Σχετικά με τις εργασίες ανασκαφής δίπλα από την αποθήκη του Lidl

Του Γιάννη Βλάχου

Διαβάζουμε σε σχετική είδηση, στα Λευκαδίτικα Νέα, ότι από «τέλος Σεπτέμβρη του περασμένου χρόνου όταν συζητήθηκε στο σώμα το ζήτημα της έγκρισης της επέκτασης κατά 625,64 τ.μ. (από τα υφιστάμενα 1.480,84 τ.μ. σε 2.086,48 τ.μ.) του γνωστού καταστήματος LIDL λιανικής διάθεσης τροφίμων και ποτών» ήδη από 24 του μηνός Σεπτεμβρίου, του έτους 2021, σε συνεδρίασή του το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Λευκάδας απέρριψε το αίτημα.

Οι λόγοι απόρριψης του αιτήματος, σύμφωνα με τα πρακτικά της διαβούλευσης, εστιάζεται στο ότι περαιτέρω επέκταση, θα υπερβεί κατά πολύ τον κανόνα, και θα λειτουργήσει σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων.

Για την ιστορία. Έως και το 2005 «για να προστατευτεί το λιανικό εμπόριο από την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση των πολυεθνικών και πολυκαταστημάτων και συγκεκριμένα στα νησιά: Χίο, Λέσβο, Σάμο, Λήμνο, Κω, Σύρο, Ζάκυνθο, Κεφαλλονιά και Λευκάδα δεν επιτρεπόταν πάνω από 500 τετραγωνικά και απαιτούνταν η χορήγηση άδειας απ’ τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση τότε· μετά τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής του οικείου ΟΤΑ και του οικείου Επιμελητηρίου.(..) Στη συνέχεια λοιπόν, (…) 694/2013 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας κρίθηκαν αντισυνταγματικές αυτές οι διατάξεις που καθόριζαν το πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας των υπεραγορών και αυτό λοιπόν άλλαξε.(..) ήταν 500 τετραγωνικά, έγινε 1.470 τετραγωνικά, 1.480 και τώρα μας ζητάει να γίνει 2.000 και, και σε λίγο θα μας πει ότι δεν του φτάνουν κι αυτά και θέλει να γίνουν 3.000….(Σκιαδαρέσης Σωτ. Τοποθέτηση πρακτικά δημοτικού συμβουλίου).

Αυτά για την ενημέρωση. Ωστόσο, στην συνεδρίαση δεν ειπώθηκε τίποτε για το γεγονός, ότι το συγκεκριμένο κατάστημα αλλά και πολλές άλλες επιχειρήσεις, βρίσκονται εντός της ευρύτερης αρχαιολογικής ζώνης προστασίας που καθορίζεται βάσει νόμου (ΦΕΚ: 1022/Β΄/1995-12-12 κ.λπ Φορέας: ΕΦΑ Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος) που περιλαμβάνει μια μακρά ιστορική περίοδο από την προϊστορική – κλασσική έως Βυζαντινή – μεταβυζαντινή εποχή και εμπεριέχει διατάξεις κήρυξης και προστασίας του χώρου.

Συμπεραίνω, ότι η αρχαιολογική υπηρεσία δεν βρήκε άξια λόγου τα ευρήματα (της όποιας) ανασκαφής, στο σημείο, και έδωσε την έγκριση «ανεξάρτητα και αυτοτελώς από οποιαδήποτε άλλη έγκριση αρμόδιας αρχής».

Μικρό το κακό θα μου πείτε! Αλλά με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός, παραδομένοι σε μια ολοκληρωτική άλωση του χώρου, του περιβάλλοντος, της φυσικής μνημειακής και αρχαιολογικής μας κληρονομιάς, μέσα από ένα καταιγισμό βιασμών, που προκαλεί η ιδιοτέλεια, η θεσμική ανεπάρκεια, και κατά το που υπάρχει χρεία η συνοδή της επιστημονικής τεκμηρίωσης, βρισκόμαστε στην δυστυχή θέση, με καχυποψία να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει!

Ανατροπές και καταστροφές, λεηλασία και υφαρπαγή. Από την Ακρόπολη έως την Θεσσαλονίκη, από την Τήνο και την Άνδρο έως τα βουνά των Αγράφων, από το προλιμένα της Καλαμάτας στο καθ΄ ημάς Κάστρο, από την κατάληψη γης στα Πευκούλια, και το Κάθισμα, έως τα μονοπώλια όπως το LDL. Παρά και μέσω των νόμων, τοπικές κοινότητες, κοινωνίες αποκόβονται βίαια από την κληρονομιά τους.

Δεν πρέπει να αναρωτηθούμε; Ποιος είναι ο χαρακτήρας και ο προσανατολισμός των παραγωγικών σχέσεων που κυριαρχούν; Με πιο τρόπο θα πρέπει να γίνεται αντιληπτό το παρελθόν; Ποια είναι η σχέση του πολιτισμού της φυσικής και ιστορικής εξέλιξης; Ποια στάση θα πρέπει να κρατήσουμε απέναντι στον χώρο, το περιβάλλον, τα μνημεία και την αρχαιολογική μας κληρονομιά.