Σαν σήμερα το 1943 ιδρύονται τα Τάγματα Ασφαλείας
Ο Ράλλης (δεξιά) και ο Τσολάκογλου (με την σημαία) ορκίζουν ταγματασφαλίτες
Σαν σήμερα το 1943 ιδρύονται τα Τάγματα Ασφαλείας. Σκοπός τους ήταν η βίαιη καταστολή του ένοπλου λαϊκού κινήματος, που φούντωνε μέσα στη φωτιά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Εμπνευστές και πρωταγωνιστές στη συγκρότηση των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν οι στρατηγοί Θ. Πάγκαλος και Στ. Γονατάς, ο επιχειρηματίας εκπρόσωπος της Ζήμενς στην Ελλάδα και υπεύθυνος της γερμανικής ραδιοφωνίας στην Αθήνα Ι. Βουλπιώτης, κ.ά. Τα Τάγματα Ασφαλείας στελεχώθηκαν από κάθε είδους αντικομμουνιστές, βασιλόφρονες, ανθρώπους του υποκόσμου, αλλά και με αξιωματικούς από το βενιζελικό χώρο και τον ΕΔΕΣ Αθήνας. Ταυτόχρονα, την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας επικρότησαν και ηγετικά στελέχη αστικών κομμάτων, όπως ο Θεμ. Σοφούλης.
Γερμανοτσολιάδες και δοσίλογοι επί το έργον
Η παρακάτω έκθεση των αμερικανικών υπηρεσιών κατασκοπίας στην Ελλάδα (14 Ιούλη 1944), είναι χαρακτηριστική για τη σχέση σειράς αστικών πολιτικών δυνάμεων με τα Τάγματα Ασφαλείας, όπου αναφέρεται:
«…έχουν ενωθεί με μόνο σκοπό να χτυπήσουν το ΕΑΜ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είτε έχουν μείνει άπραγοι για πολύ καιρό…(αυτό ισχύει για τους παλαιούς πολιτικούς), είτε ενεργοποιήθηκαν πουλώντας τη χώρα στους Γερμανούς (…) προφανώς συμφώνησαν πως ο Ράλλης θα έπρεπε να σχηματίσει κυβέρνηση και να συγκροτήσει τα Τάγματα Ασφαλείας (…) με τη βοήθεια των παλαιών πολιτικών, δημιουργήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας (…) Οργανώσεις με ονόματα που ακούγονταν πατριωτικά (…) άρχισαν να σχηματίζουν επιθετικές ομάδες σε συνεργασία με τους ναζί. Αυτά τα στρατεύματα απαρτίζονται από κακούργους και άνεργους νέους και παίρνουν μέρος σε επιδρομές που οργανώνονται από την Γκεστάπο και τα Ες Ες εναντίον του ΕΑΜ. (…) Στα μέλη μερικών από αυτές τις οργανώσεις έχουν πει να μην κάνουν πολλές ερωτήσεις για την πολιτική που ακολουθείται. (…) Είναι “υψηλή πολιτική”, λένε.»
(902.gr)
Ταγματασφαλίτες κατά την διάρκεια μπλόκου
Ο διοικητής των SS στην Ελλάδα Βάλτερ Σιμάνα (2ος όρθιος από αριστερά) επιθεωρεί ταγματασφαλίτες
Η Ελληνική μοναρχική δεξιά και οι αντιδραστικοί αστοί της ( αυτής της Δεξιάς), σε όρους πολιτικούς δεν φέρθηκαν καλά -φέρθηκαν απαίσια ακραία εχθρικά- στον εθελούσια κατοχικό υπουργό Ιωάννη Ράλλη, ο οποίος περιέσωσε ώς σωτήρας την μοναρχική Δεξιά ώς το κομβικός σύνδεσμος παλαιοκομματικού συντηρητικού δεξιού αντιδραστισμού και μεταπολεμικής επιβιωσής του.
Με την αναχώρηση των κατακτητών συνεργατών του Ι.Ράλλη Γερμανών την 12/10/1944 , στάλθηκε ο εοικεφαλής της αστυνομικής ασφάλειας Άγγελος Έβερτ στο σπίτι του Ι.Ράλλη για να τον συλλάβει.
Προετοιμασμένος ο Ι.Ράλλης , άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του, και είπε στον Έβερτ: » Το ξέρω Άγγελε.. έρχομαι»».
Για την ώς τώρα εποχή , και μετά από 50 περίπου χρόνια κοινοβουλευτικό πολίτευμα ( 1974-2023), είναι περισσότερα τα χρόνια (1915 έως 1974= 60 περίπου χρόνια ) που η Δεξιά ( Λαικό κόμμα ) ιστορικά ήταν και είναι μοναρχική.
Βέβαια ασφαλώς και μέσα στην Δεξιά, αμέσως μεταπολεμικά κάποιοι ήθελαν τις καρέκλες του κράτους( και τα ταμεία μαζί) και ο διαγκωνισμός υπήρξε άγριος. Και σαφώς αυτοί που ήθελαν τις καρέκλες και τα βκρατικά ταμεία , φρόντισαν να βγάλουν απ την μέση τον ισχυρότερο και ακραιφνή δεξιό ( ακόμη και συνεργάτη του κατακτητή υπερ της δεξιάς) Ιωάννη Ράλλη.
Ο Ιωάννης Βουλπιώτης Γερμανόφιλος Έλληνας μηχανολόγος ( εκπρόσωλος της Siemens απ την δεκαετία του 1920 στην Ελλάδα) και γαμπρός- επί κόρη – σε πρώτο γάμο του Φρίντριχ Ζήμενς, ήταν κατά τον ίδιο ο εισηγητής για τα τάγματα ασφαλείας και μεσολαβητής των αντιδραστικών κατοχικών κύκλων της Αθήνας για να αναλάβει προθυοιυργός ο Ιωάννης Ράλλης το 1943. Με συνθήκη και πρόγραμμα ανάληψης πρωθυπουργίας: «»να σώσει την κατοχική και μετακατοχική Ελλάδα απ τον μπολσεβικισμό και απ το ΕΑΜ»».
Πίσω απ τον Ιωάννη Ράλλη , -αυτοί που τον επέβαλαν ήταν οι προπολεμικοί μοναρχικοί του μεταξικού καθεστώτος, οι παλιοί σκληροί του λαικού κλομματος, οι βιομήχανοι λσθρέμποροι χρυσού μεταπολεμικά Κανελλόπουλοι κλπ της προπολεμικής εποχής με τις χάρες απ τον Μεταξά, και νεότεροι προσκολυόμενοι στο παλάτι-Μαρκεζίνης κλπ, με ομάδες και χρηματοδοτήσεις για τον σκοπό της κατάληψης της εξουσίας μεταοολεμικά, με σύμφωνη γνώμη μέσα στην κατοχή των Εγγλέζων απεσταλμένων στην Ελλάδα.
Δεν έλειψαν και διάφοροι στρατιωτικοί και φιλελευθεροι και τυχοδιώκτες προπολεμικοί πολιτικοί, που είδαν να απειλείται η μεταπιλεμική κυβερνητική και ταμειακή κατάσταση απ την οργανωμένη μαζική ΕΑΜική αντίσταση.
Αλλά ο βασικός μοχλός πρωουπουργοποίησης κσιβσυνεργασίας με τους Γερμανούς , του Ιωάννη Ράλλη, ήταν η μοναρχική ώς τότε λαική δεξιά, τα ίδια τα Γερμανικά κατακτητικά συμφέροντα σε πλήρη συνεργασία με τους Εγγλέζους , και οι ομάδες ντόπιων παραγόντων που ζούσαν στην πρωτεύουσα κύρια ώς βιοτεχνικό ή βιομηχανικό προπολεμικό κεφάλαιο που νέμονταν τα κρατικά ταμεία και το προπολεμικό τραπεζικό χρήμα.
Ο Ιωάννης Ράλλης τους εξυπηρέτησε όλους, το ήθελε και ο ίδιος όπως είπε για τον στόχο της πρωθυπουργίας του, ώς φανατικός ιδεολογικά εναντίον του ΕΑΜικού αντιστασιακού κινήματος που απειλούσε την κρατική και ταμειακή -όπως έλεγε ο ίδιος- εξουσία μεταπολεμικά.
Το 1948 μεγάλο μέρος των στυλοβατών του το 1943, μάλιστα απ τους κυριότερους , κατεδικάδθησαν για λαθρεμπόριο χρυσού, με το αεροπλάνο που έμεινε από καύσιμα και προσγειώθηκε στην Γύρα Λευκάδος έμφορτο με πολλά καντάρια ( 1 καντάρι= 44 οκάδες) χρυσού.
Και ο Ιωάννης Βουλπιώτης το 1955 κατηγορώντας υπουργό της κυβέρνησης Παπάγουωεπί δωροληψία έκατσε 9 μήνες φυλακή ( από 1,5 χρόνο που ήταν η καταδίκη).