Το παλιό ξύλινο σκαρί «Αγ. Νικόλαος» σενιαρίζεται…

Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς και που ναυπηγήθηκε το «Αγ. Νικόλαος». Σίγουρα όμως αυτό θα έγινε πριν πολλά χρόνια, σε κάποιο καρνάγιο του τόπου μας και από ντόπιους καραβομαραγκούς υποθέτουμε, πλούσια η ναυτική μας παράδοση. Καταχωρήθηκε στο Λιμεναρχείο Λευκάδας ως Λ.Λ. 155, όταν η αρίθμηση άρχιζε τότε από το 100, όπως μας εκμυστηρεύθηκαν.

Παλιό σκαρί, εκατοχρονίτικο και βάλε ξύλο, τ” αγγίζεις και γεμίζεις με εκείνο το ευχάριστο συναίσθημα, νιώθεις ακόμη τη ζωντάνια του, λένε ότι το ξύλο είναι ζωντανό και άμα το προσέχεις θα ζήσει μια ζωή. Γερό, περήφανο σκαρί, το δείχνει.

Παλιότερα ήταν αρκετά μεγαλύτερο, 2,5 φορές μεγαλύτερο. Ψαράδικο ήταν και ξανοίγονταν ανοιχτά: Πάτρα, Κυλλήνη, Ναύπακτος, Γαλαξείδι… μέχρι και Θεσσαλονίκη είχε φτάσει, κι όλα αυτά με τα πανιά, τα κουπιά και 3-4 άτομα πλήρωμα. Ψαροκάικο ήταν και ανήκε στη γνωστή ψαράδικη οικογένεια των Γατζιαίων. Πάνε τώρα 43 χρόνια κοντά που διαμορφώθηκε έτσι, όπως μας εξιστόρησε απόγονος της οικογένειας που τον βρήκαμε να το βάφει στην προκυμαία της Λευκάδας.

Τα περισσότερα ξύλινα σκαριά έχουν πια χαθεί, κοστίζει πολύ η συντήρησή τους, οι καραβομαραγκοί λιγοστοί κι αυτοί, όσοι έχουν απομείνει, το μεγαλύτερο όμως έγκλημα -θα επανέλθουμε επ΄ αυτού- συντελέσθηκε με τις επιδοτήσεις της ΕΕ για την καταστροφή των παλιών ξύλινων αλιευτικών σκαφών και την αντικατάστασή τους με σύγχρονα σιδερένια ή πλαστικά. Υπολογίζεται ότι από το 1991 έως σήμερα 10.500 περίπου παραδοσιακά σκάφη έπεσαν θύμα αυτών των στρεβλωμένων πολιτικών…

Φ.Κ.