Πορεία Ειρήνης της ΕΔΑ στην Λευκάδα

Χρονολογικά θα πρέπει να “ναι εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Όπως έχω ακουστά οι πορείες Ειρήνης διοργανώνονταν τότε από τους Σφακιώτες ως την πόλη της Λευκάδας – για τα χωριά τα δικά μας τουλάχιστον.

Τους μόνους που μπορώ να αναγνωρίσω είναι στην τρίτη σειρά ο γιατρός Ξενοφώντας Γρηγόρης (1) (με άσπρο πουκάμισο και γραβάτα) και δίπλα του ο παπά-Στάθης Κτενάς (2) (Κάντε κλικ στην πιο κάτω φωτογραφία για μεγέθυνση).

Όπως διαβάσαμε στο ιστολόγιο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ, απ” όπου την πήραμε, διακρίνεται επίσης στην πρώτη σειρά ο αγωνιστής Νίκος Διαμάντης (δεξιά του τσολιά) -ήταν μεταξύ άλλων στο Σύνταγμα 2/39 με καπετάνιο τον Πάνο Γιαννούλη- από το χωριό Βούστρι του Βάλτου.

Αντιγράφουμε από τη στήλη «Βιογραφικά Αγωνιστών» του αναφερόμενου ιστολογίου για τον Νίκο Διαμάντη:

Ο Νικόλαος Διαμάντης γεννήθηκε στο χωριό Βούστρι του Βάλτου. Οι γονείς του ήταν κτηνοτρόφοι και εκείνος κάτω απο δύσκολες συνθήκες κατάφερε να τελειώσει το Σχολαρχείο (σαν το Λύκειο). Αργότερα παντρεύτηκε την Ευσταθία Μπαφέρα απο το χωριό Λεπενού, κόρη τσιφλικά. Αργότερα και λόγω του σεισμογενούς του χωριού, μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αμφιλοχία Αιτ/νίας.

Εκεί απέκτησε τα τέσσερα παιδιά του Πάνο, Νικολέτα, Αποστόλη και Γιάννη και άνοιξε παντοπωλείο. Αργότερα με την εισβολή των Ιταλών έφυγε εθελοντής για το αλβανικό μέτωπο απο όπου επέστρεψε με ένα μετάλλιο ανδραγαθημάτων και ένα μόνιμο πρόβλημα του κυκλοφορικού του που του άφησαν οι σκληρές καιρικές συνθήκες στο βουνό.

Με την Κατοχή και όντας ήδη μέλος του ΚΚΕ, εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ στο Σύνταγμα 2/39 με καπετάνιο τον Πάνο Γιαννούλη με τον οποίο ανάπτυξε φιλικές σχέσεις. Οι δύο του κουνιάδοι (πρωτοξάδελφα της γυναίκας του) βγήκαν και αυτά στο βουνό με τα ψευδώνυμα καπετάν Αυγούλης και καπετάν Λεπενιώτης. Ως αντάρτης πολέμησε επικουρικά και στην μάχη της Αμφιλοχίας. Με την κύρηξη του εμφυλίου τον συνέλαβαν και τον έστειλαν στην Ικαρία όπου έμεινε στο χωριό Εύδηλος. Αργότερα αποφυλακίζεται και προσχωρεί στην ΕΔΑ.

Ο Νίκος Διαμάντης (ξαπλωμένος) με αντάρτες συντρόφους του στο βουνό

Εκεί γνωρίζει τον βουλευτή Πυρομάγλου και γίνονται φίλοι. Αργότερα κατεβαίνει υποψήφιος με την ΕΔΑ ως Νομάρχης. Με την δολοφονία Λαμπράκη στέλνει γράμμα που δημοσιεύται στην Αυγή και κατονομάζει ως ηθικό αυτουργό τον στρατηγό Μήτσου με τον οποίο υπήρξαν συγγενείς και παιδικοί φίλοι.

Ο Νίκος Διαμάντης (όρθιος στην μέση), με την επιτροπή ΕΑΜ Ξηρομέρου στο χωριό Βούστρι

Κατά την περίοδο της Χούντας συλλαμβάνεται και οδηγείται για δεύτερη φορα στην εξορία, στο κολαστήριο της Γυάρου. Εκεί υποφέρει βασανιστήρια και η ήδη ευαίσθητη υγε’ια του κλονίζεται σοβάρα. Η οικογένειά του κάνει έκκλιση να τον ελευθερώσουν λόγω ανεικέστου βλάβης. Την έκκλιση μεταδίδει και ο σταθμός της Μόσχας. Τελικά σε χείριστη κατάσταση αποφυλακίζεται και πεθαίνει σε ράντζο του ερυθρού σταυρού, αφού κανένα νοσοκομείο δεν τον δέχεται λόγω φρονημάτων…

Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ