Το ψήσιμο του οβελία στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου το 1954 και στα Μαυρογιαννάτα Αλεξάνδρου το 1963

Το ψήσιμο του οβελία στους ορεινούς οικισμούς του Αλεξάνδρου Λευκάδας γινόταν παλιότερα πάντα την Δευτέρα του Πάσχα. Ένα έθιμο που τηρείται, έστω και μεμονωμένα, ακόμη μέχρι σήμερα στον παραθαλάσσιο οικισμό της Νικιάνας, έναν οικισμό που προέκυψε, κυρίως, από την μετεγκατάσταση των κατοίκων των ορεινών χωριών τα τέλη του περασμένου αιώνα. Σούβλιζαν όλες οι οικογένειες, εκτός απ΄ αυτές που είχαν χάσει μέσα στο χρόνο κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο.

Από νωρίς το πρωί άναβε η φωτιά με τα αγριόξυλα για να γίνουν τα κάρβουνα, σούβλιζαν τα αρνιά και τα κατσίκια σε μακριές ξύλινες σούβλες που είχαν μία χειροκίνητη λαβή στη μια άκρη τους (το μεγάλο μήκος της σούβλας προστάτευε από τη φωτιά όσους γύριζαν τη σούβλα), τα έβαζαν κατόπιν σε σχήμα πι ή τετράγωνου πάνω σε ξύλινες διχάλες που μπήγονταν στο χώμα και ξεκινούσε στις γειτονιές το ψήσιμο… Έψηναν μαζί τρεις με τέσσερις οικογένειες που έμεναν συνήθως στην ίδια γειτονιά.

«Ενθήμιον του Πάσχα 1954», γράφει στην πίσω όψη της η πιο πάνω φωτογραφία που έχει τραβηχτεί στην πίσω αυλή του σπιτιού του Στάθη Κατσαρού (Καραγιάννη) στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου.

Ο όρθιος άντρας στο κέντρο της φωτογραφίας κρατάει ένα μακρύ ξύλο σαν λούρο που είχε στην άκρη του δεμένο ένα ματσάκι μάραθο για να «βρέχει» κατά την διάρκεια του ψησίματος τα αμνοερίφια ώστε να μην αρπάξουν φωτιά.

Στη φωτογραφία διακρίνονται οι Κολυβιάτες: (1) Δημητρούλα Κατσαρού, (2) Στράτος Δαμιανής, (3) Χρυσάνθη Κατσαρού, (4) Ξενοφώντας Βρεττός, (5) Αμαλία Βρεττού, (6) Σταθαντώνης (Ευσταθαντώνιος) Δαμιανής (Πάγκαλος), (7) Σπύρος Δαμιανής (Σπυρέλας), (8) Βασίλης Δαμιανής, (9) Νίκος Κατσαρός (Καραγιάννης), (10) Κώστας Δαμιανής (Παγκαλέλος) και (11) Στάθης Κατσαρός (Καραγιάννης).

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!