Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (1821-1881) (Ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη)

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (1821-1881)

Γεννήθηκες Οκτώβριο, χρονιά επαναστάτη
που ‘χει ατόφια την κοψιά γενναίου ακροβάτη
του ΕΛΛΗΝΑ που μάχεται τον Τούρκο να πατάξει
τα ιερά και όσια για πάντα να φυλάξει.

Στην Μόσχα εξεκίνησες τον δύσκολό σου βίο
καθώς τόνε εχάραξες λες κι ‘χες κάτι θείο,
που το βρες και το έσπειρες στην ιερή γραφή σου
σαν δέχτηκαν τα χέρια σου, η τρυφερή αφή σου
δώρο το ευαγγέλιο σε δρόμο Σιβηρίας
ψωμί, καπνό γι ανάκαρα της νέας εμπειρίας
που ‘ρθε μεμιάς ως λύτρωση στο βέβαιό σου τέλος
της καταδίκης την ποινή ως προπαγάνδας μέλος
για ιδεών σου εξέγερση θαρρείς το πρώτο σκέλος
μα πιο βαθιά το δεύτερο, της αγροτιάς το βέλος
που το ‘στρεψες ενάντια στον Τσάρο σαν Οθέλλος.

Το κατά Μάρκον έσκισες, κατόπιν του Ματθαίου
καπνό εντός τους έστριψες με πάθος του ακραίου
κι ώρα σαν επέρασε θανάσιμης ανοίας
μες του Λουκά εβρέθηκες την τέλεση προνοίας
τέτοιας που σε καθήλωσε σε μυστηρίου σχέση
το μήνυμά της πέρασες στης αλλαγής την πλεύση.

Του ανθρώπου τα γεννήματα τα υλικά, τα πλούτη
η έπαρση, ο κυνισμός, κατάσταση κι ετούτη
που φθείρει αναμφίβολα τα θέμελα της ζήσης
και υποσκάπτει έντεχνα όσα κι αν αποχτήσεις.
Ωφέλιμα τα δώρα σου, του μεγαλείου η ρότα
παγκόσμια εμβέλεια επέτυχε, σαν πρώτα
έλουσες καρδιές με αυτογνωσίας φώτα.

Μετά την εξορία σου Πετρούπολη γυρεύεις
και χρήματα αναζητάς, αράδες κυριεύεις…
η έκδοση απέτυχε, ποια αποδοχή χαλεύεις;
Τα χρέη σε δοκίμασαν στου τζόγου την παγίδα
μα το ταλέντο άστραψε σαν πετυχιάς κροτίδα
«Ο παίχτης», «ο ηλίθιος» κι έπονται ακόμα
συγγράματά σου ΟΣΙΑ βαπτίζονται στο στόμα.

Πέρασαν χρόνοι και καιροί, οι εποχές αλλάξαν,
νοήματα αειθαλή το μέλλον ετηράξαν
την ευκαιρία σύνεσης πάσχισαν κι αδράξαν.

Κωνστ. Κούρτη

Νίκαια 6/4/24