Από την Ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου στο παρεκκλήσι τ” Αη Νικόλα στα Κολυβάτα Λευκάδας

Τελέστηκε χθες το απόγευμα στο παρεκκλήσι τ” Αη Νικόλα, στα Κολυβάτα Λευκάδας, στους πρόποδες των Σκάρων, η ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου και έγινε στη συνέχεια η καθιερωμένη Περιφορά του Επιτάφιου.

Δεκάδες ήταν οι ντόπιοι όλων των ηλικιών -Κολυβιάτες και γενικότερα Αλεξανδρίτες- αλλά και αρκετοί επισκέπτες από την πόλη της Λευκάδας αυτή τη φορά, που ανηφόρισαν μέχρι το παρεκκλήσι.

Ανταμείφτηκαν πιστεύουμε για τον κόπο τους – βοηθούντος και του καλού ανοιξιάτικου καιρού. Τους δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουν μέσα σε μια συλλογική και κατανυκτική ατμόσφαιρα -όπως την κατανοεί φυσικά ο καθένας- την ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου.

Τα γνωστά μελωδικά εγκώμια -«Η ζωή εν τάφω…», «Άξιον εστί μεγαλύνειν…», «Αι γενεαί πάσαι…», «Ω γλυκύ μου Έαρ…» κ. ά.- απέδωσε φέτος «μικτή χορωδία» -απορώ, χωρίς να είμαι ειδικός, γιατί δεν καθιερώνεται γενικότερα- που πιστεύουμε προσωπικά ότι θα μπορούσε να σταθεί επάξια σε μουσικότητα δίπλα στους αείμνηστους Ξενοφώντα Βρεττό και Κώστα Φούρο, ψάλτες της πάλαι ποτέ ανθούσης ενοριακής εκκλησίας των Κολυβάτων.

Κάποτε, σε όχι και τόσο μακρινές εποχές, που το χωριό έσφυζε από ζωή και οι κάτοικοί του, αγροτοκτηνοτρόφοι στην πλειοψηφία τους, γέμιζαν τις μέρες αυτές του Πάσχα την εκκλησία τ” Αη Νικόλα, ακόμη και εκείνοι που δεν πολυπίστευαν – ήταν κάμποσοι για διάφορους λόγους απ” ό,τι θυμάμαι.

Αξίζει νομίζω να αναφερθεί ότι ο ιερέας που τέλεσε την ακολουθία -από το Πινακοχώρι είναι- υπήρξε πνευματικό παιδί του αείμνηστου παπά – Βασίλη (Σκιαδαρέση) που λειτουργούσε αρχές με μέσα της δεκαετίας του ’70 στην ίδια εκκλησία.

Φέτος γίναμε προσωπικά για πρώτη φορά μάρτυρες και του εξής γεγονότος:

Μετά το πέρας της περιφοράς του επιτάφιου και προτού μπει ξανά στην εκκλησία, αυτή εκκενώθηκε και η πόρτα της έκλεισε, παραμένοντας μέσα μόνο ένας από τους ψάλτες. Ακολούθησε στιχομυθία μεταξύ του ιερέα (έξω απ’ το Ναό) και του ψάλτη (μέσα στο Ναό). Ο ιερέας φώναξε: «Άρατε τας πύλας, άρατε και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης». Από μέσα ο ψάλτης ρώτησε: «Τις εστί ο βασιλεύς της δόξης;» Ο ιερέας: «Κύριος κραταιός, ούτος εστί ο βασιλεύς της δόξης» και δίνοντας μια σπρωξιά άνοιξε την πόρτα για να μπει ο επιτάφιος στην εκκλησία.

Να πούμε τέλος ότι αφιερώνουμε την ανάρτηση αυτή σ” όλους τους όπου γης απόδημους Αλεξανδρίτες και δη τους Κολυβιάτες.

Αυτά λοιπόν… και του χρόνου ξανά με το καλό.