Σαν σήμερα το 1967 δολοφονείται στον ιππόδρομο ο κομμουνιστής Παναγιώτης Ελής

Σαν σήμερα το 1967 δολοφονείται στον Ιππόδρομο του Φαλήρου από τον ανθυπίλαρχο Κ. Κώτσαρη ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής. Ήταν από τα πρώτα θύματα της Χούντας.

Ο Παναγιώτης Ελής γεννήθηκε το Μάη του 1922 στην Κομοτηνή. Με την κάθοδο των Βουλγάρων, οργανώνεται στην Αντίσταση. Συλλαμβάνεται το 1942 και στέλνεται όμηρος στη Βουλγαρία. Στις αρχές του 1943, μεταφέρεται μ΄ άλλους ομήρους στο Κουμάνοβο της Σερβίας σε καταναγκαστικά έργα. Λευτερώνεται με τη λήξη του πολέμου. Στο τέλος του 1946, σαν στρατιώτης, μετατίθεται στο Μεσολόγγι και από κει με άλλους συναδέλφους του, λόγω πολιτικών φρονημάτων, στο Μακρονήσι το καλοκαίρι του 1947.

Εκεί, στη Μακρόνησο, στο κάτεργο της φρίκης και της οδύνης, θα υποστεί τα πάνδεινα, ανάμεσα σε μυριάδες άλλους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που, με τη στολή του στρατιώτη, βασανίστηκαν αποτρόπαια από τους δήμιους των ξένων αφεντικών. Σ΄ αυτό το νησί, που έπρεπε να αποτελεί για όλους τους Έλληνες, εκτός των δοσιλόγων, εθνικό μνημείο και ιερό τόπο λαϊκού προσκυνήματος.

Ο Ελής οδηγήθηκε στο ΒΕΤΟ (Δεύτερο Ειδικό Τάγμα Οπλιτών), τάγμα με 38.000 περίπου έγκλειστους στρατιώτες, που ως χτες πολεμούσαν τους ξένους εισβολείς στο βουνό και στην πόλη και αντιμετώπισε πλάι τους με καρτερία, τους βασανιστές που φορούσαν τη στολή του Ελληνα στρατιώτη. Αυτοί οι «Έλληνες» συναγωνίστηκαν σε θηριωδία τα γερμανικά SS, μόλις δυο χρόνια μετά τη φυγή των μεραρχιών τους, από το ελληνικό έδαφος.

«Υπόγραψε Βούλγαρε!», ωρύονταν οι ροπαλοφόροι πάνω στα αιμόφυρτα, ποδοπατημένα και ετοιμοθάνατα κορμιά, τα κορμιά αυτά, που αντιστάθηκαν στους Γερμανούς και Ιταλούς.

Και ύστερα στο περιβόητο «Σύρμα», στην «Απομόνωση», πλάι στη χαράδρα, πίσω από τον πανύψηλο τοίχο, στο κάτεργο των κατέργων, στην κόλαση της κολάσεως, στο μαρτύριο των μαρτυρίων, όπου μεταφέρονταν όσοι δεν υπέκυπταν στον ανήκουστο παιδεμό και δεν υπέγραφαν «Δήλωση μετανοίας». Εκεί βασανίζεται ο Παναγιώτης Ελής, μαζί με τους λίγους συναγωνιστές του, νύχτα – μέρα, από πολυάριθμους αποκτηνωμένους αλφαμίτες υπό την επιστασία ανάξιων και εγκληματικών αξιωματικών – μερικοί απ΄ αυτούς θα πρωτοστατήσουν στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

Ο Ελής θα επιβιώσει από το νέο κύκλο βασανιστηρίων, σε 24ωρη βάση μήνες και χρόνια, χάρη στο ψυχικό σθένος του και τη σωματική του αντοχή. Μερικοί από τους συναγωνιστές του στο «Σύρμα», θα επιβιώσουν, με το μέτωπο ψηλά κι αυτοί, αλλά σακατεμένοι διά βίου.

Και ήρθε το καινούριο πραξικόπημα της προδοτικής και ξενόδουλης κλίκας, στρατιωτικής και πολιτικής, του 1967. Ο Ελής συλλαμβάνεται και εκτελείται από ανθυπίλαρχο! Είναι από τα πρώτα θύματα της δικτατορίας.

Μετά την πτώση του Χούντας, τον Φεβρουάριο του 1975, ο Κωνσταντίνος Κώτσαρης, εν ενεργεία αξιωματικός με τον βαθμό του Ίλαρχου, συνελήφθη μαζί με άλλους αξιωματικούς για την συμμετοχή του στο λεγόμενο πραξικόπημα της πυτζάμας (για την οποία αθωώθηκε) ενώ λίγο αργότερα αποστρατεύθηκε. Για την δολοφονία του Ελή ασκήθηκε αυτεπάγγελτη δίωξη που είχε ως αποτέλεσμα την αρχική καταδίκη του Κώτσαρη σε οκτώ χρόνια κάθειρξη και τον υποβιβασμό του στον βαθμό του στρατιώτη. Εν συνεχεία, όμως, το Αναθεωρητικό δικαστήριο μείωσε την ποινή του κατά δύο χρόνια.

Ο Αντώνης Καρκαγιάννης αναφέρει σε μαρτυρία του που έχει δημοσιευτεί στο σάιτ tvxs.gr για την δολοφονία του Π. Ελή:

«… Με κράτησαν στο Τμήμα μερικές ώρες, και μετά με πήγαν στον Ιππόδρομο, όπου μάζεψαν και τους υπολοίπους. Δηλαδή, έως το βράδυ της 21ης Απριλίου μα­ζευτήκαμε περίπου 500 άνθρωποι. Υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα, όπου αυτοί που παρακολουθούν τις ιπποδρομίες παίζουν τα λεφτά τους. Μεγάλη αίθουσα ήταν, αλλά 500 άνθρωποι ήμασταν υπερβολικά στριμωγμένοι. Η φρουρά ήταν στρατός, δεν ήταν αστυνομία. Ήταν οπλισμένοι σαν αστακοί και είχαν βάλει μικρά άρματα μέσα στον Ιππόδρομο. Στην αρχή, τα πράγματα ήταν ήρεμα, αλλά από τη δεύτερη μέρα το κλίμα ξαφνικά άλλαξε. Άρχισαν να καλούν διάφορους κρατουμένους, τους βγάζανε έξω και τους γύριζαν με κουβέρτα, πολύ χτυπημένους. Μεταξύ αυτών εί­χαν βγάλει έξω και χτύπησαν άσχημα τον Ηλία τον Ηλιού, ο οποίος ήταν γύρω στα 65, και άρρωστος. Ακριβώς πριν από το πραξικόπημα είχε κάνει και μια σοβαρή εγχείρηση και δεν δίστασαν να τον χτυπήσουν, φυσικά χωρίς κανένα λόγο.

Μας έκαναν διάφορα καψόνια τα οποία είχαν μεταφέρει από τις συνήθειες του στρατού. Μας έβγαζαν έξω και μας κυνηγούσαν, φώναζαν «τροχάδην» κραδαίνοντας περίστροφα και αυτόματα. Οι μέρες μάλιστα εκείνες ήταν βροχερές και το τερέν του Ιπποδρόμου ήταν γεμάτο λάσπη. Ακριβώς σε μια τέτοια σκηνή σκοτώσανε τον [Παναγιώτη] Ελή. Δηλαδή είχαν βγάλει μια ομάδα έξω και τους κυνηγούσαν. Επικεφαλής ήταν ένας ανθυπολοχαγός, με ένα περίστροφο στο χέρι, και την ώρα που τους έβαζαν μέσα, μόλις είχαν μπει στον θάλαμο, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε.

Εκείνη την ώρα κοιμόμουν αλλά ξύπνησα με τον πυροβολισμό και όταν πετάχτηκα επάνω είδα τον Ελή, τρία-τέσσερα μέτρα μακριά, πεσμένο στο δάπεδο. Πιο πέρα καθόταν ο Γιάννης ο Ρίτσος, ο οποίος είχε κρύψει το πρόσωπό του με τα χέρια, σαν να μην ήθελε να δει αυτό το αποτρόπαιο θέαμα.

Μετά τον πυροβολισμό επικράτησε σιγή σε όλο τον θάλαμο για δυο-τρία δευτερόλεπτα, και αμέσως μετά πετάχτηκαν ο Στάθης ο Τσεκούρας και ο Βασίλης ο Καλοπόδης και άρχισαν να διαμαρτύρονται έντονα. Και μετά, άρχισαν να διαμαρτύρονται όλοι οι κρατούμενοι που υπήρχαν μέσα στον θάλαμο.

Εμφανίστηκε ένας υπολοχαγός ο οποίος ήταν πιο ήπιος και προσπαθούσε να μας καθησυχάσει λέγοντας ότι ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Αλλά βέβαια δεν ήταν εύκολο, νομίζαμε ότι ήταν η αρχή και άλλων αγριοτήτων ή και δολοφονιών. Ο ανθυπολοχαγός ο οποίος πυροβόλησε είχε εξαφανιστεί…».

(Πηγή: Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», tvxs.gr, Βικιπαίδεια)