Με τον παρά μου…
Δυο επισκέπτες του τόπου -ίσως και αλλοδαποί δεν πολυκαταλάβαμε- σε μαγαζί της Νικιάνας σήμερα το απόγευμα, χωρίς μάσκες στο ταμείο. Δεν κρατηθήκαμε και τους κάναμε την παρατήρηση, ότι θα πρέπει όσον αφορά τουλάχιστον την πανδημία του κορονοϊού να τηρούν κι αυτοί τα μέτρα που ισχύουν για όλους μας.
Στην κοσμάρα τους…, παρότι απειλήσαμε την επόμενη φορά με την αστυνομία, ή όπως αλλιώς λένε «με τον παρά μου…». Με τις τόσες πολλές εκπτώσεις στο όνομα του τουρισμού (και τις κονόμας) μακάρι να μας βγει σε καλό η όλη υπόθεση.
Η πρακτική και ιδεολογία και κουλτούρα » με τον παρά μου» ή αλλοιώς » φκιάχτηκα ή φκιάχτηκε οικονομικά και κατ ανάγκη κοινωνικά ύστερα » ήταν το ζητούμενο και απωθημένο της κοινωνικής διεργασίας στο νεοελληνικό κράτος.
Και για τούτο τη κολάνε συμπςεριφορά και οι κάθε λογής επήλυδες τουρίστες- επισκέπτες .
Συμπεριφορά όμως του φκιάχτηκα – στο φαίνεσθαι- είναι και η οικοδόμηση χωρίς αποχετευτικό σύστημα, το ίδιο είναι και καταπάτηση εμπορικά πεζοδρομίων , και οι ημιυπαίθριοι χώροι
που παραβιάζουν το οικοδομικό σχέδιο, και πολλά άλλα…. που φαίνονται σαν φκιάξιμο..
Και απ το φκιάξιμο φκιάχνονται όλοι ( εφ όσον το φαινόμενο είναι κολλητικό) κράτος και πολίτες.
Και αυτή είναι η νεοελληνική πραγματικότητα.. η οποία δεν σημάνθηκε φέτος ( δεβν βολεύει να σημανθεί)μ στα 200 χρόνια επετειακής παλιγγενεσίας. Και δεν βολεύει για να συνεχίσει το φκιάξιμο.