Η παλιά ροζ τριανταφυλλιά του τόπου μας και το τριανταφυλλόξυδο

Πάνω που σκεφτόμαστε να γράψουμε, με αφορμή μια παλιά ποικιλία ροζ τριανταφυλλιάς στην πόλη της Λευκάδας που, παρότι είχε σχεδόν εξαφανιστεί μετά το άτσαλο καθάρισμα της αυλής τον περασμένο χρόνο, ξαναφούντωσε πάλι φέτος και είναι γεμάτη άνθη, συναντήσαμε σήμερα το μεσημέρι στη Νικιάνα Λευκάδας μια γυναίκα να κρατάει ένα δίσκο γεμάτο ροδοπέταλα για να κάνει το παλιό καλό τριανταφυλλόξυδο. Όπως μας είπε, έχει συνηθίσει να το κάνει κάθε χρόνο.

Η παλιά αυτή ποικιλία της ροζ τριανταφυλλιάς βρισκόταν παλιότερα σε κάθε κήπο και σε κάθε αυλή προτού ξεκινήσουν να φτάνουν σιγά σιγά και στον τόπο μας οι δεκάδες άλλες διασταυρωμένες ποικιλίες που μπορεί μεν να εντυπωσιάζουν με τα χρώματά τους αλλά καμιά δεν μπορεί να συγκριθεί με την ευωδία της παλιάς τριανταφυλλιάς. Ανθίζει την άνοιξη και δεν επαναλαμβάνει την ανθοφορία. Απαντάται ακόμη και σήμερα σε μέρη που δεν έχουν υποστεί μεγάλες μεταβολές από ανθρωπογενείς δραστηριότητες, ενώ επικρατεί σήμερα η τάση να ξαναφυτεύεται στις αυλές.

Στην αυλή του σπιτιού μας…

«Είδα κι έπαθα να αποκτήσω ενα ξεσκαλίδι πριν από δυο χρονια. Σε όσα από τα καταστήματα που διαθέτουν λουλούδια τη ζήτησα δεν την είχαν. Μοιάζουν κι αυτά τυποποιημένα στην προσφορά τους. Παρ΄ όλη την κλιματική αλλαγή που αναγκάστηκε να υποστεί άντεξε και πέρυσι μπόρεσα να φτιάξω μισό λίτρο τριανταφυλλόξυδο στις παρυφές των Άλπεων. Για φέτος προβλέπεται αύξηση της παραγωγής», μας έγραφε στην κάποια χρόνια απόδημος στην Ιταλία συντοπίτης μας.

Στην πόλη της Λευκάδας…

Εκτός από την καλλωπιστική της αξία την χρησιμοποιούσαν παλιά ευρύτατα για την παρασκευή του τριανταφυλλόξυδου που γινόταν ως εξής: Βάζανε τα ροδοπέταλα σε ένα μπουκάλι με ξύδι στον ήλιο για να βγει το ροδέλαιο. Το άφηναν για κάποιο διάστημα στον ήλιο και το κουνούσαν τακτικά. Το σούρωναν κατόπιν και το αποθήκευαν σε μέρος δροσερό και σκοτεινό.