Μία υπόθεση αρχαιοκαπηλίας το καλοκαίρι του 1979 που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία της Λευκάδας
Η εικόνα του Αγίου Νικολάου που είχε κλαπεί τον χειμώνα του 1969 από την ομώνυμη μονή στην Ιρά Αθανίου
Το καλοκαίρι του 1979 γίνεται γνωστή μία υπόθεση αρχαιοκαπηλίας -ένα «σπορ» που με τα χρόνια αυξάνεται- που συγκλονίζει την τοπική κοινωνία της Λευκάδας. Συγκεκριμένα, στις 17 Ιουνίου του 1979 συλλαμβάνονται στο Αντίρριο από το Τμήμα Χωροφυλακής Ναυπάκτου, σε συνεργασία με την Ασφάλεια Προαστίων Χωροφυλακής Αθηνών, τρεις συντοπίτες μας, οι Θ.Σ. 51 ετών, Ρ.Κ. 48 ετών και Δ.Κ. 48 ετών, κατηγορούμενοι για αρχαιοκαπηλία.
Εφημερίδα «Μακεδονία»
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ εφημερίδων της εποχής κατά τη σύλληψή τους μετέφεραν στην Αθήνα για πώληση την εικόνα του Αγίου Νικολάου Ιράς Αθανίου, διαστάσεων 0,70×0,50 εκατοστών, μεγάλης αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής αξίας, δύο άλλες εικόνες, αρχαία και νεώτερα νομίσματα και διάφορα άλλα αντικείμενα (αιχμή αρχαίου βέλους, φυσιγγιοθήκες του 1821, μπρούτζινο εδώλιο που υπολογίζονταν ότι ανήκε στην προϊστορική περίοδο). Όλα αυτά σκόπευαν να τα πουλήσουν στην Αθήνα αντί 20.000.000 δραχμών.
Η σφραγίδα των Αγίων Πατέρων που φυλάσσεται σήμερα στο Εκκλησιαστικό Μουσείο Φανερωμένης
Ανάμεσα στα αντικείμενα που κατασχέθηκαν ήταν και η σφραγίδα της Μονής των Αγίων Πατέρων, η οποία είχε μάλλον περισσότερο συναισθηματική αξία. Φυλάσσεται σήμερα στο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ι.Μ. Φανερωμένης.
Εφημερίδα «Ριζοσπάστης»
Όπως διαπιστώθηκε από την προανάκριση η εικόνα του Αγίου Νικολάου, έργο του πρώτου ημίσεως του 18ου αιώνα, είχε κλαπεί δέκα χρόνια νωρίτερα, το χειμώνα του 1969, από την ομώνυμη μονή στην Ιρά Αθανίου. Η κλοπή της είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση και αναστάτωση την κοινωνία της Λευκάδας και ιδιαίτερα της ευρύτερης περιοχής του Αθανίου. Στη μονή εγκαταβιούσε την εποχή εκείνη μόνο μία μοναχή.
Με ανακοίνωσή της η προσωρινή διοικούσα επιτροπή του Συλλόγου Αθανιτών (πρόεδρος: Σπ. Μπογόρδος, ειδικός γραμματέας: Χρ. Δουκατάς), εκφράζοντας τα συναισθήματα του Αθανίτικου κόσμου, ευχαριστούσε τις αρχές «που συνετέλεσαν στην αποκατάσταση της παράδοσης στη πνευματική ζωή του χωριού», ενώ καλούσε όλους τους αρμόδιους να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να διαφυλαχθούν αυτοί οι πνευματικοί θησαυροί και η κληρονομιά του τόπου.
Την ίδια εποχή, Ιούνιος του 1979, βρισκόταν σε εξέλιξη μία ακόμη μεγαλύτερη υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, η οποία είχε αποκαλυφθεί από καιρό μετά από φόνο. Στην σπείρα των αρχαιοκαπήλων εμπλέκονταν και δύο γερμανοί υπήκοοι. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η δραστηριότητα των μελών της, όσο και ο όγκος των κατασχεθέντων από την αστυνομία αρχαιοτήτων είχε καταπλήξει τότε την κοινή γνώμη, ενώ η αξία των αρχαιοτήτων που είχαν προλάβει να διαθέσουν στο εξωτερικό οι αρχαιοκάπηλοι ξεπερνούσε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τους μετριότερους υπολογισμούς τα 60.000.000 δραχμές.
Ο προφυλακισμένος εγκέφαλος της σπείρας αρχαιοκαπήλων, είχε υποσχεθεί να παραδώσει μέσω τρίτων μαρμάρινη κεφαλή δωρικού κούρου του 5ου π.Χ. αι. που είχε κλέψει από το Μουσείο του Κιλκίς, ζητώντας από τις ελληνικές αρχές να αφήσουν ελεύθερη συμπατριώτισσά του. Αξιωματικοί της Χωροφυλακής επρόκειτο να αναχωρήσουν για το εξωτερικό προκειμένου σε συνεργασία με συναδέλφους τους της Ιντερπόλ να εντοπίσουν διάφορα αντικείμενα που προέρχονταν από τους αρχαιοκάπηλους και από παράνομες ανασκαφές που είχαν γίνει τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα.
