Βαλαωρίτης (ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη)

Του
Θοδωρή Γεωργάκη

ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

Με τον σβώλο του Μήτρου στο καφκί σταφνισμένο της ξενοκρατίας τα τείχη πελεκάς στους
αιώνες! Ποιήτισσα φλέβα ο Δημοσάρης σου σώριασε στης Μαδουρής τη νησίδα, κόκοι
ξασμένοι στο θρονί της Ελάτης!

Σφιχτοκρατείς το νησί σου κι η μεγάλη αγάπη θεόρατο γέννησε στίχο, σμίλη τον στάφνισες
κυπαρίσσι χολάτο, τον ύμνο φωλεύει εκστασιάζει το πνεύμα να ριγά να ριμίζει…

Χαλασμός η πατρίδα, η ξενοκρατία με ψώρα βραχολύτης το κύμα, σαλπιγκτές οι αγάπες η
Φροσύνη το κάλλος, ο Φωτεινός σταβαρίτης της λευτεριάς πολεμάρχος! Της ασύδοτης
χώρας ο Αστραπόγιαννος Ρήγας!

Φωτοδόχος λαμπάδα φωτάς στους αιώνες Αητομάχος Μπροστάρης Πυρπολητής
τροβαδούρος!

Την αγριλίδα κεντρώνεις του γεωσείστη ξωμάχου τ’ αγιόλαδο ρέει την πατρίδα λυχνίζει
αιώνια καίει, τα μέτωπα αλείφει Βαλαωρίτεια ρείθρα…

Πυργώνουν αντρεύουν αγνοούν τους προστάτες ξενοκρατίες σα διώχνουν… Στο λαό
γονατίζεις του μεθάς με τα χνώτα, στους ταπεινούς προσδεμένος Αϊ Γιώργης
προστάτης!

Στις ψυχές τους εμπήκες βαθιά ριζωμένος ακουρμένεσαι ψάλλεις κατορθώματα αγνών
πολεμάρχων!

Ανταριάζετ’ η Λιάκουρα, το ρουθούνι η Μάνη τινάζει, ο Ζάλογγος σειέται, πηγές
καταρράχτες τις ζωές μας αρδεύουν…

Εμπρός του Αριστοτέλη ηλιόμοιροι γόνοι, του Γεροδήμου το καρυοφύλλι ζωστείτε, στου
Φωτεινού το σταβάρι ζευγείστε, στου Πανουργιά το ροβόλεμα τρέξτε!

Αλιφασκιά Ασφελαχτέ και Μυρτούλα ωσσανόφωνους ύμνους μυρώστε, μελωδοί να
γενείτε, τ’ Αγιομαυρίτη Αητού τ’ ανυπόταχτου αντάρτη! Της Γης της Ελλήνισσας Αοιδού
και Λυράρη…

(Απ΄ την ανέκδοτη Ποιητική μου Συλλογή με τίτλο ΟΔΟΣ ΑΛΙΣΑΧΝΗΣ)