Δήλωση Σωτ. Σκιαδαρέση για το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του στις δημοτικές εκλογές
Ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λευκάδας κ. Σωτήρης Σκιαδαρέσης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το τελευταίο διάστημα σε δημοσιεύματα και αναρτήσεις για τις δημοτικές εκλογές, γίνεται αναφορά στο όνομά μου.
Η Λευκάδα είναι ο τόπος που ζω και εργάζομαι. Το ενδιαφέρον μου για τη Λευκάδα δεν είναι συγκυριακό, δε συνδέεται με χρίσματα και συναλλαγές στο παρασκήνιο.
Αντίθετα είναι μόνιμο και διαρκές, συνδέεται με μια νέα και ολοκληρωμένη πρόταση για τη Λευκάδα του 2023, που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες, χωρίς αποκλεισμούς.
Όλοι μας έχουμε συγκεκριμένες ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές. Έχουμε όμως και κάτι πολύ πιο δυνατό που μας ενώνει: τη Λευκάδα μας, που πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί από τα πρόσωπα και τις πρακτικές του χθες, να δώσει μια καθαρή και ισχυρή εντολή σε νέους και δημιουργικούς ανθρώπους που θα αλλάξουν το νησί μας.
Είναι σαφές ότι στις δημοτικές εκλογές δεν επιλέγουμε κόμματα και κυβέρνηση. Ψηφίζουμε για τη Λευκάδα, για το τόπο μας.
Η αναμέτρηση στις δημοτικές εκλογές για το Δήμο της Λευκάδας δεν θα γίνει ανάμεσα σε κόμματα.
Θα αναμετρηθεί το παλιό με το νέο.
Θα αναμετρηθούν αυτοί που έχουν προτάσεις για το μέλλον με αυτούς που έχουν μόνο παρελθόν.
Εγώ έχω επιλέξει να μιλάω μόνο για το μέλλον και να απευθύνομαι σε όλους τους πολίτες της Λευκάδας».
Οι υποψηφιότητες είναι κομματικά παραταξιακές.
Η κομματική συγκρότηση του πολιτικού συνολικά συστήματος δεν έχει υπερβληθεί. ΔΕν ήρθαν ακόμα τέτοιες εποχές και ερευνάται αν θα έρθουν . Μάλλον θα αργήσουν.
Οι επιλογές για την διαχείρηση των κοινών στους Δήμους και τις περιφέρειες της χώρας, θα πρέπει να είναι και παραταξιακά διακριτές και ιδεολογικά προσδιορισμένες και διαφανείς απόλυτα. Και οι προτεινόμενοι υποψήφιοι ΄καλά είναι να είναι παραταξιακές. Και αν πρόκειται για συνεργασίες παρατάξεων και για τα προγράμματα και τα πρόσωπα, καλά είναι αυτά να γίνονται στην βάση πολιτικών προγραμματικών συγκλίσεων, και αυτά όλα διαφανή.
Όλοι οι εκάστοτε υποψήφιοι , προσφεύγουν σε όλους τους πολίτες και επικαλούνται αυτούς, αλλά στις δεξαμενές ψηφοφόρων των κομμάτων – παρατάξεων-βασίζονται. Και όλοι εκάστοτε και με την επίκληση της ανανέωσης ( σύμπτωμα όσων θέλουν να απεκδυθούν την παραταξιακή προέλευση των).
Πλήν της ανανεώσεως υπάρχει και η θεσμική συνέχεια – πάντα και ως κομματικός προσδιορισμός και αναγκαίος πυρήνας-. Και για αυτή την θεσμική συνέχεια ως αναγκαιότητα ολοκλήρωσης προγραμμάτων για την διαχείρηση των κοινών, μπορεί ορθολογικά οι πολίτες να μην παρακάμπτουν την υπαρκτή και υπάρχουσα δημοτική διαχείρηση ( μάλιστα να εμφαίνουν και στο αναγκαίο της ανανεώσεως της εντολής της), αλλά και οι παρατάξεις ως προτάσεις υποψηφιοτήτων να μην εκφεύγουν της αναγκαότητας για την θεσμική συνέχεια των επιλογών προγραμμάτων και προσώπων.
Αν οι συμμετοχικότητες στην πολιτική ζωή και στις κεντρικές και περιφερειακές και δημοτικές πολιτικές σκηνές , επέπρωτο να προσδιορίζονται και με διαφορετικά κριτήρια πέρα απ τον κομματικό συνταγματικά από το 1975
προσδιορισμό, καλά ήταν πάλι να είχαμε σαφή και διακριτά τα κριτήρια προσδιορισμού ( πέρα απ τις συλλογικότητες των κομμάτων ) αυτών των νέων συμμετοχικοτήτων. Και τότε έπρεπε να εφεύρουμε ή να κατασκευάσουμε τα κριτήρια- πέρα απ την κομματική ιδεολογία και λειτουργική- για την συγκρότηση των νέων αυτών συλλογικοτήτων.
Και για τούτο δεν είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία. Και δεν είναι και εύκολο. Ή δεν έχουν γίνει και προσπάθειες.
Μέχρι να συγκροτηθούν οι όποιες νέες συλλογικότητες που θα αντικαταστήσουν τους κομματικούς προσδιορισμούς της πολιτικής ζωής, η παραταξιακή κομματική ένταξη και αναφορά είναι ακατάλυτη και αμετακίνητη. Και οι διακριτότητες των προγραμμάτων των παραταξιακών συλλογικοτήτων οφείλουν να είναι σαφείς και διαφανείς.
Στην γκρίζα ζώνη των κοινωνικών αναφορών- χωρίς το στίγμα του ιδεολογικού προσδιορισμού και κομματικού προσδιορισμού-δεν μπορεί να συγκροτούνται προτάσεις και προτάγματα διαχείρησης του κοινωνικού ( Επαρχιακού- δημοτικού- τοπικού ), αλλά και του κυβερνητικού τοπίου.
Αποκλεισμοί στην μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν υπήρξαν.
Εμείς δεν επεξεργεστήκαμε όσο έπρεπε τις ιδέες μας.
Και βασικό στοιχείο της όχι όσο έπρεπε επεξεργασίας , ήταν τις περισσότερες φορές η αδυναμία συγκρότησης διαυγασμένων διακριτοτήτων μεταξύ των κομματικών δυνάμεων του πολιτικού δημοκρατικού συστήματος,ώστε να γίνεται ευκολότερη η επιλογή των πολιτών σε προγράμματα και δράσεις των κομμάτων.