχέδιο του ηλεκτρισμού. Στόχος ήταν η παραγωγή και εκλαμβανομένης ώς δεδομένης της μεταφοράς , η έμφαση δινόνταν στην είσπραξη απ την κατανάλωση. Η οργανωτική της ίδιας της μεταφοράς- διανομής είχε και έχει εγκαταληφθεί. Και εδώ παρουσιάζεται το φαινόμενο οι πολίτες να πληρώνουν για ένα αγαθό- την μεταφορά ηλεκτρισμού- μέσα στον εξηλεκτρισμό της χώρας, και την ίδια στιγμή αυτή η μεταφορά και η διανομή να είναι ασχεδίαστη. Οι δαπάνες που τακτικά ετήσια και προγραμματικά έπρεπε να γίνονται υπερ των δικτύων , επειδή ήταν δαπάνες χωρίς άμεσο εισπρακτικό αποτέλεσμα για τούτο και οργανωτικά επιχειρηματικά δεν έγιναν χρόνια.
Το ίδιο και για όλους τους κλάδους επιχειρηματικών δραστηριότήτων , όπου το οργανωτικό θέμα των διαδικασιών λειτουργίας έχει εκπέσει ώς επιχειρηματική ενασχόληση .. ενώ ταυτόχρονα εντείνονται οι ρήτρες και τα τσιτάτα – κούφιες λέξεις τις περισσότερες περιπτώσεις) για την κοινωνική εταιρική και επιχειρηματική ευθύνη και τα χιλιάδες βραβεία που πέφτουν κάθε χρόνο στις κλειστές λειτουργίες όπου οι ίδιοι ευλογούν τα γένια τους.
Επιχειρηματική ευθύνη απ την μεγαλύτερη επιχειρηματική δραστηριότητα και επένδυση μέχρι και το τελευταίο καφενείο ή περίπτερο είναι η προστασία της ίδιας της διαδικασίας λειτουργίας σχετικά με τον κοινωνικό περίγυρο της εν λόγω επιχείρησης. Και σε πρώτη διάταξη λειτουργικά βρίσκεται η ασφάλεια απ την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Παραγωγή υπό καθεστώς μόνιμης τεχνικής παρακολούθησης και συντήρησης της ίδιας της λειτουργίας παραγωγής, μεταφορικές διαδικασίες των input και output υλικών τεχνικών μέσων και προ’ι’όντων αντίστοιχα, τακτότητα χρόνου στις γραμμές παραγωγής , προσβάσεις και έξοδος των εργαζομένων, τακτότητα κυλιομένων ωραρίων για να αποφευχθούν προβλήματα απ τον εφησυχασμό της επαναλληπτικής εργασιακά διαδικασίας , μέτρα πυρασφάλειας και εκπαίδευση των εργαζομένων με ασκήσεις για την πυρασφάλεια ή αποφυγή ή αντιμετώπιση κινδύνων σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, … και πολλά άλλα μέτρα και διεργασίες είναι προυπόθεση του όρου κάθε επενδυτικής και επιχειρηματικής οργάνωσης υπερ του κοινωνικού συνόλου και της ίδιας της επιχειρηματικότητας.
Η στόχευση χωρίς ανφορά στις διαδικασίες υλοποίησης της στόχευσης είναι πούρος κερδοσκοπισμός που απ την πρώτη μέρα του επιχειρηματικού κσχεδίου υπονομεύει την προοπτική εξάπκωσης της επενδυτικής προσπάθειας στον χρόνο. Φέρνει κοντά το πιεσμένο του χρόνου και ώς αποσβεστική περίοδο για τις δαπάνες ,και ούτο εξ αρχής μεθοδεύει και λειτουργει ανακυκλωτικά- ώς φαύλος κύκλος- για την στόχευση στο αποτέλεσμα χωρίς αναφορά στην συμβατότητα των διαδικασιών και αποτελεσμάτων. Εδώ κρύβεται και ο λόγος κατά κύρια της ςεγκατάλειψης και ερήμωσης επενδυτικών σχεδών και εγκαταστάσεων – τα γνωστά επιχειρηματική και βιομηχανικά κουφάρια- τα οποία είτε χρονίζουν ώς μη γενόμενα είτε απαξιώνονται ώς λειτουργούντα ευκαιριακά στον μικρό χρόνο.
Το μέγεθος καμμίας προβλήτας της Ανατολικής οικιστικής Λευκάδος, δεν επαρκεί συνολικά για τις αποθέσεις αν χρειαστούν αυτές και μεταφορές ενός επιχειρηματικού σχεδίου που υπερβαίνει κατά πολύ χωροταξικά το μέγεθος ακόμη και της μεγαλύτερης τεχνικά κτιριακά ανοικοδόμησης που έχει γίνει ποτέ και σε όλο το νησί. Η σχεδιαστική της μεταφοράς και αν χρειαστεί προσωρινής απόθεσης υλικών για μεταφορά, για την εν λόγω περιοχή σχετικά με τον ορίζοντα του επενδυτικού ανοικοδομητικού χρόνου, είναι υπομελετημένη εξ αρχής , και παρουσιάζει συμπτώματα ευκαιριασμού. Η γραμμή μεταφοράς των αναγκαίων υλικών και μέσων έπρεπε να μελετηθεί και να προσχεδιαστεί και σχετικά με τον όγκο μεταφερομένων και την χρονική διάρκεια της, ακόμη και σε καθεστώς Logistics και σχετικά με τον χωροταξικό και τοπιογραφικό μέγεθος που απαιτεί και ώς προσβασιμότητα και ώς εποχιακότητα σχετικά με τις ανοικοδομητικές εργασίες και ώς στοιχείο κόστους.
Ο προσχεδιασμός και η μελέτη του δεν είναι δαπάνη μη λειτουργική και μη κοστολογήσιμη , μπαίνει εξ αρχής στις αποσβεστέες δαπάνες άρα αυξάνει το κέρδος και το κατανείμει ποιό ισόροπα ( αυτό το κέρδος) λειτουργώντας εν μέρει και ώς τελεστής και παράμετρος του ίδιου του βίου οικονομικά και κοινωνικά της επένδυσης και του επιχειρηματικού σχεδίου.
Το στοιχείο κόστους αποτελεί ταυτόχρονα και στοιχείο επαγωγικής εξάπλωσης του κέρδους στον χρόνο , μέσω της σωρρευτικής στην χρονική διάρκεια διαδικασίας και μέσω της αποφυγής εκτάκτων κόστων στον χρόνο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και αστοχιών της υλοποίησης της επένδυσης και στην λειτουργία της στον χρόνο.
Για την κάθε επένδυση και ανάλογα του μεγέθους της σε κάθε τόπο – τοπίο- χωροταξικότητα- έδραση ώς συνθήκες, θα πρέπει το γενικό προγραμματικό των επενδύσεων να συμβιβάζεται και ταυτοποιείται ώς προσαρμοσμένο στον εν λόγω τόπο επένδυσης.
Αυτή είναι η αρχή της επιχειρηματικής διάρκειας του κάθε επενδυτικού σχεδίου και στόχευσης. Αυτή πρέπει να είναι η αρχή.
Αλλέως .. »μπορεί να μας κατακρημνίσει το μέλλον » κατά τον ποιητή Νίκο Καρούζο.