Σαν σήμερα το 1824 γεννιέται στη Λευκάδα ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Σαν σήμερα το 1824 γεννιέται στη Λευκάδα ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Ποιητής και πολιτικός, από τους μεγαλύτερους της Επτανησιακής Σχολής, με βαθιά επίδραση του ποιητικού του έργου στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία και ύστερα παρακολούθησε νομικά στη Γενεύη και την Πίζα. Επηρεάστηκε βαθύτατα από το γαριβαλδινό κίνημα στην Ιταλία. Συμμετείχε στα αστικοδημοκρατικά επαναστατικά κινήματα της Ιταλίας και στη συνέχεια της Ουγγαρίας. Το 1851 επέστρεψε στη Λευκάδα και μετά το θάνατο του πατέρα του πήρε τη θέση του στην Ιόνιο Βουλή μεταπηδώντας στους Ριζοσπάστες.

Ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι ο «Καλόγιαννος», όπου υμνεί την αγροτιά, η «Πρωτομαρτιά» και, το πιο σπουδαίο, ο «Φωτεινός», το θέμα του οποίου είναι από μια παλιά εξέγερση κατά των Φράγκων στη Λευκάδα. Ένα πολύ γνωστό επίσης ποίημα του Βαλαωρίτη είναι και ο «Αστραπόγιαννος» (1866).

Το επεισόδιο Βαλαωρίτη – Ιακωβάτου στη Βουλή

… Οι Ιακωβάτοι τύποι περίφημοι των Αθηνών, επί μία ολόκληρη εικοσαετία απ΄ το 1865 ως το 1885, ήταν τρεις αδελφοί οι οποίοι εξελέγοντο στην Κεφαλληνία. Ήσαν αχώριστοι πάντοτε και το κάπως ιδιόρρυθμο και πανομοιότυπο ντύσιμό τους, οι βελάδες και τα ψηλά τους καπέλα που περιέφεραν σε όλα τα αθηναϊκά κέντρα τους είχαν κάνει περιώνυμους. Την εποχή για την οποία μιλούμε είχαν εκλεγεί βουλευταί οι δύο από τους Ιακωβάτους, ο Χαράλαμπος και ο Γεώργιος οπαδοί του Βούλγαρη και οι δύο. Ο Γεώργιος μάλιστα έπαιζε και ρόλο πρωτοπαλήκαρου και ήταν αυτός πρόεδρος της επιτροπής της εξελέγξεως των βουλευτών. Αθυρόστομος και είρων ο Ιακωβάτος έβριζε διαρκώς καπηλικώτατα τους αντιπολιτευομένους, κανείς όμως δεν τολμούσε να του απαντήσει γιατί η εκλογή όλων εξαρτάτο απ΄ αυτόν. Σα να μην έφθανε η διαγωγή του αυτή στη Βουλή, ήθελε και έξω από τον περίβολό της να διασύρει τους αντιπάλους του.

Όπως όλοι οι Επτανήσιοι έγραφε και ο Ιακωβάτος στίχους, στίχους σατυρικούς και με αξιώσεις μάλιστα, τους οποίους εδημοσίευε σε φυλλάδια, σε ημερολόγια και περιοδικά της εποχής του. Τον χρόνο εκείνο μετά τις εκλογές είχε εκδώσει στο Ληξούρι ένα τέτοιο φυλλάδιο επιγραφόμενο «Έλληνες και μουζίκοι». Ποτέ, γράφει ο Βαλαωρίτης στη γυναίκα του, χαρακτηρίζοντας το φυλλάδιο αυτό, νους ανθρώπινος δεν εγέννησε τερατωδέστερον και γελοιωδέστερον σύγγραμμα. Ο εκδότης του φαίνεται τρελός παραδεδομένος εις την μονομανίαν του. Στο φυλλάδιό του ο Ιακωβάτος δεν ήταν δυνατόν να λησμονήσει τον Βαλαωρίτη τον οποίον ιδιαιτέρως δεν εχώνευε. Να τι τούγραφε:

Κνούτο, κνου Βαλαωρίτη,
Κνου, βρμοποιηματούρα,
Που διαβάζει η Κουμουντούρα,
Που διαβάζει η σγαριλιά
Η Κουμουντουροφωλιά.

Φαίνεται ως τόσο ότι η σάτυρα αυτή δεν πολυπείραξε τον Βαλαωρίτη γιατί αυτά που έγραφε για τον ποιητή του «Διάκου» ο Ιακωβάτος ήταν ασήμαντα παραβαλλόμενα με τα άλλα υβρεολόγια που περιείχε το φυλλάδιο. Όλα τα διέσυρε και τα ειρωνευόταν εκεί μέσα ο Ιακωβάτος· το έθνος, τις εκκλησίες, την Κρήτη, ως και τον θρόνο ακόμη, κανείς όμως δεν τολμούσε να τον βάλλει στη θέση του γιατί ήταν αγαπημένος του Βούλγαρη. Τρεις βουλευταί, μεταξύ των οποίων και ο Βαλαωρίτης, τον είχαν προκαλέσει σε μονομαχία, αλλ΄ ο Ιακωβάτος απαντούσε με «καγχασμούς» στις προκλήσεις αυτές λέγοντας ότι η Βουλή είναι το «φρούριόν του και ο Βούλγαρης αι κανονιοστοιχίαι του».

Τόσο δεν ήταν το θράσος του εν γένει ώστε έφτασε κάποτε, καθώς μαθαίνουμε απ΄ τα πρακτικά, να λέει φράσεις σαν κι΄ αυτές στους αντιπολιτευομένους: «Σεις, οι λεγόμενοι αντιπολιτευόμενοι, ευρίσκεσθε απέναντι ημών, εις την αυτήν θέσιν, εις ην ευρίσκεται εν τάγμα, όπερ απεστάτησεν. Είσθε άξιοι τουφεκισμού όλοι. Αλλ΄ επειδή τούτο δεν δύναται να γίνη θα τουφεκίσωμεν τους αρχηγούς σας, θα σας δεκατίσωμεν. Και απέπρωτο τις εξ υμών να σωθή από τον τζουμπάν του Βούλγαρη, δεν θα σωθή βεβαίως από την βελάδα του Ιακωβάτου». Αυτά έλεγε· ο ίδιος όμως δεν μπόρεσε να σωθεί από την χερούκλα του Βαλαωρίτη.

Η συνεδρίαση της 5ης Ιουνίου 1868 ήταν εξαιρετικά ζωηρή. Ο πρόεδρος επανειλημμένως είχε αναγκαστεί να διακόψει την συνεδρίαση. Από δύο ημερών συνεζητείτο η εκλογή του νομού Γορτυνίας και ο Λομβάρδος και μερικοί άλλοι αντιπολιτευόμενοι αντιληφθέντες, ότι είχαν παραποιηθεί τα πρακτικά της προτεραίας ζητούσαν επιμόνως την διόρθωσή των. Ο Χατζόπουλος, αν και κυβερνητικός σηκώνεται και ελέγχει την κυβέρνηση για την ακατονόμαστη τακτική της.

Ο Ιακωβάτος εις απάντηση τον βρίζει χυδαιότατα και από τας ύβρεις προκαλείται σύγχυση και θόρυβος. Τότε ο Ζάνος, φίλος του Βαλαωρίτη, λέγει στον Ιακωβάτο ότι πρέπει να χαλινώσει τον στόμα του, διότι «υβριζομένου ενός βουλευτού τόσον βαναύσως, υβρίζεται η Βουλή και το έθνος». Έξω φρενών ο Ιακωβάτος αφήνει τον Χατζόπουλο και αρχίζει να βρίζει τον Ζάνο, τον οποίον αποκαλεί άτιμον και κλέφτη.

«Ησθανόμην, γράφει ο Βαλαωρίτης, το αίμα μου βράζον και τα βλέμματά μου ήστραπτον εκ του θυμού. Προσέρχομαι κατά την στιγμήν εκείνην προς τους αναιδείς υβριστάς και λαβών εκ της χειρός τον Χαράλαμπον Ιακωβάτον, τον ετίναξα βιαίως και το είπον, ότι θα τον τιμωρήσω, αν δεν έπαυε προπηλακίζων τους φίλους μου. Αυτός ήρχισε να καγχάζει ειρωνικώς και εγώ εις απάντησιν του κατέφερα εν τοιούτον ράπισμα επί του προσώπου, ώστε έπεσε κατά γης. Ο αδελφός του ηγέρθη και μοι επετέθη μετά πολλών άλλων, αλλ΄ εν μέσω αυτών κατέφερα τοιαύτα χτυπήματα ώστε ούτ΄ εγώ εννοώ πόθεν μοι ήρχετο τοιάυτη δύναμις»

Εν τω μεταξύ οι φίλοι του Βαλαωρίτη έτρεξαν ολόγυρά του. Ένας απ΄ αυτούς μανιώδης για την ακύρωση της εκλογής του, «επλήρωνεν τον Γεώργιον Ιακωβάτον δια φοβερών γρονθοκοπημάτων». Σε λίγα λεπτά τα θεωρεία εκενώθησαν, η φρουρά ετέθη εις τα όπλα, η συνεδρίασις διελύθη «και άπασα η αντιπολίτευσις, λέγει ο Βαλαωρίτης, με συνώδευσεν εις το Ξενοδοχείον».

Έτσι τελείωσε το επεισόδιο αυτό, επεισόδιο δυσάρεστο βέβαια, το οποίον όμως έγινε αφορμή να δοθεί ένα καλό μάθημα σε δύο βουλευτάς, οι οποίοι είχαν λησμονήσει εντελώς, όπως και τόσοι άλλοι, πριν και κατόπιν απ΄ αυτούς, για τί δουλειά τους είχε εκλέξει ο Λαός αντιπροσώπους του.

Πηγή: Περιοδικό «Μπουκέτο», Τόμ. 4, Αρ. 156 (1927)