Για τη Δυτική Λευκάδα (του Γιάννη Κατωπόδη)
Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που δημοσίευσα ένα άρθρο μου στο τοπικό τύπο για τον οδικό άξονα της Δυτικής Λευκάδας. Φέτος και με ευκαιρία την παραίτηση του κ. Νίκου Φίλιππα, παρέδρου της τοπικής κοινότητας του Αγίου Νικήτα, πράγμα πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά του νησιού θα ήθελα να επανέλθω στο θέμα αυτό ξεκινώντας από αυτή τη κοινότητα και να φθάσω μέχρι το ακρωτήρι. Δεν θα επαναλάβω τα περιεχόμενα του αγαπητού κ. Φίλιππα, αλλά θα μείνω ιδιαίτερα σε μια φράση του. Είπε: «Έχουν περάσει τρία χρόνια και δεν έχει έρθει στο χωριό ο δήμαρχος, ή ο αντιδήμαρχος για να μας ρωτήσει ποια είναι τα προβλήματά μας.»
Αν σας λέει κάτι αυτό, θέλω να πω ότι το ίδιο ακριβώς μου είπαν και σε άλλα πιο μακρινά ορεινά χωριά του δυτικού άξονα. Απίστευτο; Ναι και φυσικά έχει να κάνει με τη παρούσα και μελλοντική κατάσταση του νησιού μας. Φτάνουμε τώρα στο Καλαμίτσι, όπου το κυκλοφοριακό χάος που δημιουργείται κάθε καλοκαίρι απογοητεύει και τους επισκέπτες και εμάς. Να μη πούμε και για την κατάσταση των δρόμων που οδηγούν στις όμορφες παραλίες του χωριού. Στο δρόμο για τα Χορτάτα οι καθιζήσεις στο δρόμο, σου δημιουργούν το αίσθημα της απογείωσης όταν οδηγείς. Περνάμε από το Κομηλιό, από όπου η παράκαμψή του έχει εγκαταλειφθεί από όλους τους τελευταίους δημοτικούς άρχοντες.
Στο Δράγανο και το Αθάνι ο δρόμος στον Άγιο Κήρυκο προς τη πολυσύχναστη παραλία του γιαλού είναι για γίδια μόνο. Και να σκεφτούμε ότι αυτή είναι η μοναδική εκκλησία που λειτουργεί για αυτά τα δύο χωριά, αφού όλες οι υπόλοιπες από το 2015 που έγινε ο σεισμός έχουν μείνει ανεπισκεύαστες. Την ίδια εικόνα εγκατάλειψης βλέπουμε και στο Αθάνι όπου δεν κυκλοφοράνε πλέον πελάτες για τα μαγαζιά ούτε τον Αύγουστο. Τα μαγαζιά λιγόστεψαν δεν συντηρούνται ποια και οι «αρχόντισσες» της μονής Αγίου Νικολάου (στην οποία ανήκουν τα περισσότερα) δεν επενδύουν σε αυτά και τα έχουν παρατήσει στο έλεος που τα άφησε ο σεισμός.
Φτάνουμε στο δρόμο των Εγκρεμνών και διαπιστώνουμε ότι είναι κλειστός επειδή κάποιοι «φωστήρες» δεν θέλουν να τον παραλάβουν με διάφορες δικαιολογίες. Εδώ μιλάμε για την μεγαλύτερη δημόσια επένδυση που έχει γίνει ποτέ στη περιοχή και να τονίσουμε ότι την έκανε το Υπουργείο (Ούτε ο Δήμος ούτε η περιφέρεια). Αν φτάσετε μέχρι το Πόρτο Κατσίκι θα διαπιστώσετε ότι ο ίδιος δρόμος που εξυπηρετούσε μερικές δεκάδες αυτοκίνητα τη δεκαετία του 90 εξυπηρετεί και σήμερα τα χιλιάδες ΙΧ που το επισκέπτονται. Δηλαδή όχι μόνο δεν γίνεται καμία δημόσια επένδυση αλλά και αυτή που έκανε η κεντρική κυβέρνηση την κρατάμε κλειστή, φυσικά εις βάρος των ντόπιων και σε αποκλειστικό όφελος των ημερόπλοιων.
Αν προχωρήσετε όμως λίγο παρακάτω προς το μοναστήρι της Νηράς πιθανόν να διακρίνετε μια ουσιαστική διαφορά. Ο δρόμος έχει διαπλατυνθεί για να εξυπηρετούνται όσοι έρχονται οδικώς στο Πόρτο Κατσίκι από την Πόντη αλλά και το μοναστήρι. Φτάνοντας στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου όσοι το είχατε επισκεφθεί στο παρελθόν θα εκπλαγείτε. Αναστήλωση του ναού, νέα σπίτια, υποδομές, ταράτσες με θέα και άλλα ευχάριστα μα πολύ δαπανηρά. Μα πως γίνεται οι εκκλησίες των χωριών να είναι ερείπια και το μοναστήρι «κούκλα» (όπου διαβιούν τρεις καλόγριες νομίζω). Φυσικά εκεί έχει «πέσει» πολύ χρήμα και μάλιστα κάποιοι λένε ότι η επένδυση αυτή στο Μοναστήρι είναι η μεγαλύτερη ιδιωτική που έχει γίνει σε όλη τη περιοχή, αλλά και ότι ο δρόμος από την Πόντη άνοιξε για χάρη τους, μετά την επίσκεψη του περιβόητου Εφραίμ στο μοναστήρι λίγο πριν ξεκινήσει να φτιάχνεται ο δρόμος. Γιατί αυτές οι ανισότητες; Υπάρχουν κάποιες εκδοχές αλλά μια είναι η ποιο κοντινή στην αλήθεια.
Η Δυτική Λευκάδα εσκεμμένα και μόνιμα υποβιβάζεται προς όφελος κάποιων ήδη προνομιούχων. Ως πότε θα καταδικάζουμε τους επισκέπτες και τους εαυτούς μας να περνούν αυτή την απίστευτη ταλαιπωρία για να επισκεφθούν τις διάσημες παραλίες της περιοχής; Ένας νέος δρόμος είναι εφικτός, αλλά ποιος να ασχοληθεί.
Γιάννης Κατωπόδης
Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας των Απανταχού Λευκαδίτικών Συλλόγων
Σεπτέμβριος 2022
