Είναι πραγματικά θετικό να αντιδρά κανείς στη κριτική, και δεν το λέμε ειρωνικά!
Έστω και με 6 πλαστικούς κώνους !!!
Μακάρι αυτή η ευθιξία να γινόταν και για το σύνολο των θεμάτων που θίξαμε στο σχόλιό μας και που έρχονται απ΄ το παρελθόν, καμιά εικοσαριά χρόνια τώρα!
Ελπίζουμε -με μια ελπίδα ζούμε- να έχουμε μιαν απόκριση από υπεύθυνα χείλη -ως δημόσια δέσμευση- για το «τι μέλλει γενέσθαι» από πλευράς ένταξης μελετών – έργων και κονδυλίων σε άμεσο πρόγραμμα και να μην αρχίσουν πάλι τις χιλιοπαιγμένες ρεπλίκες – υπεκφυγές: τούτο το έργο ανήκει στην ΠΙΝ, το άλλο ανήκει στο …φούφουτο, το άλλο ανήκει στο μέλλον, θέλουμε και την έγκριση της Κτηματικής Ανώνυμης Εταιρείας (!) που «μισεί» τον Άγιο δια του «διυλίζειν τα κουνουπάκια ενώ καταπίνει … καμήλες» κλπ κλπ…
(Μας στάλθηκε από αναγνώστη μας)
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Ο τραγέλαφος έχει συνέχεια στην πολυσύχναστη παραλία του Αγίου Νικήτα
Δυνατή κατασκευή , υπερυψωμένη σκοπιά, καραούλι, βιγλάτορας για μπρατσάτους και μπρατσάτες ανδρείους και ανδρείες φύλακες των λουομένων, αμπρί στον αγέρα , χύμα κορμιά στην άμμο κάτω απ το καυτό ήλιο του καλοκαιριού και με την αρμύρα της θαλασσας ψημένα και ροδοκοκινισμνένα , μέσα στην μυσταγωγική ηρεμία του ψαροχωριού, μακρυά απ τον πολιτισμό ( ο οποίος πολιτισμός διπλοπαρκάρει λίγο παραπάνω ), αισθήσεις που τις γαληνεύει η αύρα της θάλασσας , χρώματα νερού μαζί και χρώματα σωληνάρια για να βάψουν το καραούλι σε παραλαγή του τυρκουάζ των νερών της θάλασσας και του ουρανού , για την ενοποίηση αγέρα γής και θάλασσας.
Μέρα – όχι νύχτα- γιομάτη θαύματα, μέρα κατάσπαρτη μάγια.
Αποστασία απ τα γή»ι»να είναι η καθ ύψος κατασκευή αυτού του καραουλιού , υπερυψωμένη σκοπιά.
Αποστασία είχαμε και τον Ιούλιο του 1965.
Αύριο 16/7/65 η Επέτειος.
Μέσα στην παραλία
του Αγίου Νικήτα
στήθηκε καραούλι
δεν υπάρχει προβλήτα.
Προβλήτα αν υπήρχε
εκεί θα ήταν για το αυτό
και θα επόπτευε περιμετρικά
Θάλασσα και βουνό.
Το τωρινό αυτό καραούλι
βλέπει την θάλασσα μόνο
και τι γίνεται αν ξεπροβάλουν εξωγή’ι’νοι
από του βουνού το φόντο??
Την περιοχή επιβουλεύονται
εξωγή’ι’νοι δίσκοι που πετάνε
γιατί και οι εξωγή’ι’νοι θέλοτν
στην παραλία και οι ίδιοι να κολυμπάνε
και να σαλτοκοπάνε και φαραμανάνε.
Σαλτοκοπήματα και φαρομανητά
μαζί και υπερυψωμένα αμπριά
όλα στην περιοχή ευδοκιμούν
και τα ψάρια στην θάλασσα κολυμπούν
και από πάνω οι γλάροι πετάνε
τα ψάρια για να φάνε
και στις Pub club της περιοχής
οι παραθεριστές γλεντάνε
και πίνουν εκλεκτά ποτά
Μοχίτο Ουίσκυ Ρούμι Τζιν
με ξηροκάροπια καβουρδιστά
και τραβάνε και μια βουτιά μετά
μέσα στα τυρκουάζ της παραλίας νερά
και πάνε στα βαθιά κολυμπώντας
και τα θαλασσοπούλια από πάνω πετώντας.
Μέσα στον χαμό της αναπτυξιακής για την χώρα του Delivery απασχολησιμότητας αρπαχτής , και των ελιγμών ανθρώπων επιχειρήσεων και μηχανών , της υποκατώτατης υπό πάρτ τάιμ ευκαιριακής αμοιβής, των πακιστανών δίκην λιμενοφυλάκων παραλιών , των κλειστών κατηλειμένων με σταθερές κατασκευές πεζοδρομίων, που όλα μπαίνουν και εξυπηρετούν το νεοβιομηχανικό βαρύ όραμα ( τουριστικό ) της χώρας των ακαθόριστων αιγιαλών και οικοδομούμενων δασών, και του διπλιπάρκινγκ παντού , υπάρχει ελπίδα για την κατανόηση της θετικής πλευράς κάθε κριτικής ??
Και γιατί να μπεί κράτος ώς αρχή ή φορείς στην ανάγκη προβληματισμού αφού αγωνιούν μην και πέσουν οι εισπράξεις , τις οποίες φέρνουν και κυρώνουν οι παραπάνω συνθήκες ??
Απλα ειναι τα πραγματα αν τα βλεπεις με ματι χαμηλό κι οχι καλό…
Το μάτι πάντα πρέπει νάναι υψιπετές
Το μάτι με το οποίο βλέπει τα πράγματα κάποιος εξαρτάται και απ το ύψος του «»πήχυ του πολιτισμού»» στο κοινωνικό και οικονομικό άλμα επι κοντό.