Εγκαινιάστηκε η έκθεση «Έλληνες ζωγράφοι στη Νότια Ουκρανία και η Σχολή ζωγραφικής της Οδησσού»

Με έργα της συλλογής του Νικόλαου Ευσταθίου

Αποτίοντας φόρο τιμής στην αδελφοποιημένη με τη Λευκάδα πόλη της Οδησσού με το έντονο ελληνικό στοιχείο, εγκαινιάστηκε το βράδυ του Σαββάτου στην Αίθουσα Τέχνης «Θεόδωρος Στάμος» η έκθεση ζωγραφικής «Έλληνες ζωγράφοι στη Νότια Ουκρανία και η Σχολή ζωγραφικής της Οδησσού», με έργα της συλλογής του Νικόλαου Ευσταθίου. Την έκθεση διοργάνωσαν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας και το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού.

Αικατερίνη Πετροκοκκίνου (1852-1930), Πορτρέτο Πετροκόκκινου, πριν το 1904, Λάδι σε χαρτόνι, 24,5 x 34 εκ.

Την έκθεση επιμελήθηκε η Λουΐζα Καραπιδάκη, Ιστορικός Τέχνης και μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Αυγούστου και θα λειτουργεί καθημερινά τις ώρες 11:00-13:00 και 19:00-23:00 (εκτός από τα πρωινά της Τρίτης 15/8 και τις Κυριακές 13/8 και 20/8).

Αλέξανδρος Στυλιανούδης (1868-1948), Άτιτλο, 1906, Λάδι σε καμβά, 16 x 22 εκ.

Τα περισσότερα έργα είναι δημιουργίες του περίφημου Αλέξανδρου Ν. Στυλιανούδη (1868-1948), ενώ στη συλλογή συμπεριλαμβάνονται και έργα των εξίσου σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής, όπως των Νικολάι Κουζνετσόβ (1850-1929), Μπορίς Εγκίζ (1869-1946), Νικόλαου Αλεξομάτη (1848-1917) και Αικατερίνης Πετροκοκκίνου (1852-1939).

Νικολάι Κουζνετσόβ (1850-1929), Πορτρέτο Αικατερίνη Πετροκοκκίνου, 1894, Λάδι σε καμβά, 75 x 59 εκ.

Νικόλαος Αλεξομάτης (1848-1917), Άμαξα, Μικτή τεχνική, 20 x 31 εκ.

Οι Έλληνες ζωγράφοι στη νότια Ουκρανία συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα, οι οποίοι συνέβαλαν με το έργο τους στη δημιουργία της Σχολής ζωγραφικής της Οδησσού. Κυρίως ο Αλέξανδρος Στυλιανούδης, μαθητής του φημισμένου ζωγράφου Κυριάκου Κωνστάντη, καλλιέργησε με δεξιοτεχνία την τοπιογραφία και ξεχώρισε για τα μικρών κυρίως διαστάσεων έργα που ζωγράφιζε.

Ο συλλέκτης Νικόλαος Ευσταθίου

Η κλασική τέχνη της Σχολής της Οδησσού, εφάμιλλη της τέχνης των κεντροευρωπαϊκών Ακαδημαϊκών Σχολών των Καλών Τεχνών, Παρισίων και Μονάχου, θεωρήθηκε ως ο πρόδρομος των μετέπειτα πρωτοποριακών καλλιτεχνικών ρευμάτων. Η Οδησσός, με την τεράστια καλλιτεχνική παραγωγή και τις στενές επαφές με τον πνευματικό κόσμο της Ευρώπης των αρχών του 20ού αιώνα, λόγω των γόνιμων εικαστικών πειραματισμών των καλλιτεχνών της προς τον μοντερνισμό θεωρήθηκε η «κοιτίδα της ρωσικής πρωτοπορίας» με σημαντικούς εκπροσώπους όπως ο Βασίλι Καντίνσκι.