Επιστολή του Θανάση Μήτσουρα για το χαμό του κυρ Νίκου Θάνου

Ξεκινώ αυτήν την επιστολή με τη συγκίνηση που κρύβει κάθε τέλος μιας γλυκιάς εποχής που δεν επιστρέφει. Μόλις σήμερα, πληροφορήθηκα το γεγονός του θανάτου του Νίκου Θάνου (Μορίνα) του πρώτου μου δάσκαλου στην μουσική στα πρώτα βήματα της νιότης μου, του «κυρ Νίκου» που είχα την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά και έγινε για όλους μας φωτεινός «φάρος» μέσα στη δύσκολη εποχή που μεγαλώσαμε αφού μας ενέπνευσε ήθος και αλτρουισμό.

Άνθρωπος σαν όλους εμάς τους υπόλοιπους, με ελαττώματα κι αδυναμίες μα με τόσο δυνατά προτερήματα με ισχυρή προσωπικότητα, μας άνοιξε τις πόρτες της μουσικής, έναν χώρο που προσωπικά θεωρούσα πολύτιμο από παιδί. Μας προσέφερε το τεράστιο απόθεμα του σε ανθρωπιά, αποδοχή, καταξίωση και αναγνώριση. Μας χάρισε αγκαλιές σφιχτές κι ειλικρινείς, χαμόγελα, στοργή, χιούμορ, φροντίδα, όμορφες γλυκές κουβέντες και ανοίγοντας την δική του καρδιά έκανε και την δική μας μεγαλύτερη.

Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για το μεγαλείο της ψυχής σου, την καλοσύνη και τις αρετές σου. Αλλά οι στιγμές είναι για όλους εμάς τους μαθητές σου δύσκολες και φοβούμαι μήπως με τα φτωχά μου λόγια δεν αποδώσω τα πρέποντα και σμικρύνω το μεγαλείο σου.

«Κυρ Νίκο», ταπεινοί οι μαθητές σου, προσκυνητές της γνώσης σου του ήθους σου, του τρόπου ζωής σου, αποθέτουμε σταγόνα από το δάκρυ μας στις ευχές μας για καλό σου ταξίδι στις γειτονιές των αγγέλων.

Η διδασκαλία σου θα μας καθοδηγεί πάντα.

Ο μαθητής σου
Θανάσης Μήτσουρας