«Το στοίχημα» (της Κωνσταντίνας Κούρτη)

Της
Κωνσταντίνας Κούρτη

Η ένταση της καθημερινότητας, το κυνήγι του χρόνου, η διαχείριση αρνητικών συναισθημάτων από την ανοργανωσιά και την ελλειμματικότητα των υποδομών της πολιτείας, η αλόγιστη επιτρεψιμότητα, η συνήθεια στην βία, η αμετροέπεια, η ανευθυνότητα ως φυσικό επακόλουθο της επιλογής στο πρόχειρο, βολικό και ιδιοτελές, η απουσία αυτοκριτικής, κάνουν τον βίο μας ολοένα και πιο αδιέξοδο.

Όμως κάθε πρόβλημα έχει την λύση του και αν η πίεση της ανάγκης να βαδίσουμε αλλιώς γίνει πιο ισχυρή, τότε όχι μόνο θα εκπλαγούμε από την δύναμη της θέλησης για την βελτίωση των ποιοτικών μας κριτηρίων, των προσωπικών μας προτεραιοτήτων αλλά θα προσφέρουμε την χαρά σ΄ έναν διαφορετικο κόσμο. Γιατί ο κόσμος, η πολιτεία, η κοινωνία γίνονται καλύτεροι με όχημα την προσωπική εξέλιξη.

Η χαρά ως ξεχασμένο πλέον συναίσθημα, περιμένει να την κερδίσουμε μέσα από την ευγνωμοσύνη, την αυτογνωσία, την συγχώρεση, την απλότητα και την καθαρότητα νου και συναισθημάτων. Εσωτερικές διεργασίες που την δωρίζουν και την επιτιμούν.

Η θέληση για το φως μπορεί να γίνει ανεξάντλητη.

Ας την υποδεχτούμε για να βαδίσουμε σε υψηλότερους δρόμους!

Το αξίζουμε!!

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Στοίχημα έβαλαν νωρίς η τάξη κι η αταξία
εζήλεψαν από κοντά ο νόμος κι η ανομία
να σου πετάχτηκε με μιας ο φόβος κι η αγωνία
και στο φτερό μαζεύτηκαν πράξη και απραξία.

Πάλη γερή εδόθηκε στα εσώτερα τα μέρη
της ύπαρξης τα εχέμυθα εστήσανε καρτέρι
ορμητικά να πέσουνε σ’αγώνα επικρατείας
στου θυμικού το ριζιμιό-βωμός της αμαρτίας
που δεν κατέχει υψηλή βούληση, φρονιμάδα
ποτάμι γένεται βαθύ και χείμαρρος συνάμα
την σύνεση να καταπιεί σε λογισμών πλειάδα
πρωτιά μεγάλη και τρανή η αρνητική πεντάδα

Μα δεν τελείωσε με μιας τούτη η καταδίκη
γιατί μια θέση γύρεψε η θέληση στην νίκη
να κινηθεί στα βέλτιστα, σ’ανώτερα αλώνια του Αριστοτέλη γνωμικό να ζήσει λες αιώνια
ο εν δυνάμει άνθρωπος να βγει και να παλέψει
την αρετή για να διαβεί, να τόνε διαφεντέψει
στην πράξη ο λόγος του να ‘ρθει και να τον κυριεύσει

Κι έτσι με μιας το στοίχημα το δικιωμό ζητάει
ο εαυτός στο σύνολο να πάψει να πονάει
αυτοπραγμάτωση να δει και τάση ν’ αγαπάει.

Κωνστ. Κούρτη ΝΙΚΑΙΑ 16/2/24