Θεόδωρος Μόκκας. (Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο)
Ο Θεόδωρος Μόκκας με τον Διονύση Λάζαρη (Πηγή: silfa.gr)
29 Δεκεμβρίου 2023! Ο αγαπητός σε όλους μας Θόδωρος Μόκκας ολοκληρώνει το ταξίδι του σ’ αυτόν κόσμο. Αφήνει την αγαπημένη του οικογένεια, φίλους και όσους τον εκτιμούσαν και ξεκινά για το μεγάλο ταξίδι!
Ήρθε στη ζωή πριν από 84 χρόνια στο Φλαμπουρέσι της Καλαμπάκας Τρικάλων. Αμέσως βίωσε τον πόνο, αφού μόλις δυο ετών έχασε τον πατέρα του.
Μεγάλωσε στο πατρικό σπίτι της μητέρας του, για την οποία η σύζυγός του καταθέτει ότι ήταν υπέροχος άνθρωπος. Πήρε πολλή αγάπη από τους θείους του, οι οποίοι καλύψαν με τον καλύτερο τρόπο το κενό της έλλειψης του πατέρα. Αυτή την αγάπη σκορπούσε απλόχερα παντού σε όλη του τη ζωή ο αγαπητός Θεόδωρος.
Έχοντας αυτά τα υπέροχα εφόδια από τη μητέρα του και το περιβάλλον του, στάθηκε στα πόδια του και κέρδισε τη ζωή. Σπούδασε λογιστική. Άσκησε το επάγγελμα του λογιστή και σε όλη του σταδιοδρομία βοηθούσε το συνάνθρωπο κι έλυνε προβλήματα.
Ενέπνευσε το σεβασμό και ιδιαίτερα τιμούσε τους ηλικιωμένους. Το 1965 ήταν η χρονιά ορόσημο που σημάδεψε τόσο τη ζωή του όσο και τη δική μας. Ήρθε η γνωριμία του με τη Φρόσω Λάζαρη, ένα εκλεκτό μέλος των Λευκαδιτών της Ηλιούπολης.
Δυο χρόνια αργότερα έγινε ο γάμος τους, ο οποίος έδωσε καρπούς την Αθανασία και την Πανωραία Μόκκα.
Ο γάμος του με τη Φρόσω τον έφερε στη Λευκαδίτικη κοινότητα. Ως άνθρωπος του δικαίου και της συμφιλίωσης ο Θόδωρος σύντομα αγαπήθηκε από τους Λευκαδίτες. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Η αγάπη του για τη Λευκάδα συνεχώς μεγαλώνει. Άλλωστε από το 1966 κάθε καλοκαίρι βρίσκεται στα Λαζαράτα. Ήταν άριστος οικογενειάρχης. Είχε όλες τις συζυγικές αρετές.
Ήταν καλός πατέρας. Τα παιδιά του και τα εγγόνια του τον αγάπησαν και τον σεβάστηκαν. Την πατρική αγάπη που του στέρησε η ζωή, μπόρεσε και τη χάρισε απλόχερα, δημιουργώντας και απολαμβάνοντας το δικό του οικογενειακό παράδεισο. Σύζυγος, παιδιά και εγγόνια πάντα τον είχαν ως φωτεινό σηματοδότη τους.
Στην κοινωνία άφησε αψεγάδιαστη μαρτυρία. Καλή κοινωνική ζωή. Αγάπη και σεβασμός ήταν οι πυλώνες του. Γλέντια ποιότητας από το περίσσευμα της καρδιάς. Όχι του πορτοφολιού.
Μισούσε την προβολή. Δεν ήθελε να ακούγεται τ’ όνομά του, διότι υπηρετούσε το καλό κι όχι τη φιλαυτία. Η αξιοπρέπεια και η γενναιοδωρία ήταν οι αρετές που τον ακολουθούσαν σε όλη του τη ζωή. Με μόνο δυο λέξεις: «Η επιτομή της τιμιότητας»!
Ένα κομμάτι της ζωής του είναι και ο Σύλλογος Λευκαδίων Ηλιούπολης « Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ». Εκεί βοηθούσε ακάματα. Εκεί τον γνώρισαν οι Λευκαδίτες οι οποίοι δεν τον έλεγαν Τρικαλινό, αλλά Λευκαδίτη.
Πέραν τούτων μέσα του υπήρχε και η καλλιτεχνική φλέβα, αφού τραγουδούσε κι έψαλε ωραία. Σε όλα τα πανηγύρια έπαιρνε το μικρόφωνο. Αγαπημένο του τραγούδι ήταν η «Ασημούλα» ένα υπέροχο ποιμενικό τραγούδι με ιδιαίτερες ερμηνευτικές απαιτήσεις, γεγονός που δείχνει την ποιότητα του αγαπητού μας Θόδωρου.
Ο χρόνος ρέει αενάως. Τα αναπνευστικά προβλήματα και η καραντίνα μας τον στέρησαν. Η υγεία του έγινε εύθραυστη, όμως ο Θόδωρος παλικάρι. Έδωσε τη μάχη του με όλες του τις δυνάμεις έχοντας δίπλα του ακλόνητο στήριγμα τη Φρόσω με την ηρωική Λευκαδίτικη ψυχή, τις κόρες του και τα εγγόνια του!
Ο Σόλων ο Αθηναίος είπε κάποτε στον Κροίσο: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Εμείς μακαρίζουμε το Θόδωρο Μόκκα, γιατί έφυγε όπως θα ήθελε. Στην αγκαλιά της Φρόσως και της οικογένειάς του και με την αγάπη όλων μας να τον συνοδεύει.
Αιωνία η μνήμη σου αγαπητέ μας Θεόδωρε!
Αθάνατος!
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος
Δάσκαλος – Θεολόγος
