Εργατικό Κέντρο Λευκάδας: Απάντηση σε συμβιβασμένους συνδικαλιστές και άλλους ενοχλημένους
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας συνεδρίασε στις 18.11.08 και πήρε απόφαση να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ πραγματοποιώντας συλλαλητήριο στις 27 Νοέμβρη στις 6.00 μ.μ. στον Αη Μηνά. Αποφάσισε επίσης να συμμετάσχει στην Πανελλαδική απεργία στις 10 Δεκέμβρη πραγματοποιώντας συγκέντρωση στις 9.00 π.μ. στον Αη Μηνά.
[Από παλιότερη κινητοποίηση του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας]
Καταδίκασε ακόμη ομόφωνα τις αυξήσεις των Δημοτικών Τελών που αποφάσισε ο Δήμος και εξετάζοντας τις εξελίξεις στο θέμα του κλεισίματος της επιχείρησης «Καλλιμάνης Ιονίου Α.Ε.» εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Απάντηση σε συμβιβασμένους συνδικαλιστές και άλλους ενοχλημένους
Η κρίση «χτύπησε» το Νομό με το «λουκέτο» της «ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ ΙΟΝΙΟΝ ΑΕ». Με την ψεύτικη δικαιολογία ότι όλα τα χρόνια λειτουργίας είχαν ζημιές (οι ισολογισμοί τους για το 2003-4-5-6 δημοσιευμένοι στην «Ναυτεμπορική» δείχνουν μόνο κέρδη) άφησαν 16 εργαζόμενους χωρίς δουλειά. Το Εργατικό Κέντρο αντέδρασε άμεσα (παρά την απαράδεκτη στάση της συνδικαλίστριας που δεν ενημέρωσε το σωματείο της ή το ΕΚ), βρέθηκε κοντά στους εργαζόμενους και με δική τους συγκατάθεση πήγαμε στην «τριμερή» (ρωτήθηκαν οι εργαζόμενοι τι θέλουν για να το μεταφέρουμε στην τριμερή, και απάντησαν ότι θέλουν την δουλειά τους και όχι τα «μπόνους» της επιχείρησης). Τους είπαμε να μην υπογράψουν τις απολύσεις γιατί τότε δεν θα είχε νόημα η «τριμερής». Αυτό δεν άρεσε στην «συνδικαλίστρια» και σε δυο τρεις άλλους. Προσπάθησαν να κινδυνολογήσουν για τρομοκρατία στο χώρο εργασίας αν δεν γίνει το θέλημα της εταιρείας, και αν τελικά κλείσει θα χάσουν τα «μπόνους».
Σε παρατήρησή μας ότι δεν είναι αυτή στάση συνδικαλίστριας έχασε τον έλεγχο και ενήργησε με την πραγματική της ιδιότητα: Έδειξε την πόρτα στον Γραμματέα του Εργατικού Κέντρου όπως κάνει ο σπιτονοικοκύρης ή το αφεντικό. Στην συνέχεια την Δευτέρα ήρθε με μερικούς εργαζόμενους στην Επιθεώρηση Εργασίας και το μόνο που συζητούσαν ήταν πως θα καταγγείλουν το Εργατικό Κέντρο. (Μέχρι σήμερα για τις απολύσεις δεν είπαν τίποτα).
Μια τέτοια στάση δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Ιδιαίτερα όχι τόσο στο πρόσωπο όσο την παράταξη που την στήριξε, την Αυτόνομη Παρέμβαση (αφού λέει η ίδια ότι δεν ανήκει πουθενά) που έφτιαξε ένα κείμενο που φαίνεται ότι το υπογράφουν οι εργαζόμενοι, και είναι γεμάτο ανακρίβειες αλλά και υβριστικά εισαγωγικά (όχι τόσο για το «κύριοι» όσο για το «Εργατικό Κέντρο»). Γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι υπέγραψαν κείμενο οι μεγάλες εργάτριες (πρώην αγρότισσες) και να καταγγέλουν το Εργατικό Κέντρο για «επαναστατική γυμναστική», ορολογία άγνωστη σ” αυτές, αλλά μόνιμος χαρακτηρισμός των αγώνων κάθε συμβιβασμένου συνδικαλιστή. Ομολογούν άθελά τους ότι προτείναμε στους υπό απόλυση εργαζόμενους να αγωνιστούμε μαζί με όλα τα μέσα αλλά …δεν τους προτείναμε λύσεις!!!
Δεν αποτελεί έκπληξη η επίθεση ενάντια στο ταξικό Εργατικό Κέντρο Λευκάδας – Βόνιτσας. Η συνεπής ταξική του στάση τόσο πριν το 1999 όσο και μετά, όπου αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜΕ, τους έγινε μπελάς. Γιατί «χώνεται» παντού, οργανώνει αγώνες, διεκδικεί δημόσια υγεία και παιδεία. Στήνει σωματεία και διεκδικεί μόνιμη δουλειά για όλους. Γι” αυτές του τις ενέργειες σύρεται από εργοδότες – εκλεγμένους της ΤΑ και στα δικαστήρια.
Γιατί ξεσκεπάζει και καταγγέλει τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΣΕ – ΑΔΕΔΥ για εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό. Στα όργανα αυτά που υμνούν την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, που προωθείται μέσω της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Ομόφωνα συμφώνησαν και συμμετείχαν στον «κοινωνικό διάλογο» που είχε σαν συνέπεια τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την κατάργηση πολλών εργατικών δικαιωμάτων.
Στην Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Υπαλλήλων υπέγραψαν, στη γραμμή ΓΣΣΕ, διετή Συλλογική Σύμβαση λιτότητας και αποδέχτηκαν την απελευθέρωση του ωραρίου που οδηγεί στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και στην εξόντωση των συναδέλφων. Ο Γραμματέας της Ομοσπονδίας και στέλεχός τους Βασιλόπουλος δεν άφησε τους εκλεγμένους αντιπροσώπους από το Σωματείο των Συμβασιούχων της Λευκάδας – Βόνιτσας να πάρουν μέρος στο Συνέδριο.
Πρόσφατα ψήφισε το Κόμμα τους στο Ευρωκοινοβούλιο την έκθεση του σοσιαλιστή Σέρκας, όπου διαχωρίζει τον χρόνο εργασίας σε ενεργό και ανενεργό, να υπολογίζεται σε χρονιάτικη βάση ο εργάσιμος χρόνος και τέλος η δυνατότητα επιμήκυνσης του 48ωρου σε 65ωρο την εβδομάδα.
Μέσα από τα παραπάνω βγαίνει όλη η αντίληψη της υποταγής στην εργοδοσία. Δεν χρειάζονται αγώνες αλλά διάλογος και προτάσεις. Τι εννοούν προτάσεις;
Επιμερισμός της κρίσης σε κεφάλαιο και εργαζόμενους. Δημόσια αλλά και ιδιωτική, παιδεία – υγεία – πρόνοια. Συμφωνούν (λένε) στα αιτήματα του ΠΑΜΕ αλλά όταν αρνείται να κάνει η ΓΣΣΕ κινητοποιήσεις και τις κάνει το ΠΑΜΕ αυτοί δεν έρχονται…
Μια υπόσχεση δίνει η ταξική Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου: θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τους εργαζόμενους με αγώνες και κινητοποιήσεις κόντρα στις επιλογές του κεφαλαίου. Αυτοί ας συνεχίσουν τον κατήφορό τους.
18 Νοέμβρη 2008
Από το Εργατικό Κέντρο»
