«Η τρομολαγνεία των sites αλλά και όσων τα συντηρούν είναι πια ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη…»

Το διάβασα στον προσωπικό λογαριασμό της Νόνης Σταματέλου και συμφωνώ απόλυτα. Είναι η κατάντια για το που μπορεί να φθάσουν κάποιοι διαχειριστές προκειμένου να αυξήσουν τα κλικ στις σελίδες τους. Ιδιαίτερα όταν οι σελίδες αυτές βρίθουν διαφημίσεων.

Η ίδια γράφει με αφορμή το τραγικό συμβάν του πνιγμού ενός νέου ανθρώπου στην παραλία «Κάθισμα» της Λευκάδας ότι, η τρομολαγνεία και η καταστροφολογία των sites αλλά και όσων τα συντηρούν είναι πια ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη. (πχ. «Δείτε τα τελευταία λεπτά πριν τον πνιγμό του 30χρονου στην παραλία Κάθισμα…δείτε βίντεο όπου παλεύει με τα κύματα» κ.α. φαιδρά), σημειώνοντας ότι αυτό είναι έλλειψη σεβασμού προς τον ίδιο τον Στέφανο (έτσι λεγόταν ο νεαρός άνδρας που έχασε τη ζωή του), την οικογένειά του αλλά και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.

Γράφει ακόμη για τη συγκεκριμένη παραλία:

«Με αφορμή το τραγικό γεγονός με τον άτυχο νεαρό απ΄ τα Τρίκαλα, θέλω να πω δυο λόγια.

Τη συγκεκριμένη παραλία την απολαμβάνω εδώ και χρόνια, ειδικά πρωινές ώρες όπου η θάλασσα είναι λάδι. Συνήθως, όχι πάντα, μετά το μεσημέρι σηκώνεται κύμα. Καμιά φορά τόσο μεγάλο, που, όσο δεινός κολυμβητής κι αν είσαι, δεν μπαίνεις στη θάλασσα. Το πέλαγος είναι ανοιχτό, έχει ρεύματα, δεν υπάρχει λόγος να κολυμπήσεις και κυρίως να ξανοιχτείς στα άπατα.

Κατά τ΄ άλλα οι ακρότητες δεν ωφελούν κανέναν.

Βλέπω μικρά παιδιά να χαίρονται τα καταγάλανα δροσερά (όχι κρύα) νερά, αλλά, όχι όταν έχει κύματα. Ποτέ δεν αλλάζει η κατάσταση της θάλασσας απότομα, ποτέ ο αέρας δεν εμφανίζεται ξαφνικά. Όσο για τις προειδοποιητικές πινακίδες που ακούω ότι πρέπει να τοποθετηθούν, πραγματικά κι εγώ προβληματίζομαι, αλλά δεν θα βοηθήσουν. Ίσα ίσα θα αποτρέψουν τον κόσμο απ΄ το να απολαύσει αυτή τη μοναδικής ομορφιάς παραλία.

Όλα χρειάζονται μέτρο.

Με τον έρωτα και με τη θάλασσα παίζεις, αλλά με σοβαρότητα»