Ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας καταγγέλλει τις μετακινήσεις δύο νοσηλευτριών στο Νοσοκομείο Άρτας

Με επιστολή του προς τον υπουργό Υγείας και τους Διοικητές της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας και του
Γενικού Νοσοκομείου Λευκάδας, ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας καταγγέλλει τις μετακινήσεις δύο νοσηλευτριών (πιθανόν να ακολουθήσουν και άλλες) προς στο νοσοκομείο Άρτας, αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο το νοσοκομείο Λευκάδας που στενάζει από χρόνιες ελλείψεις προσωπικού.

Αναλυτικά η επιστολή:

«Θέμα: «Αποδυνάμωση του νοσοκομείου Λευκάδας με την μετακίνηση νοσηλευτικού προσωπικού στο νοσοκομείο Άρτας»

Λίγες ημέρες πριν διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχτούν εκλογές υπογράφηκαν μετακινήσεις δύο νοσηλευτριών (πιθανόν να ακολουθήσουν και άλλες) προς στο νοσοκομείο Άρτας, που απ΄ ό,τι γνωρίζουμε, τουλάχιστον στο νοσηλευτικό προσωπικό έχει πολύ καλύτερη στελέχωση, αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο το νοσοκομείο μας που στενάζει από χρόνιες ελλείψεις προσωπικού.

Πρόκειται μάλιστα για επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό που προσλήφθηκε πριν από ένα χρόνο και το οποίο πληρώνεται από τα έσοδα του νοσοκομείου!

Ρωτάμε ευθέως, τις διοικήσεις του νοσοκομείου, της 6ης ΥΠΕ και τους υπεύθυνους του υπουργείου Υγείας.

– Γιατί αποφασίστηκε η μετακίνηση των συναδέλφων την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με ποια κριτήρια (πχ οικογενειακά, προβλήματα υγείας κτλ) όταν μάλιστα στο νοσοκομείο εργάζονται συνάδελφοι, με περισσότερα χρόνια που θέλουν να μετακινηθούν στον τόπο κατοικία τους και έχουν προ καιρού υποβάλλει σχετικές αιτήσεις;

– Θα αντικατασταθεί άμεσα το προσωπικό με νέες προσλήψεις;

Οι συγκεκριμένες κλινικές που αποδυναμώνονται είναι η καρδιολογική και η παθολογική όπου η διοίκηση οφείλει στο προσωπικό 530 ημέρες άδειας και 120 ρεπό και 780 ημέρες άδειας και 230 ημέρες ρεπό αντίστοιχα!!!

Η τοποθέτηση νοσηλευτικού προσωπικού από την κλινική covid στις κλινικές αυτές δεν μπορεί να καλύψει τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν και οι προαναφερόμενες εκατοντάδες ημέρες οφειλόμενης άδειας και ρεπό αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο δύσκολα «βγαίνουν» οι βάρδιες που κυριολεκτικά έχουν εξουθενώσει τούς εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι στις κλινικές και στα τμήματα συνεχίζουν να δουλεύουν το αντεργατικό και εξαντλητικό ωράριο απόγευμα – πρωί – νύχτα. Επίσης υπάρχουν τμήματα και κλινικές με ένα μόνο νοσηλευτή στην βάρδια όπως στην παιδιατρική κλινική, αιμοδοσία καθώς και νοσηλευτικά τμήματα που λόγω έλλειψης του αναγκαίου προσωπικού πραγματοποιούν ετοιμότητες από το σπίτι (χειρουργείο, τεχνητός νεφρός, μαιευτική κλινική).

Οι μετακινήσεις πραγματοποιούνται ενόψει της τουριστικής περιόδου όπου όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει κατακόρυφη αύξηση προσέλευσης ασθενών στο νοσοκομείο Λευκάδας και θα περιμέναμε την ενίσχυση του με προσωπικό και όχι την αποδυνάμωση του. Υπάρχουν τμήματα που για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες χρειάζονται άμεση ενίσχυση, όπως Επείγοντα – Βραχεία νοσηλεία, τακτικά ιατρεία, χειρουργείο, χειρουργική – ορθοπεδική κλινική, τεχνητός νεφρός, εργαστήρια.

Συνεχίζει επίσης να παραμένει κλειστή και να μην λειτουργεί παρά τις αυξημένες ανάγκες πανελλαδικά η ΜΕΘ λόγω έλλειψης εξειδικευμένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ούτε καν σαν Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας καθώς και η Μονάδα Εμφραγμάτων.

Ξεκαθαρίζουμε σε όλους τους τόνους ότι αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη και την επιθυμία του κάθε συναδέλφου να εργάζεται στον τόπο του. Αντιλαμβανόμαστε τους μισθούς πείνας, την ακρίβεια που εξανεμίζει το διαθέσιμο εισόδημα, τα πανάκριβα ενοίκια, το γεγονός ότι οι συνάδελφοί μας από την Άρτα, την Πρέβεζα, το Αγρίνιο δεν αντέχουν το δυσβάσταχτο κόστος των μετακινήσεων. Επιπλέον, η αβεβαιότητα της προσωρινής δουλειάς δεν τους επιτρέπει να συντηρούν δύο σπίτια καθώς επίσης είναι προφανής η έλλειψη μέριμνας του κράτους και η στήριξη της οικογένειας που σχετίζεται με τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών τους πόσο μάλλον όταν είναι μικρής ηλικίας.

Όλες αυτές οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι είναι συνέπειες των πολιτικών που εφαρμόζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις και αξιοποιούν οι διάφοροι κομματάρχες αναγκάζοντας τους να καταφεύγουν στον ατομικό δρόμο επίλυσης των προβλημάτων και των καθημερινών αδιεξόδων τους. Προβλήματα και αδιέξοδα που γεννά το ίδιο το σύστημα που υπηρετούν, που έχει στο κέντρο του το κέρδος και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων. Σ΄ αυτό το σύστημα οι ανάγκες των εργαζομένων αντιμετωπίζονται ως «κόστος» και δεν αποτελούν προτεραιότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων γιατί προσκρούουν στη διασφάλιση και την αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι’ αυτό χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας και τις ανάγκες των ασθενών, να μην επιτρέπουμε να ποδοπατούν την αξιοπρέπειά μας για μία «ανάσα ζωής» που θα την αρπάξουν πίσω από μας και τα παιδιά μας με την πρώτη ευκαιρία αν αποδεχτούμε αυτή την άθλια κατάσταση που βιώνουμε!»

Το ΔΣ