Ξεκίνησαν από χθες οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς
Απόψε στις 7.00 το απόγευμα στο ΕΚ η προβολή της ταινίας “Ο μεγάλος Δικτάτορας”
Ξεκίνησαν την Παρασκευή 28 Απρίλη 2017 οι εκδηλώσεις των ταξικών σωματείων του νησιού μας για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Ο Σύλλογος Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Λευκάδας διοργάνωσε το μεσημέρι της Παρασκευής έκθεση φωτογραφίας στον προαύλιο χώρο του Νοσοκομείου, όπου ακολούθησε στη συνέχεια συγκέντρωση στην οποία μίλησε ο Χρήστος Βεργίνης, πρόεδρος του συλλόγου.
Αφού αναφέρθηκε σύντομα στο ιστορικό της Εργατικής Πρωτομαγιάς πρόσθεσε: «Είτε το θέλουμε είτε όχι η κοινωνία έχει τάξεις. Κι εμείς είμαστε εργάτες. Θα πρέπει λοιπόν ταυτόχρονα να ενωθούμε με άλλους που έχουν τα ίδια συμφέροντα, όπως είναι οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, με τους οποίους έχουμε λίγο πολύ τα ίδια προβλήματα, και να φτιάξουμε μια μεγάλη συμμαχία. Αυτό κάνει και το σωματείο τα τελευταία τρία χρόνια, ξύνοντας τις συνειδήσεις των εργαζομένων ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε ποια είναι η θέση μας στην κοινωνία και ποιος ο αντίπαλος. Γιατί κακά τα ψέμματα αντίπαλος υπάρχει. Δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις. Είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τις κυβερνήσεις.»
Κλείνοντας το χαιρετισμό του κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση που διοργανώνει στις 10.00 το πρωί της Πρωτομαγιάς στον Αϊ Μηνά το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας το Σωματείο Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Λευκάδας πρόβαλε στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου την βραβευμένη κωμικοτραγική ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι «Η ζωή είναι ωραία», μια τρυφερή, συγκινητική, ταινία που ξετυλίγει το παράλογο του πολέμου και διαδραματίζεται το 1939 στην Ιταλία του μουσολινικού φασισμού, όπου πρωταγωνιστεί ένας Εβραίος βιβλιοπώλης ο οποίος στέλνεται μαζί με τον γιο του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και κάνει ό,τι μπορεί να προστατέψει το γιο του από τη βάρβαρη πραγματικότητα. Λειτούργησε κι εδώ, στον προθάλαμο της αίθουσας, μια μικρή έκθεση φωτογραφίας που ήταν αφιερωμένη στους αγώνες της εργατικής τάξης και την εργατική Πρωτομαγιά.
Επίσης, το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας-Βόνιτσας και τα σωματεία του πραγματοποίησαν στην Κεντρική Πλατεία Λευκάδας έκθεση φωτογραφίας για την Εργατική Πρωτομαγιά, ενώ στο πλαίσιο του εορτασμού θα γίνει απόψε Σάββατο 29 Απρίλη στις 7.00 το απόγευμα στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου η προβολή της αντιπολεμικής ταινίας “Ο μεγάλος Δικτάτορας” του Τσάρλι Τσάπλιν και θα ακολουθήσει στις 6 Μάη, την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο, η προβολή της ταινίας “Ο πατέρας του Στρατιώτη” του Rezo Chkheidze.
Όλα τα χρόνια στις εκδηλώσεις ΓΣΕΕ στην πρωτεύουσα , παραδοσιακά στην συμβολή της Πατησίων με την Λ.Αλεξάνδρας –είσοδος στο Πεδίο του Άρεως- μπροστά απ το κτίριο της ΓΣΕΕ , ακούγεται από τα μεγάφωνα το σύνθημα και τραγουδιστικά κάπως ώς εργατικός θούριος : » Σήμερα δεν είναι αργία είναι απεργία ».
Το ίδιο και από τα μεγάφωνα των γραφείων εκάστοτε του ΕΚΑ ( Εργατικό Κέντρο Αθηνών ) παραδίπλα στην οδό Μάρνη.
Αλλά κσι στην πλατεία Κάνιγγος όπου βρίσκονται τα γραφεία του συνδικάτου οικοδόμων το ίδιο ακούγεται.
Και το άκουσμα » σήμερα δεν είναι αργία είναι απεργία » είναι μόνιμο και στις μαζικές συγκεντρώσεις και πορείες επετειακά , την 1η Μάη.
Κάποια χρονιά παλαιότερα δτην συγκέντρωση στο πεδίο του Άρη ( έτσι το έλεγε ο τότε ο επικεφαλής της ΓΣΕΕ , κάποιος γνωστός μου συμμετέχων στην εκδήλωση , εξέφρασε το ερώτημα : γιατί η 1η Μάη εφ όσον είναι απεργία ( κατα την ΓΣΕΕ κλπ εργασιακά συνδικάτα ) αμοίβεται κανονικά ώς αργία. Διότι ώς γνωστόν στις μέρες της απεργίας οι απεργοί δεν αμοίβονται. Και μάλιστα πληρώνουν και τα ασφαλιστικά εν μέρει.
Συνεχίζοντας ο γνωστός στην ομήγυρι συζητήσεως που άνοιξε με αφορμή το ερώτημα , προβληματίστηκε μήπως και εδώ σε αυτλο τον συλλογισμό της ημέρας που είναι μεν εργασιακή σπεργία κατά τους εργαζομένους , αλλά είναι – ήταν τότε- αργία με υπουργικές αποφάσεις, μήπως βρίσκεται κάποιο θέμα που ήθελε επαναστοχασμό πλέον , ώς κοινωνικό θέσμιο. Και μάλιστα ο γνωστός διετύπωσε την άποψη, ότι και μέσα σε αυτή την τότε ( αλλά και ώς σήμερα αντίφαση της απεργίας κατά τους εργαζομένους που είναι όμως αργία για τα κράτη ) ενυπάρχει και μια υπόρρητη κοινωνική αντιπαλοτητα , που δεν βοηθάει στην σύμπτυξη της αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης κρατους και πολιτών , ώς Εθνικό πρόταγμα και για την συγκρότηση της αντιπροσωπευτικότητας της κρατικής εξουσίας , που είναι απαραίτητη ( ώς σχέση εμπιστοσύνης) κρατικής εξουσίσς και πολιτών.Μάλιστα επεσήμανε ότι μπορεί και στην παραπάνω αντίφαση ( απεργίας που αμοίβεται) να βρίσκεται και ψίγμα της εξηγησιμότητας του πως ηγετικά στελέχη από παλαιόθεν της ΓΣΕΕ βρέθηκαν δε υπουργικές και κρστικές θεσμισμένες θέσεις , αναλαμβάνοντας τον ρόλο έτσι του κρατικού πατερναλισμού ( αυτού που θεωρεί την Πρωτομαγιά ώς αργία κσι μάλιστα με υπουργικές -δηλαδή κρατικές- αποφάσεις , μη λαμβάνοντας υπ όψιν ( στο όνομα της ομοψυχίας κράτους και πολιτών) διόλου τους εργαζομένους που θεωρούν την πρωτομαγιά απεργία.!!!
Και ταυτόχρονα αναδικνύοντας και την εργασιακή οπτική του σώματος των εργαζομένων , ότι μπορούν και θέλουν να απεργούν αλλά να αμείβονται.
Εδώ μπήκαν (κατά τον ίδιο γνωστό τότε) τα προβλήματα συγκρότησης της ολότητας της έννοισς εργασία και όσα απιρρέουν στην ιστορική εξέλιξη ώς τις μέρες μσς.
Το θέμα της αναπλήρωσης της εργασιακής εργασιακής δαπάνης του εργαζομένου κατά Μάρξ , της αμοιβής της αξίας και της διαχείρησης ή και απόσπασης προς εκμετάλευση της εργασιακής υπεραξίας , το θέμα της εργασίας ώς ηθικό συναίσθημα κατά Άνταμ Σμίθ, το θέμα της εργασίας ώς θεία επίκληση – η ίδια η εργασίσ- του κεφαλαικρατικού συστήματος κατά τους καλβινιστές, το θέμα της εργσσίας ώς συστατικό της ολότητας του οικονομικού στοιχείου , το θέμα της εργασίας ώς στοιχείο ισορροπίας ή ανισορροπίας της οικονομίας μέσω ανεργίας ή πλήρους απασχολήσεως , το θέμα της εργασίσς ( δουλειά ) ώς δουλεία , και υο θέμα της εργασίας ώς αναγκαίο προστάδιο ηια να φτάσει κάποιος στην συνταξιοδότηση και στην εθελουσία επιδοτούμενη κσι με πλασματικά χρόνια εργασίας και με ισχυρά χρημστικά bonus συνταξιοδότηση , που τα χρόνια ,εδώ και 25 περίπου, αποτελεί και τον ιδεολογικό πυρήνα της διαχείρησης των θεμάτων εργασίας στην χώρα.
Στην τότε συζήτηση καταλήξαμε ότι η αντίφαση του συνθήματος για την πρωτομαγιά » που η κρατική αμοιβόμενη αργία είναι απεργία ( ώς συνήθως η απεργία δεν αμοίβεται) για τους εργαζομένους», η αντίφαση τούτη συντηρεί ζωντανό το αναγκαίο πνεύμα της κοινωνικής αντιπαλότητας κρατικής εξουσίας και πολιτών , στην υπηρεσία της πορείας για την κατάκτηση της ομόνοιας για την Εθνική προσπάθεια…Και το πνεύμα αυτό γαρνιρισμένο με λουλούδια και στεφάνια από άνθη πρωτομαγιά.