«Η μουσική του Μίκη έχει παγκόσμια διάσταση διότι προβάλει το δίκιο του αδικημένου»
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην ΕΡΤ
Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη τα λέει όλα, είχε βιωματική σχέση με τους αγώνες του λαού με τα δεινά που πέρασε ο τόπος, προβάλει το δίκιο του αδικημένου, του κατατρεγμένου γι αυτό η μουσική του έχει παγκόσμια διάσταση σε όλο τον κόσμο για αυτό το λόγο διότι εκφράζει τους πόθους, τους καημούς, τους αγώνες και τη θέληση των λαών για ένα δίκαιο κόσμο, τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας το πρωί της Παρασκευή στην ΕΡΤ.
Αναφέρθηκε στην επιστολή που του έστειλε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας ότι με την επιστολή, ουσιαστικά πολιτική διαθήκη, τα λέει όλα, έχει σβήσει τις λεπτομέρειες και κρατά τα μεγάλα μεγέθη, ότι θέλει να φύγει σαν κομμουνιστής. Πρόσθεσε ότι είναι βαρύ φορτίο για το ΚΚΕ και για τον ίδιο ως Γραμματέα της ΚΕ για να τηρηθούν όλα όσα ζήτησε ο Μίκης και να γίνει σεβαστή η ιδεολογία του και οι αγώνες τους για την ενότητα των Ελλήνων. Σημείωσε ότι όλοι πρέπει να συμβάλουμε σε αυτό.
Ο Δ. Κουτσούμπας μίλησε για τις πρόσφατες συναντήσεις που είχε με τον Μίκη Θεοδωράκη και τις συζητήσεις για την ιστορία του τόπου και παγκόσμια, τη τέχνη, τη μουσικά και τις σκέψεις για το μέλλον. Ανέφερε ότι ήταν μεγάλη προσωπικότητα ο Μίκης Θεοδωράκης και αναγνώριζε τον ιστορικό και σύγχρονο ρόλο του ΚΚΕ. Πρόσθεσε ότι συζητούσαν ανοιχτά και τις διαφωνίες.
Είναι αθάνατος ο Μίκης Θεοδωράκης, υπογράμμισε ο Δημήτρης Κουτσούμπας,σημειώνοντας ότι θα τον έχουμε στα τραγούδια, στη σκέψη, στην παρακαταθήκη που άφησε στη χώρα και παγκόσμια. Τόνισε ότι οι νέες γενιάς θα τον ακούνε και θα περπατάνε κάτω από τις σημαίες του αγώνα για να καλύτερο κόσμο.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη για τον Μίκη Θεοδωράκη:
Καλή σας ημέρα κύριε Γενικέ Γραμματέα, ευχαριστούμε που αποδεχτήκατε την πρόσκλησή μας. Τον κύριο Κουτσούμπα τον καλέσαμε για ένα πολύ συγκεκριμένο λόγο, γιατί από χτες κ. Κουτσούμπα κουβαλάτε ένα πάρα πολύ βαρύ φορτίο και έχετε αναλάβει και μια μεγάλη υπόσχεση. Αναφερόμαστε στην επιστολή του Μ. Θεοδωράκη που έχει φτάσει στα χέρια του κ. Κουτσούμπα εδώ κι ένα χρόνο, από πέρυσι τον Οκτώβριο του 2020. Σ΄ αυτή την επιστολή ο Μίκης Θεοδωράκης ζητάει απ΄ τον αγαπητό σύντροφο Δημήτρη, όπως αναφέρει στην αρχή αυτής της επιστολής:
“Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών σβήνουν από το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα μεγάλα μεγέθη, έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω απ΄ τη σημαία του ΚΚΕ, για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτό τον κόσμο σαν κομμουνιστής. Θα ήθελα λοιπόν να σε παρακαλέσω εκείνη την ώρα να επιληφθείς εσύ προσωπικά ώστε να γίνει σεβαστή όχι μονάδα η ιδεολογία μου αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων καθώς επίσης βέβαια και όλα αυτά που ήδη έχω ρυθμίσει σε συνεννόηση με τη γραμματέα μου Ρένα Παρμενίδου και τον φίλο και πρόεδρο του Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Μικη Θεοδωράκη, Γιώργο Αγοραστάκη”.
Κύριε Κουτσούμπα νομίζω ότι κουβαλάτε πραγματικά ένα πολύ βαρύ φορτίο και ο Μίκης Θεοδωράκης σας έχει ορκίσει ουσιαστικά να διαφυλάξετε την πολιτική και όχι μόνο, παρακαταθήκη του.
Ο Μίκης νομίζω με αυτή του την επιστολή, ουσιαστικά πολιτική διαθήκη, τα λέει όλα. Έχει σβήσει τις “λεπτομέρειες”, έχει κρατήσει τα “μεγάλα μεγέθη”, θέλει να φύγει απ΄ αυτό τον κόσμο σαν κομμουνιστής και βεβαίως βάζει το βαρύ καθήκον στο ΚΚΕ και σε μένα προσωπικά, που το εκπροσωπώ ως Γενικός Γραμματέας, να επιληφθώ, ώστε να τηρηθούν όλα αυτά, να σεβαστούν όλη τη μνήμη του, την ιδεολογία του, την κομμουνιστική ιδεολογία του και τους αγώνες του για την ενότητα των Ελλήνων. Αυτό νομίζω πρέπει να κάνουμε και πρέπει να συμβάλουμε όλοι σε αυτό. Υποσχέθηκα στον Μίκη Θεοδωράκη γιατί εκτός απ΄ την επιστολή είχαμε και προσωπική επαφή…
Πότε είχατε επαφή για τελευταία φορά;
Η τελευταία φυσικά, λόγω πανδημίας ήταν τηλεφωνική, γιατί ο ίδιος ήταν επιβαρυμένος και οι επισκέψεις δεν μπορούσαν να γίνουν στο σπίτι του, ούτε μπορούσε να μετακινηθεί. Στο σπίτι του την τελευταία φορά που φάγαμε μαζί ήταν δύο τρία χρόνια πριν, πριν την πανδημία. Ήταν μια ωραία συνάντηση, οι δυο μας, απ΄ τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 12 το βράδυ, ξεκινήσαμε με ρακές και συνεχίσαμε με κρασί και παϊδάκια και με μια συζήτηση για την ιστορία του τόπου μας, για την παγκόσμια ιστορία, για την τέχνη, για τη μουσική του, σκέψεις για το μέλλον.
Απ΄ αυτή την συνάντηση τι σας έχει μείνει;
Ήταν μεγάλη προσωπικότητα ο Μίκης Θεοδωράκης. Πραγματικά ευχαριστιόσουν -ακόμα και με τη δυσκολία που είχε στο λόγο λόγω των προβλημάτων υγείας ορισμένες φορές- χαιρόσουν πραγματικά να συζητάς μαζί του, να ανταλλάσσεις απόψεις, ιδέες, σκέψεις.
Απ΄ αυτή τη συνάντηση την τελευταία δια ζώσης ή αργότερα τα όσα είχατε πει στο τηλέφωνο, σας είχε πει για αυτή του την επιθυμία;
Ναι, βεβαίως. Καταρχήν, ο ίδιος -και γι΄ αυτό είπα ότι η ίδια η επιστολή του τα λέει όλα- μου είχε πει ότι οι λεπτομέρειες, οι διαφορετικές απόψεις, όλα αυτά τα ζητήματα τα αφήνω στην άκρη, γιατί μετράω ακριβώς και έχω εκτιμήσει τα “μεγάλα μεγέθη”. Αναγνώριζε όχι μόνο τον ιστορικό αλλά και τον σύγχρονο ρόλο του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία, για το καλό του λαού μας, για το καλό του τόπου μας. Μάλιστα, ακόμα και ζητήματα επιμέρους διαφωνιών ή διαφορετικής στάσης τα συζητούσαμε ανοιχτά.
Για παράδειγμα, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία εμείς είχαμε καταψηφίσει στη Βουλή, όχι όμως απ΄ τη σκοπιά την αντιδραστική, συντηρητική, εθνικιστική που κάποιες δυνάμεις προβάλαν. Αλλά απ΄ τη σκοπιά που είχαμε πει ανοιχτά στον ελληνικό λαό, δηλαδή ότι ουσιαστικά αυτή η συμφωνία με τον επείγοντα τρόπο που μπήκε απ΄ την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί στην ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας και των δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, άρα αυτός ήταν ο μοναδικός στόχος και γι΄ αυτό γίνονταν και υποχωρήσεις, όπως δεν επαλείφονταν ζητήματα στο Σύνταγμα και προβλήματα που ακόμα υπάρχουν φυσικά και φαίνονται.
Φυσικά ο Μίκης είχε επιλέξει να πάει τότε σε αυτό το συλλαλητήριο, του είχα εκφράσει την αντίθεσή μου, γιατί το χαρακτηριστικό ήταν ότι ήταν ακροδεξιές, φασιστικές, αντιδραστικές δυνάμεις -εκτός από ένα κόσμο φυσικά, δεν ήταν όλοι τέτοιοι- αλλά λέω το στίγμα που έδιναν, το είδε και ο ίδιος. Τρεις επιστολές είχαμε ανταλλάξει, του έγραφα, μου έγραφε, γιατί δεν μπορούσαμε και διά ζώσης να τα πούμε εκείνη την περίοδο.
Είδαμε μαζί και βλέπουμε και τώρα μία φωτογραφία, το είδατε κι εσείς και είδα να χαμογελάτε αυτό το στιγμιότυπο το χαρακτηριστικό απ΄ το μακρινό ΄89 και τα όσα είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Μίκη Θεοδωράκη.
Κι αυτός, μεγάλη μουσική ιδιοφυΐα, τον οποίο επίσης τον είχε τιμήσει η ΚΕ του ΚΚΕ σε μια μεγάλη εκδήλωση πριν 15 χρόνια, ήταν ΓΓ η συντρόφισσα η Αλέκα Παπαρήγα .
Εσείς τα ζήσατε από κοντά εκείνα τα γεγονότα κι ήταν και έντονες πολιτικές στιγμές και άλλες εποχές τέλος πάντων και γενικά εκείνη την εποχή φαινόταν σαν να μην μπορεί ο κόσμος να καταλάβει τον Μίκη Θεοδωράκη στις πολιτικές του επιλογές. Ο ίδιος βέβαια έδινε μια εξήγηση πολύ συγκεκριμένη, μιλούσε διαρκώς για την εθνική συμφιλίωση και την εθνική συναίνεση, λέξεις που είναι επίκαιρες.
Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη τα λέει όλα. Δίνει και το πολιτικό του στίγμα και την επαφή του με την κοινωνική πραγματικότητα, τη βιωματική σχέση με τους αγώνες του λαού μας, με τα δεινά που πέρασε αυτός ο τόπος και πάντα προβάλει το δίκιο του αδικημένου, του καταπιεσμένου, του κατατρεγμένου. Γι΄ αυτό και η μουσική του έχει διεθνή διάσταση, έχει παγκόσμια διάσταση, τον ακούνε εξίσου και τον τραγουδάνε και χορεύουν με τα τραγούδια του και στη Λατινική Αμερική και στη Βόρεια Αμερική, σε όλη την Ευρώπη, στην Αφρική, στη Ρωσία, στην Ασία και εδώ στη γειτονιά μας στην Τουρκία, στην Κύπρο, στη Μέση Ανατολή. Έχει μια διεθνή διάσταση γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο, γιατί εκφράζει τους πόθους, τους καημούς, τα προβλήματα, τους αγώνες και τη θέληση των λαών για ένα καλύτερο κόσμο για ένα δίκαιο κόσμο.
Τώρα απ΄ αυτή την επιθυμία του που σας την είχε εκφράσει και διά ζώσης και με αυτή την επιστολή υπάρχει κάτι άλλο το οποίο ήθελε να κάνει ή είχε ως επιθυμία, ως απωθημένο;
Δεν νομίζω, είχε ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή, μια γεμάτη ζωή, τον ταλαιπωρούσαν τα προβλήματα υγείας του γιατί ήταν άνθρωπος ζωντανός, γεμάτος, ήθελε να είναι μέσα στη δράση. Νομίζω ότι όχι μόνο φεύγει τιμημένος, αλλά ο Μίκης Θεοδωράκης μπορεί να έφυγε απ΄ τη ζωή ως υλική οντότητα να το πω έτσι, όμως είναι ζωντανός, είναι αθάνατος. Θα τον έχουμε στα τραγούδια, στις σκέψεις, σ΄ αυτή την παρακαταθήκη που άφησε και στη χώρα μας και παγκόσμια και βέβαια οι μελλοντικές γενιές θα εξακολουθούν να τον τραγουδάνε, να τον ακούνε, να χορεύουν στα γλέντια με τα τραγούδια του και κυρίως να περπατάνε κάτω απ΄ τις σημαίες του αγώνα για να “ανθρωπέψει” πραγματικά ο άνθρωπος.
Αυτό είναι σίγουρο. Εμείς ένα παράπονο έχουμε ακούσει μόνο με όσους έχουμε συνομιλήσει και είχαν την τύχη να βρεθούν μαζί του και επί σκηνής και να συνεργαστούν, ότι δεν είχε γίνει ευρέως γνωστό το μεγάλο συμφωνικό του έργο και αυτό ήταν ένα παράπονο που του άφηνε μια μικρή πικρία αλλά μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση όλα θα γίνουν γνωστά και οι μελλοντικές γενιές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τον όγκο της δουλειάς που έχει αφήσει, γιατί άφησε και πράγματα που εμείς δεν έχουμε ακούσει καν.
Βέβαια κι αυτά θα υπάρχουν στο μέλλον. Άλλωστε γενικότερα η συμφωνική μουσική, αυτού του είδους η μουσική, θέλει ακόμα περισσότερα χρόνια, δεν φτάνουν 50 χρόνια ή 70 χρόνια πορείας για να γίνει κτήμα ευρύτερων δυνάμεων ή να παίζονται στις συναυλίες, προτιμούνται συνήθως τα έντεχνα, τα λαϊκά τραγούδια, φυσικά μεγάλα τραγούδια, μεγάλη μουσική και μεγάλη ποίηση, γιατί με τον Μίκη ποίηση, μουσική, λαός έγιναν ένα.
Κύριε Γραμματέα σας ευχαριστώ για τη συνομιλία. Κι εγώ θα το ξαναπώ κουβαλάτε ένα βαρύ φορτίο από χθες.
Και εγώ σας ευχαριστώ. Καλημέρα.
(902.gr)
