Οι μαθητές του 7-θέσιου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου στα ξύλινα θρανία – Η ομορφιά και οι αξίες μιας άλλης εποχής!

Στη φωτογραφία διακρίνεται η Λευκαδίτισσα (Πόρο) δασκάλα της Β’ τάξης, Κρυστάλλω Αρματά

Του Σπύρου Θ. Μήτση,
Δάσκαλος-Ερευνητής

Στην ερευνητική μας εργασία-μελέτη που αφορά την «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 18ο, 19ο και 20ο ΑΙ.» ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μεγάλη εκπαιδευτική αξία έχει και το πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο των αξιότιμων δασκάλων μας, στα σχολικά χρόνια 1969-1971, Παναγιώτη Κόγκα (Φρύνι Λευκάδας) και Κρυστάλλως Αρματά (Πόρος Λευκάδας).

Οι σπάνιες σχολικές φωτογραφίες ρετρό, όπου απεικονίζονται καθήμενοι στα ξύλινα μαυροπράσινα θρανία των αιθουσών τους οι μαθητές της Ε΄ και της Β΄ τάξης του 7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου (σχ. έτος 1970-1971), μας βοήθησαν σημαντικά να εμπλουτίσουμε την 14η Ενότητα της εργασίας που φέρει τον τίτλο: «Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, 1967-1974, ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ …».

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 7/ΘΕΣΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΟΥ ΚΑΘΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΘΡΑΝΙΑ – Η ομορφιά και οι ΑΞΙΕΣ μιας άλλης εποχής!

Τέσσερις φωτογραφίες τεκμήριο, όπου εικονίζονται οι μαθητές της Ε΄ και της Β΄ τάξης του 7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου να κάθονται στα παλιά ξύλινα θρανία, μας θυμίζουν την ιστορία και την εξέλιξη της εκπαίδευσης. Μας «μιλούν» για τις ανισότητες στην εκπαίδευση σε μια δύσκολη -κοινωνικά και οικονομικά- εποχή. Μας πληροφορούν πως οι τάξεις ήταν πολυπληθείς, και πως οι σχολικές αίθουσες ήταν ασφυκτικά γεμάτες με ξύλινα θρανία, πάνω στα οποία κάθονταν οι μαθητές ανά δυάδες, ή και ανά τριάδες όταν το σύνολο των εγγεγραμμένων μαθητών φοιτούσε κανονικά.

Μας ενημερώνουν για την επικρατούσα παιδαγωγική διαδικασία, δηλαδή για τον τρόπο διάταξης των θρανίων (στρατιωτική στοίχιση) και κατ΄ επέκταση για τον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων-τρόπο μετάδοσης της γνώσης. (Στα χρόνια εκείνα επιλέγονταν η μετωπική καθ’ έδρας διδασκαλία και όχι η ομαδική που είχε σκοπό τη διαδραστική (διαλεκτική) μάθηση. Στην επικρατούσα τότε φιλοσοφία της εκπαίδευσης συνηγορούσε, και η μικρή σε τετραγωνικά αίθουσα, αλλά και ο μεγάλος αριθμός μαθητών σε κάθε τάξη- 40 με 50 μαθητές).

Μας μεταδίδουν το «άρωμα» των σχολικών μας χρόνων, και μας προτρέπουν να «μυρίσουμε», με ξεχωριστή αγάπη και νοσταλγία, τις όμορφες εκείνες μέρες.

Ως μαθητής της Ε’ τάξης του 7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου, το σχολικό έτος 1970-1971, ενθυμούμαι, πώς τα παλαιά ξύλινα θρανία ήταν χειροποίητα, πραγματικά κομψοτεχνήματα. Οι διαστάσεις των ήταν 1,20(μ) x 0,70(π) x 0, 90(υ) μ. Η καρέκλα-σανίδα κάθισμα ήταν ψηλή και ενσωματωμένη με το θρανίο, το οποίο είχε (άβολη) κλήση, γυαλιστερή επιφάνεια (χρωματισμένη με μαύρο ή πράσινο χρώμα), το δε ξύλο ήταν μαλακό και χαράσσονταν εύκολα (αποτυπώναμε ονόματα και ημερομηνίες) …. Πάνω, και στην αρχή της κλήσης του, ήταν σκαμμένα-σκαλισμένα για να ακουμπάνε οι μαθητές τα μολύβια, τη σβηστήρα και τα στυλό. Κάτω από την επιφάνεια υπήρχε μία επίπεδη σανίδα (ράφι) πάνω στην οποία οι μαθητές έβαζαν τα βιβλία ή τα τετράδια και καμιά φορά το πρόχειρο φαγητό.

Γενικά, όλα τα ξύλινα θρανία ήταν πολυχρησιμοποιημένα, γι΄ αυτό και καταστρέφονταν πολύ εύκολα (τα περισσότερα ήταν ελάχιστα συντηρημένα).

Μέσα σε αίθουσα 30 τ.μ. τοποθετούνταν το ένα θρανίο πίσω από το άλλο, έτσι ώστε ο κάθε μαθητής να ακουμπά την πλάτη του στο πίσω θρανίο. Ήταν εν ολίγοις ανατομικά και ξεκούραστα. Οι περισσότεροι απέφευγαν το τελευταίο θρανίο, εκτός κι αν αυτό ακουμπούσε στον τοίχο!

Στα πλαϊνά του θρανίου οι μαθητές κρεμούσανε την υφασμένη στον αργαλειό τσάντα-σάκα. (Οι περισσότεροι μαθητές δεν είχαν δερμάτινη ή πλαστική σάκα, αλλά υφασμάτινη ή πάνινη από ντρίλι ύφασμα).

«Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει τις δικές του γέφυρες»

Νίκος Καζαντζάκης

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Ε΄ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 7/ΘΕΣΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΟΥ ΚΑΘΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΘΡΑΝΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 1970-1971

Στην πανέμορφη φωτογραφία εικονίζονται, καθήμενοι στα μαυροπράσινα ξύλινα θρανία, οι μαθητές της Ε΄ τάξης του 7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου Αιτ/νίας, κατά το σχολικό έτος 1970-1971. Ανάμεσά τους ο νεαρός Λευκαδίτης (Φρύνι) δάσκαλος, Παναγιώτης Κόγκας.

1η κάθετη από αριστερά σειρά: Μαρία Γ. Καϋμενάκη, και πίσω από τη μαθήτρια ακολουθούν οι: Δάγλας Μιχ. Παρασκευάς, Ρετούλης Κ. Ευάγγελος, Παναγιώτης Σπ. Παπαναστάσης, Σπυρίδων Ν. Καλλιμάνης, Άγγελος Ευστ. Δρακάς, Σταμούλης Ν. Χολής (πίσω).

2η κάθετη αριστερά σειρά: Μήτσης Θεοδ. Σπυρίδων (η αφεντιά μου), Μιχαήλ Δημ. Χινόπωρος, Τριάντης Ιωάννης, Καλλιμάνης Π. Γεώργιος, Σπύρος Ι. Καρκάσης, Ευάγγελος Αθ. Δρακάς,…

Κορίτσια: Βασιλική Ν. Γιαννέλη, Αναστασία Δημ. Κολοβού (1ο θρανίο), Ζωή Ευστ. Χάνδρα, Ευαγγελία Χρ. Σαλτού (2ο θρανίο), και ακολουθούν: Μαρία Παν. Καϋμενάκη, Σπυριδούλα Ι. Παπαναστάση, Αφροδίτη Παν. Δρακά, Ελένη Επαμ. Μήτση, Φωτεινή Μιχ. Καραγιάννη, Παρασκευή Απ. Τριάντη, Παρασκευή Παν. Πανούτσου, Παρθενία Σπ. Λιοντάκη, Ιωάννα Αθ. Μπανιά, Μάχη Δημ. Κολλιά, Ευφροσύνη Διον. Μπανιά, Βασιλική Θεοδ. Ρετούλη, Παρασκευή Ι. Καρκάση.

Παρατηρώντας τη φωτογραφία διαπιστώνουμε πως:

Η σχολική αίθουσα είναι μικρή, 25-30 τ.μ. Τα παράθυρα είναι μεγάλα για να πλημυρίζει το φως του ήλιου το νου και την ψυχή των μαθητών/τριών και του δασκάλου.

Τα κορίτσια φορούν μπλε ποδιές, λευκούς γιακάδες και λευκές κορδέλες. Τα αγόρια, με τα «ανοιχτά και ατίθασα μυαλά», έχουν κουρεμένη την κεφαλή με την ψιλή του Χρήστου Δρακά – «Μπαλαγάγια», του Κων/νου Στ. Καρκάση, και του Κων/νου Δ. Χολή.

Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από τις καλλιτεχνικές δημιουργίες των μαθητών, από τους ιστορικούς, πολιτικούς, γεωγραφικούς και γεωφυσικούς χάρτες, καθώς και από τις εικόνες ζώων, πουλιών, ηρώων… κ. ά.

Μέσα στο διάβα του χρόνου σε αυτή την αίθουσα και σε αυτά τα μεγάλα ξύλινα θρανία κάθισαν εκατοντάδες μαθητές και μαθήτριες. Από τα θρανία τους αντίκριζαν τον μαυροπίνακα με τις πολύχρωμες κιμωλίες, την ξύλινη έδρα του δασκάλου, τη συστοιχία βεργών, το χάρακα, την ξυλόσομπα, τους   χάρτες της Ελλάδας, της Ευρώπης, του Κόσμου, την υδρόγειο σφαίρα, τις εικόνες με τους ήρωες του 1821…. και μην ξεχάσουμε και τις αναρτημένες εικόνες, του Χριστού, του βασιλικού ζεύγους, και επί δικτατορίας «του πουλιού της Χούντας με τον αναγεννητικό φοίνικα ..»…

Σύμφωνα με τις αφηγηματικές μνήμες των μεγαλυτέρων τα περισσότερα από τα εικονιζόμενα ξύλινα θρανία πρωτοκατασκευάστηκαν στη δεκαετία του 1950 και ίσως ακόμη πιο πίσω. Διατηρήθηκαν μέχρι και τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια χάρη στην συχνή συντήρησή τους από τους εκάστοτε διευθυντές του σχολείου. Το σχολικό έτος 1975-76 τα ξύλινα θρανία αντικαταστάθηκαν από τα περίφημα σιδερένια θρανία με το συρμάτινο δίχτυ. Παρέμειναν πράσινα αλλά έγιναν μεταλλικά. (…)

Εν κατακλείδι,

Τα ξύλινα θρανία είναι ποτισμένα και με δάκρυα. Πάνω σ’ αυτά έκλαψαν μαθητές και μαθήτριες, όταν ο αυστηρός λόγος, η βέργα και το χέρι του δασκάλου είχαν βαρύνοντα λόγο… Πάνω σ’ αυτά κάθισαν και έμαθαν κανονικά γράμματα, ονειρεύτηκαν τον κόσμο και το μέλλον τους εκατοντάδες μαθητές και μαθήτριες του πολυθεσίου-7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου!

Τα ξύλινα θρανία μας θυμίζουν τα αθώα παιδικά μας χρόνια, την ιστορία του σχολείου μας, … και την εξέλιξη της εκπαίδευσης στη χώρα μας…

Οι φωτογραφικές μνήμες μας προξενούν πράγματι βαθιά συγκίνηση. Κυρία Κρυστάλλω Αρματά και κύριε Παναγιώτη Κόγκα, λατρευτοί μας δάσκαλοι, σας ευχαριστούμε πολύ από καρδιάς! Να είστε πάντα, όπως και τότε, υγιείς, δραστήριοι, δημιουργικοί και ευτυχισμένοι!

Μαθητές μιας άλλης οικονομικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά εποχής.

Σχολικό έτος 1970-1971 : Εδώ απεικονίζονται και πάλι οι μαθητές της Ε΄ τάξης του 7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου με το δάσκαλό τους, Παναγιώτη Κόγκα. Απεικονίζεται επίσης το εξωτερικό περιβάλλον του σχολείου, το παντοπωλείο του Γ. Σπ. Πιτσινέλη και το σπίτι του Γραμματικού Γιαννάκη Παπαναστάση (σημ. σουπερμάρκετ)

Στην πρώτη σειρά, από αριστερά και κάτω, διακρίνονται τα αγόρια:

1η σειρά: Καλλιμάνης Π. Γεώργιος, Τριάντης Βασιλ.. Ιωάννης, Δάγλας Μιχ. Παρασκευάς, Καλλιμάνης Ν. Σπυρίδων, Μήτσης Θεοδ. Σπυρίδων (η αφεντιά μου).

2η σειρά, από αριστερά και στα γόνατα: Καρκάσης Ι. Σπυρίδων (Βασιλικής), Δρακάς Εύστ. Άγγελος, Μπούρας Απ. Γεώργιος, Χολής Ν. Σταμούλης, Ρετούλης Κ. Ευάγγελος, Παπαναστάσης Σπ. Παναγιώτης, Χινόπωρος Δημ. Μιχαήλ

….απουσίαζαν οι: Ρούπας Ν. Δημήτριος, Δρακάς Αθαν. Ευάγγελος, Κρίθημος Ευαγ. Χρήστος, Χαντζαράς Φωτ. Επαμεινώνδας, Τριάντης Χρ. Παρασκευάς,..

Τα κορίτσια από αριστερά:

1η σειρά: Ρετούλη Θ. Βασιλική, Μπανιά Διον. Ευφροσύνη, Δρακά Ι. Αικατερίνη, Λιοντάκη Σπ. Παρθενία, Καραγιάννη Ευστ. Σταθούλα, Νικολέ Δημ. Παρασκευή, Καρκάση Ι. Παρασκευή, Καϋμενάκη Π. Μαρία, Καϋμενάκη Γ. Μαρία, Χάντρα Ευστ. Ζωή, Τριάντη Απ. Παρασκευή, Γιαννέλη Νικ. Βασιλική, Δρακά Π. Αφροδίτη, Μπανιά Αθ. Ιωάννα, Κολλιά Δ. Μάχη/Ανδρομάχη, Παπαναστάση Ι. Σπυριδούλα, … Μήτση Επαμ. Ελένη, Κολοβού Δημ. Αναστασία …(απουσίαζαν οι: Σαλτού Χρ. Ευαγγελία, Χαντζαρά Δημ. Σταθούλα, Καραγιάννη Φωτ. Φωτεινή, Πανούτσου Π. Παρασκευή, Παπαναστάση Ανδρ. Βελησσαρία, Καραγιάννη Ευστ. Ιωάννα, Καραγιάννη Θ. Σάσσα, Κολλιά Π. Ιωάννα ..)

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Έτος γέννησης: 1960 (μέχρι Μάρτη του 1961)

Πρώτη εγγραφή: Σεπτέμβρης του σχ. έτους 1966-1967

Αποφοίτηση: σχολικό έτος 1971-1972

1. Γιαννέλη Νικ. Βασιλική-

2. Δάγλας Μιχ. Παρασκευάς-

3. Δρακάς Εύστ. Άγγελος-

4. Δρακά Ι. Αικατερίνη-

5. Δρακά Π. Αφροδίτη-

6. Δρακάς Αθαν. Ευάγγελος-

7. Καλλιμάνης Π. Γεώργιος-

8. Καλλιμάνης Ν. Σπυρίδων-

9. Καραγιάννη Ευστ. Σταθούλα-

10. Καραγιάννη Μιχ. Φωτεινή-

11. Καρκάση Ι. Παρασκευή (Kλητήρα)-

12. Καρκάσης Ι. Σπυρίδων (Βασιλικής)-

13. Καϋμενάκη Γ. Μαρία-

14. Καϋμενάκη Π. Μαρία-

15. Κολλιά Δ. Μάχη/Ανδρομάχη-

16. Κολοβού Δημ. Αναστασία-

17. Κρίθημος Ευαγ. Χρήστος-

18. Λιοντάκη Σπ. Παρθενία-

19. Μήτση Επαμ. Ελένη-

20. Μήτσης Θεοδ. Σπυρίδων-

21. Μπανιά Αθ. Ιωάννα-

22. Μπανιά Διον. Ευφροσύνη-

23. Μπούρας Απ. Γεώργιος-

24. Νικολέ Δημ. Παρασκευή-

25. Πανούτσου Π. Παρασκευή-

26. Παπαναστάση Ανδρ. Βελησσαρία-

27. Παπαναστάσης Σπ. Παναγιώτης-

28. Παπαναστάση Ι. Σπυριδούλα-

29. Ρετούλης Κ. Ευάγγελος-

30. Ρετούλη Θ. Βασιλική-

31. Ρούπας Ν. Δημήτριος-
32. Σαλτού Χρ. Ευαγγελία-

33. Τριάντη Απ. Παρασκευή (61)-

34. Τριάντης Βασιλ.. Ιωάννης-

35. Τριάντης Χρ. Παρασκευάς-

36. Χαντζαράς Φωτ. Επαμεινώνδας (1959)

37. Χαντζαρά Δημ. Σταθούλα

38. Χάντρα Ευστ. Ζωή-

39. Χινόπωρος Δημ. Μιχαήλ-

40. Χολής Ν. Σταμούλης-

Σύνολο: 40

+

1. Καραγιάννη Ευστ. Ιωάννα

2. Καραγιάννη Θ. Σά(σ)σα

3. Κολλιά Π. Ιωάννα

4****

5..

Συνέχισαν τις σπουδές τους στη Β/βάθμια ή την Γ/βάθμια Εκπαίδευση οι:

Γιαννέλη Ν. Βασιλική, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Υπουργείο Υγείας

Δρακάς Ε. Άγγελος, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Υπάλληλος ΕΛ.ΤΑ

Καλλιμάνης Ν. Σπυρίδων, Γυμνάσιο Μύτικα, 24ο Γυμνάσιο Αθηνών, Οικονομολόγος, Επιχειρηματίας..

Κολοβού Δ. Αναστασία, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Υπουργείο Υγείας

Καραγιάννη Μιχ. Φωτεινή, 3/τάξιο Γυμνάσιο Μύτικα

Καρκάση Ι. Παρασκευή – 3/τάξιο Γυμνάσιο Μύτικα

Δάγλας Μιχ. Παρασκευάς, 3/τάξιο Γυμνάσιο Μύτικα

Καϋμενάκη Γεωργίου Μαρία Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα – Φιλόλογος

Μήτσης Θεοδ. Σπυρίδων, 3 χρόνια στο Γυμνάσιο Κατούνης και 3 χρόνια στο Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Παιδαγωγική Ακαδημία-Δάσκαλος

Πανούτσου Π. Παρασκευή, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Υπάλληλος ΕΛ.ΤΑ

Παπαναστάσης Σπ. Παναγιώτης, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Καπετάνιος

Σαλτού Χρ. Ευαγγελία, Γυμνάσιο Αστακού, Νομική Αθηνών – Δικηγόρος

Τριάντη Απ. Παρασκευή, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα

Χάντρα Ευσταθίου Ζωή, Γυμνάσιο-Λύκειο Μύτικα, Ιδιωτικός Υπάλληλος

Χολής Ν. Σταμούλης, Γυμνάσιο Μύτικα και Λύκειο Αγρινίου, Επιχειρηματίας
…

Σημείωση: Δεν βρίσκονται πια μαζί μας οι: Δημήτριος Ν. Ρούπας, Παναγιώτης Σπ. Παπαναστάσης, Γεώργιος Παν. Καλλιμάνης, Γεώργιος Απ. Μπούρας, Ιωάννα Αθ. Μπανιά και Ζωή Ευστ. Χάντρα (Αιωνία τους η μνήμη).

Οι δάσκαλοι-δασκάλες που δίδαξαν τους παραπάνω μαθητές ήταν οι:

Τάξη – Δάσκαλος

Α΄ – Χριστίνα Λινάρδου (Πάτρα)

Β΄ – Ιουλία Βρατσίστα (Άρτα)

Γ΄ – Βέλλιου Ευθυμία

Δ΄ – Θεοδώρου Μαρ., Σταματέλος Στάθης (Λευκάδα)

Ε΄ – Παναγιώτης-Πάνος Κόγκας (Φρύνι Λευκάδας)

ΣΤ΄ – Γεώργιος Καραμπελάς (Μεσολόγγι;)

Από τους 45 εγγραφέντες μαθητές στην Α΄ τάξη το 1966-1967, αποφοίτησαν, το σχ. έτος 1971-1972, περίπου 40 μαθητές (Ε=39 ή 16+23) ή ποσοστό 90%. Οι πέντε-5 μαθητές ή ποσοστό 10% άλλαξαν προσανατολισμό: σταμάτησαν ή εγκατέλειψαν το σχολείο ή συνέχισαν το σχολείο με πιο αργούς ρυθμούς (διετείς – τριετείς μαθητές).

Από τους 40 μαθητές της Στ΄ τάξης οι 15 ή ποσοστό 37% πέρασαν με επιτυχία την πρώτη διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων που έδωσαν στο Γυμνάσιο Κατούνης. Και οι 15 επιτυχόντες μαθητές φοίτησαν, το σχολικό έτος 1972-1973, στο Γυμνάσιο Μύτικα!

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 1970-1971: ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Β΄ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 7/ΘΕΣΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΟΥ ΣΤΑ ΞΥΝΙΝΑ ΘΡΑΝΙΑ

Στη φωτογραφία απεικονίζονται, καθήμενοι στα ξύλινα θρανία, οι μαθητές της Β’ τάξης του 7/θεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου Αιτ/νίας. Ανάμεσα στις σειρές των μαθητών διακρίνεται η Λευκαδίτισσα (Πόρο) δασκάλα της Β’ τάξης, Κρυστάλλω Αρματά. Την όμορφη αυτή χρονική στιγμή την αποτύπωσε στο φωτογραφικό του φακό ο Λευκαδίτης (Φρύνι), δάσκαλος της Ε΄ τάξης, Παναγιώτης Κόγκας.

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Πρώτη εγγραφή 1969/70

7/θέσιο Δημ. Σχολείο Αρχοντοχωρίου

Έτος Γεννήσεως: 1963 (Μάρτη 1964)

Ημερομηνία πρώτης εγγραφής: 21-9-1969

Ημερομηνία αποφοίτησης: 1974-1975, 25 Ιουλίου 1975.

Β και (Δ)

1. Καβούνος Ν. Ιωάννης

2. Καϋμενάκης Χρ. Βασίλης

3. Κολιάς Π. Νικόλαος

4. Λιοντάκης Κ. Γιώργος

5. Μπανιάς Β. Λάμπρος*

6. Μπούρας Απ. Παναγιώτης*

7. Παπαπαναγιώτου Δημήτριος (γιος του ενωμοτάρχη)

8. Πιτσινέλης Γ. Χρήστος

9. Σκέντος Βασιλ. Σπύρος

10. Τριάντης Χρ. Βασίλειος

11. Χαντζαράς Νικ. Ευάγγελος

12. Χαντζαράς Φ. Ιωάννης*

13. Αναγνώστου Ι. Μαργαρίτα (κόρη του δασκάλου)

14. Γερογεώργου Ι. Κων/να

15. Δρακά Π. Χαρίκλεια

16. Καλλιμάνη Ν. Δέσπω

17. Καλλιμάνη Π. Ελένη

18. Μήτση Κων/νου Ιωάννα

19. Νικολέ Επ. Σπυριδούλα

20. Ντζουροπάνου Θεοδ. Καλομοίρα

21. Παπαναστάση Σπ. Αικατερίνη

22. Πιτσινέλη Άγγελου Γαρουφαλλιά

23. Πιτσινέλη Δημ. Μεταξία

24. Σκέντου Αλεξίου Θεοδώρα

25. Τριάντη Χρ. Μηλιά

26. Χολή Κ. Ανθούλα

Σύνολο 26 (12+14) μαθητές

Με τους παραπάνω συνυπήρξαν συμμαθητές και οι:

Καβούνος Αντ. Δημήτρης, Καλλιμάνη Ι. Παρασκευή, Καραγιάννη Στάθη Ευσταθία*, Κρίθυμος Εύα. Χρήστος*, Νικολέ Δημ. Παρασκευή*, Πιτσινέλη Δημ. Ευδοκία, Τσάκαλης Χρ. Παρασκευάς … κ. ά.

ΕΠIΛΟΓΟΣ

Κλείνουμε με ένα όμορφο, συγκινητικό και τρυφερό ποίημα της Χρυσούλας Πλομακάκη.. για τους νοσταλγικούς μας φίλους …

Στο ξύλινο θρανίο μου θα ‘θελα να καθίσω
στην πρώτη τάξη μια φορά να πάω να φοιτήσω
Να ‘βαζα την ποδίτσα μου την σάκα μου στην πλάτη
και να ‘γραφα στον πίνακα με κιμωλία άσπρη
Ν΄ ακούμπαγα την πλάτη μου στο πίσω το θρανίο
και ν΄ άνοιγα με προσοχή το όμορφο βιβλίο
Να βλέπω φίλους να γελούν δασκάλους να πασχίζουν
να μας διδάσκουν το καλό και να μας γαλουχίζουν
Να βάζουνε διαγώνισμα να γράφουν «ΜΠΡΑΒΟ 10!»
και να κρατούν στο χέρι τους την ξύλινη τη στέκα
Να βγαίνω στο διάλειμμα να τρέχω στο βρυσάκι
και να χτυπώ στο γόνατο σαν παίζαμε «σχοινάκι»
Να τρέχω πάλι να κρυφτώ στο ξύλινο θρανίο
σαν μου ‘κανες πεισματικά κι έτρεχες στο «γραφείο»
Στο δάσκαλό μας έλεγες πως σου ‘κλεψα τη γόμα
και χίλια άλλα ψέματα που τα θυμάμαι ακόμα
Μια μέρα έσπασε θαρρώ η κεντρική σανίδα
κι εσύ ευθύς με κάρφωσες «Κύριε, εγώ την είδα
Την είδα πριν το σκόλασμα μια πέτρα να κρατάει
και με μανία περισσή το ξύλο να χτυπάει»
Κι εγώ ευθύς ορκίστηκα «Δεν είμαι εγώ δεν ξέρω
Δεν το ‘σπασα ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ τι θέλεις να σου φέρω;»

Περάσαν χρόνια και καιροί κι εκεί στην Έκτη τάξη
μου είπες «Το ξέρω πάντοτε εσύ πως ήσουνα εντάξει
Βλέπεις εγώ εζήλευα πως πάντα ήσουν πρώτη
κι ήθελα να «μαραίνεται» η όμορφή σου νιότη
Δεν το ‘σπασες ποτέ εσύ εκείνο το θρανίο
μα ζήλεψα που σου ‘διναν και πάλι το «Βραβείο»
Αυτά είπες και χάθηκες στο διπλανό σοκάκι
κι έτσι ποτέ δεν έμαθες πως μ΄ άρεσες λιγάκι!
Στα παιδικά τα μάτια μου ήσουν τρανός σπουδαίος
και άλλος από εσένανε δεν ήταν πιο ωραίος

Αθώα χρόνια παιδικά αχ να τα ξαναζούσα
και στο Δημήτρη κείνονε και πάλι να μιλούσα
Να κάθιζα δειλά δειλά επάνω στο θρανίο
και να ‘βαζα στη σάκα του το ΠΡΩΤΟ το ΒΡΑΒΕΙΟ!

γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη

Η σχολική αίθουσα στη διαχρονικότητά της

Α: Το 2/θέσιον Δημοτικόν Σχολείον Αρχοντοχωρίου (Ζάβιτσα) Αιτ/νίας χωρίς θρανία.

Το 2/θέσιον Δημοτικόν Σχολείον Αρχοντοχωρίου (Ζάβιτσα) Αιτ/νίας παρέμενε χωρίς θρανία μέχρι το 1929-1930…..

Β: Το 2/θέσιον Δημοτικόν Σχολείον Αρχοντοχωρίου (Ζάβιτσα) Αιτ/νία με ξύλινα θρανία.

Το σχολικό έτος 1932-1933 τοποθετήθηκε στο σχολείο μια νέα δασκάλα, η Ακριβή. Η νέα δασκάλα αναπλήρωσε την Σοφία, η οποία είχε αποβιώσει από Χ.Α. Πνευμονία. Οι δύο δάσκαλοι, ο Μεσσήνης και η Ακριβή, λίγο πριν τελειώσει η σχολική χρονιά, το Μάη του 1933, έφεραν στο σχολείο δύο μεγάλους μαύρους πίνακες και επί πρόσθετα κάμποσα μεγάλα ξύλινα θρανία. Ήταν μια αξιόλογη και αξιέπαινη πρωτοβουλία της διεύθυνσης του σχολείου, της Σχολικής Εφορείας-Επιτροπής και της Κοινότητας Αρχοντοχωρίου.

«Θυμάμαι», αναφέρει στην αφηγηματική του μνήμη ο Σπ. Κ. Παπαναστάσης, «πως εκείνες τις ημέρες τόσο στο σχολείο όσο και σε ολόκληρο το χωριό, ήταν όλα γιορτινά! Για πολλές μέρες τα 100 και πλέον παιδιά του σχολείου «φορούσαμε το γιορτινό χαμόγελό μας και ονειρευόμασταν «λαγούς με πετραχήλια». Τον εμπλουτισμό του σχολείου με θρανία, πάγκους, πίνακες και άλλων σχολικών υλικών τον συζητούσαν στις παρέες, στα καφενεία οι γονείς μας και οι γέροι, οι οποίοι γελούσαν κρυφά κάτω από τα τσιγκελωτά μουστάκια τους! Το γεγονός αυτό το συζητούσαν στις απογευματινές μαζώξεις τους και οι γυναίκες του χωριού! Την επόμενη σχολική χρονιά η κοινότητα ενίσχυσε οικονομικά τη Σχολική Εφορεία. Με τις χορηγίες αυτές αγοράστηκαν οι πρώτοι χάρτες, Ιστορίας και Γεωγραφίας, και το απαραίτητο εποπτικό υλικό που χρειάζονταν ο δάσκαλος και οι μαθητές». (…)

Τελειώνοντας την αφήγησή του, ο σεβάσμιος γέροντας, διατύπωσε την ευχή να μη ζήσουν ποτέ τα παιδιά του κόσμου, όπως ζήσανε αυτά τα δικά τους παιδικά και μαθητικά χρόνια.

Σχολική αίθουσα…. εργασία και χαρά …… στα παλιά χρόνια!

https://www.google.com/search?rlz=1C1CHMO_elGR579GR579&q

Γ: Η σχολική αίθουσα και τα ξύλινα θρανία του πολυθεσίου Δημοτικού Σχολείου Αρχοντοχωρίου, από το 1956 μέχρι 1975.

Τα ξύλινα θρανία, η γωνιά των καλλιτεχνικών, οι μαθήτριες με την μπλε ποδιά, την άσπρη κορδέλα, τον άσπρο γιακά, και το χαμόγελο της δασκάλας,…… !

Δ: Η σχολική αίθουσα με σιδερένια θρανία

Μαθητές του 6/θεσίου Δημ. Σχολ. Αρχοντοχωρίου (Σπ. Αρ. Καϋμενάκης, Γιάννης Φ. Ρούπας, Β. Χ. Μπανιά, Πέτρος Δ. Καϋμενάκης,Σπ. Γ. Πιτσινέλης, ….. καθήμενοι στα πρώτα σιδερένια θρανία. … Φωτογραφικό αρχείο Πέτρου Δημ. Καϋμενάκη.

Αν κάποιος/οια μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του ή κάποιον άλλο μαθητή ή γνωρίζει κάτι για το σχολείο της δεκαετίας του 1980, ας το μοιραστεί μαζί μας.

Σήμερα οι μαθητές του Δημ. Σχ. Αρχοντοχωρίου, όπως και σε όλη την Ελλάδα, διδάσκονται σε καλύτερο σχολικό περιβάλλον. Ο πρασινοπίνακας-μαυροπίνακας καταργήθηκε και την θέση του την πήρε
ο διαδραστικός πίνακας ή ο πίνακας αφής. Η κιμωλία καταργήθηκε και τη θέση της την πήρε ο μαρκαδόρος, τα ξύλινα θρανία, οι ξυλόσομες…. κ. ά. δεν υπάρχουν….

Σήμερα και οι μαθητές του Δημ. Σχ. Αρχοντοχωρίου μαθαίνουν μέσα από τους υπολογιστές, την εκπαιδευτική τηλεόραση, μέσα από τη συμμετοχή τους στις διάφορες εκπαιδευτικές δράσεις, και μέσα από τα νέα γνωστικά αντικείμενα (εκπαιδευτικά προγράμματα) που εφαρμόζονται και στις δύο ζώνες του σχολείου (πρωινή και ολοήμερο).

Σήμερα οι μαθητές διδάσκονται από εξειδικευμένους δασκάλους, εκπαιδεύονται με σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, με νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις στα προβλήματα και τους στόχους του σχολείου….. κ. ά.

Στις φωτογραφίες βλέπουμε: ειδική υποστήριξη, ολιστική χρήση Τ.Π.Ε., γωνιά χαλάρωσης και εργασιών, δραστηριότητες εμπνευσμένες από το μάθημα της Ιστορίας και της Μελέτης του Περιβάλλοντος….

3/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Αρχοντοχωρίου, σχολικό έτος 1916-1917. Οι μαθητές της Ηλεκτρολογικής Εκπαίδευσης και των σύγχρονων εποπτικών μέσων διδασκαλίας (διαδραστικών πινάκων, προτζέκτορα, υπολογιστών, φωτοτυπικών μηχανημάτων….). Οι μαθητές με μοντέρνα ξύλινα θρανία και ανατομικές καρέκλες, η εκπαίδευση του μέλλοντος!

https://www.google.com/maps/uv?hl=el&pb=!1s0x135c2b2f06381ab1:

Και στο μέλλον η μέχρι τώρα εκπαίδευση θα είναι παρελθόν! Η τάξη του αυριανού σχολείου δεν θα περικλείεται πλέον από τους γνωστούς τέσσερις τοίχους, αλλά θα «μεταφέρεται» όπου ο μαθητής μπορεί να μάθει: κάθε μαθητής θα είναι συνδεδεμένος μέσω του Διαδικτύου με έναν απέραντο ιστό μάθησης, όπου θα μπορεί να βρει γνώσεις, παραδείγματα, απαντήσεις και λύσεις στα θέματα που του ανατέθηκαν, να βρίσκει μαθητές που έχουν το ίδιο θέμα, να μπαίνει σε ομάδες εργασίας και παρέες με κοινά μορφωτικά ενδιαφέροντα. Η τηλε-εκπαίδευση θα είναι το βασικό εργαλείο της τάξης του μέλλοντος.

ΜΗΤΣΗΣ ΘΕΟΔ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ