Ένα ακόμη νοσταλγικό φωτογραφικό ταξίδι στην παλιά πόλη της Λευκάδας και τους ανθρώπους της
Μέχρι τις 8 Σεπτέμβρη η έκθεση φωτογραφίας «Λευκάδα… τέλος μιας εποχής» – μέρος β΄ της Μίρκας Ζακυνθινού
«Τίποτε δεν θα ξεχαστεί, δεν μπορεί να ξεχαστεί, κι οι φωτογραφίες αυτές διηγούνται την ιστορία ανθρώπων που έζησαν μια ζωή γεμάτη πληρότητα και αφθονία, έχοντας όμως τόσο λίγα. Στο τέλος αυτό που μένει είναι η ανάμνηση κι αν αυτή μας αφήνει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, παρά το δάκρυ που μπορεί να κρύβεται στο βάθος, τότε σημαίνει ότι κάναμε ένα υπέροχο ταξίδι στην αιωνιότητα!», σημειώνει ανάμεσα στα άλλα η διοργανώτρια κα Μίρκα Ζακυνθινού στο συνοδευτικό σημείωμα της έκθεσης με τίτλο «Λευκάδα… τέλος μιας εποχής» – μέρος β΄, τα εγκαίνια της οποίας πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη προσέλευση κόσμου το βράδυ της Παρασκευής 30 Αυγούστου 2019 στην Αίθουσα τέχνης «Θεόδωρος Στάμος» στην πόλη της Λευκάδας.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 8 Σεπτέμβρη 2019 και θα λειτουργεί τις ώρες 10.30-13.30 και 19.30-23.30. Το φωτογραφικό ταξίδι ξεκινά αντίστροφα, με αφετηρία το Ενετικό Κάστρο και το Πέραμα, και περιλαμβάνει σημαντικά τοπόσημα της πόλης της Λευκάδας μέχρι ακόμη και τα περίχωρά της – έπρεπε προσωπικά να ρωτήσουμε για να μπορέσουμε στη συνέχεια να ταυτοποιήσουμε την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην περιοχή «Μεγάλη Βρύση».
Δυσκολίες είχαμε επίσης και στην αναγνώριση των προσώπων στα λιγοστά εκτιθέμενα πορτρέτα (γι΄ αυτούς που γνωρίζουμε), ιδιαίτερης καλαισθητικής αξίας, που παραπέμπουν αυτόματα σε χολυγουντιανές σταρ των δεκαετιών του ΄60 και ΄70, καίτοι έχουν ληφθεί στην πόλη μας από ντόπιους, μάλλον, φωτογράφους. Λευκαδίτικη γυναικεία ομορφιά!
Πρόκειται για τη συνέχεια ενός νοσταλγικού φωτογραφικού ταξιδιού στην παλιά πόλη της Λευκάδας -τυχεροί όσοι έτυχε να την γνωρίσουν!- που ξεκίνησε στον ίδιο χώρο, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία, τον περασμένο Οκτώβρη. Εκτίθενται 100 επιλεγμένες φωτογραφίες. Δεκάδες ήταν οι συντοπίτες μας που δάνεισαν στην διοργανώτρια, γνωρίζοντας τις ευαισθησίες της, παλιές φωτογραφίες από τα αρχεία τους, ακόμη και κάποιες προσωπικές, με απεικονίσεις από αγαπημένα τους πρόσωπα. Αναφέρονται όλοι τους ονομαστικά μαζί με το ευχαριστήριο της κας Μίρκας Ζακυνθινού στο συνοδευτικό της έκθεσης.
«Κανείς δεν μπορεί να μας εκδιώξει από τον μοναδικό μας Παράδεισο που λέγεται Αναμνήσεις…», διαβάζουμε σε μία από τις λεζάντες των φωτογραφιών (όλες οι φωτογραφίες συνοδεύονται από μικρά κείμενα γεμάτα ευαισθησία και ρομαντισμό), δημιούργημα της διοργανώτριας.
Δύσκολοι αναμφίβολα οι καιροί την εποχή εκείνη. Το νησί μας αποδεκατίστηκε από την μετανάστευση, εσωτερική και εξωτερική. Αναγκαστική τις πιο πολλές φορές. Πολιτικές διώξεις, φτώχεια… Από 45.000 κατοίκους που είχε πριν τον πόλεμο έχουν μείνει 18.000 (Γιώργος Κοντογιώργης στο slpress.gr). Παραμελήθηκε για δεκαετίες – κυνηγήθηκε εκδικητικά, σχεδόν, από το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος. Θα έπρεπε να περάσουν πολλές δεκαετίες για να του συγχωρεθούν τα αριστερά – δημοκρατικά του φρονήματα. Όμως…
«Τα βράδυα όταν κρυώναμε ρίχναμε στους ώμους μας το ουράνιο τόξο κι έτσι η νύχτα δεν ήταν ποτέ σκοτεινή… Ακούγαμε το χελιδόνι που ερχόταν την πρώτη μέρα της Άνοιξης, και ο κάμπος άστραφτε από χρώματα… Παίρναμε τον δρόμο της Κουζούντελης πνιγμένο στα πράσινα, στα κόκκινα, στα μωβ, και βλέπαμε τα μικρά σπίτια με τις ασπρισμένες αυλές τις πεντακάθαρες… Μυρίζαμε παντού τα απόμακρα αρώματα των κήπων, τα φαγητά στους φούρνους της γειτονιάς, τα φρεσκοψημένα ψωμιά που ευωδιάζανε προζύμι και φρέσκο ζυμάρι, τα αγιοκλήματα, τα γιασεμιά και τα νυχτολούλουδα που σε κάθε μίσχο τους κρυβόταν το άρωμα της αθωότητάς μας…
Γευόμαστε το καρπούζι και δεν μας ένοιαζε που έτρεχαν τα ζουμιά στα χέρι, τρώγαμε την φέτα το ψωμί με το λάδι και τη ζάχαρη που μας έφτιαχνε η μάνα μας, το παγωτό ξυλάκι «Θαύμα» με την αξεπέραστη βανίλια που όμοια της δεν ξαναβρήκαμε και σκάγαμε το σακουλάκι στα παιδικά μας χέρια ή στους τοίχους, πίναμε γκαζόζες Γκλόρια και Ζενίθ στην παραλία με κείνο το σαγρέ γυάλινο μπουκάλι κι η ανεμελιά ήταν μια λέξη που την είχαμε εφεύρει εμείς». (Από το συνοδευτικό σημείωμα της έκθεσης).
(Προσπαθήσαμε στη φωτογράφηση να συμπεριλάβουμε τις λεζάντες των φωτογραφιών…).
Άλμπουμ με 86 φωτογραφίες
Για να δείτε το άλμπουμ σε ξεχωριστό παράθυρο κάντε κλικ στον τίτλο
Στην Ελλάδα σε μικρό χρόνο ξεπεράστηκαν οι πραγματικότητες των νοσταλγιών μας. Πολύ φούρια και βιασύνη για αυτή την διαδοχή.
Τα όσα αφήνονται πίσω αν δεν κατανοούνται σαν τέτοια και γιατί αφέθηκαν ,λειτουργοτν ώς απωθημένα στο συμβολικό που επανέρχονται στο πραγματικό.
Η έκθεση τούτη είναι διδακτικά παραγωγική. Λειτουργεί στο πραγματικό επίπεδο για να σποσβέσει τις παρενέργειες των απωθημένων των φουριόζων και βιαστικών. Που όπως σε όλη την Ελλάδα έτσι και στην Λευκάδα πληθύνθηκαν.