Δυο αξιέπαινες δράσεις στην Τοπική Κοινότητα Αλεξάνδρου

Τα καλά τα πράγματα πρέπει να λέγονται και να επαινούνται, καθόσον οι πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση. Τα κακά τα πράγματα πάλι θα πρέπει να λέγονται και να καυτηριάζονται, ως παραδείγματα προς αποφυγή αυτά.

Για σήμερα μόνο καλά έχουμε, όσον αφορά στα χωριά μας, τους οικισμούς της Τοπικής Κοινότητας Αλεξάνδρου. Θα θέλαμε να σταθούμε σε δυο αξιέπαινες δράσεις, συλλογική η πρώτη, ατομική η δεύτερη. Που έρχονται να καλύψουν το κενό μιας ανύπαρκτης για τους οικισμούς μας τουλάχιστον Δημοτικής Αρχής.

Η πρώτη δράση, μια συλλογική προσπάθεια, αφορά στον εξωραϊσμό της κοινοτικής βρύσης «στου Παύλου», που έγινε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Επαγγελματιών και Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας. Μια από τις έντεκα συνολικά βρύσες που είχε παλιότερα η κοινότητα Αλεξάνδρου – οι άλλες ήταν: Κανάλι (Αλέξανδρος), Φτελιά (Κολυβάτα), Μποϊτός (Νικιάνα), Κεραμιδάκι (Νικιάνα), Πασά (Νικιάνα), Μαγεμένου (Νικιάνα), Κάλπενος (Νικιάνα), Φραξί (Νικιάνα), Μιτσιβάλι, Γαλάτη (Νικιάνα). Για διάφορους λόγους (ντε φάκτο ιδιωτικοποιήσεις, καταστροφές, μικροβιολογικές μολύνσεις κ.λπ.) μόνο από κάνα δυο από αυτές μπορεί σήμερα να πιει κανείς νερό.

Η βρύση «στου Παύλου» είναι μια πολύ παλιά βρύση, στο δρόμο για το Ασκητήριο των Αγίων Πατέρων. Η παράδοση τη συνδέει με την ίδρυση του Ασκητηρίου, μετά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. (όπως και τα τοπωνύμια Νικιάνα – Νίκαια, Καλογερόκαμπος, Επίσκοπος κ.ά.)

Η βρύση ήταν παλιότερα πέρασμα για τους διαβάτες από και προς Νικιάνα, που έκαναν αναγκαστικά στάση για να πιουν λίγο κρύο νερό ή να γεμίσουν τους μπότηδες και τις νταμιτζάνες για το σπίτι. Όταν ακόμη τα ορεινά χωριά της κοινότητας Αλεξάνδρου έσφυζαν από κόσμο και οι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν ασταμάτητα με τα ζώα τους δίπλα από τη βρύση, για να πάνε στα λιοστάσια τους το χειμώνα ή στους κήπους τους τα καλοκαίρια, που βρισκόταν στην περιοχή της Νικιάνας.

Στο πλαίσιο του εξωραϊσμού πετάχτηκαν λοιπόν τα λάστιχα, που κάποιοι επιτήδειοι τα είχαν μόνιμα συνδεδεμένα με τη βρύση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ένας περαστικός να πιει νερό, κόπηκαν οι μάζες τριγύρω, καθαρίστηκε ο περιβάλλων χώρος και η δεξαμενή, επενδύθηκε με επιτόπια πέτρα η μικρή δεξαμενή, πλακοστρώθηκε το έδαφος και τα πεζούλια. Απομένουν λίγες μόνο εργασίες για την αποπεράτωση, όπως η κατασκευή της κεραμοσκεπής της δεξαμενής. Αν προσωπικά έχουμε κάπου ενστάσεις είναι οι κιτρινωπές πλάκες που δε δένουν με τον περιβάλλοντα χώρο. Αλλά ας είναι μόνο αυτό.

Καλό θα είναι να μεριμνήσει η Δημοτική Αρχή ώστε να μην μπουν ξανά τα λάστιχα ιδιωτών που τραβούσαν μέχρι πρότινος νερό από τη βρύση και να γίνει μελλοντικά μια ανάλυση για την ποιότητα του νερού. Πολλά και περίεργα έχουν ακουστεί στο παρελθόν πάνω σε αυτό με αποτέλεσμα πρώην κοινοτάρχης να αναγκαστεί να γράψει πάνω στη δεξαμενή της βρύσης ότι το νερό δεν είναι πόσιμο (δες εδώ περισσότερα).

Η δεύτερη δράση, μια ατομική αυτή τη φορά προσπάθεια, αφορά στον καθαρισμό ενός μέρους του παλιού μονοπατιού που οδηγεί από την πλατεία του οικισμού Κολυβάτα στην παλιά βρύση στη Φτελιά. Με πρωτοβουλία του αποδήμου στη Γερμανία συγχωριανού μας Ζώη Βρεττού καθαρίστηκε το κομμάτι από τη Μπούχαλη μέχρι το Πέρα Αλώνι, που είχε κλείσει εδώ και δεκαετίες από τα βάτα και τις μάζες. Να ΄ναι καλά ο άνθρωπος.

Σχετικά για την βρύση «στου Παύλου»:
Αναγνώστης μας για τη βρύση «στου Παύλου» στη Νικιάνα Λευκάδας
Θα δείξει τέλος πάντων κανείς ευθιξία εκεί κάτω στο Δημαρχιακό Μέγαρο;