Ακούει κανείς;… (Της Ευγενίας Κολυβά)

Ποιος θα μου πει το γιατί;

Πρόσφατα, επισκέφτηκα με γκρουπ την Τουρκία. Αγωνία για την εικόνα που θα αντίκριζα. Για τη φτώχεια, την κακομοιριά και τα σχετικά. Η παρέα μου και εγώ μείναμε άφωνοι. Μια πορεία 2000 χιλιομέτρων σε Κωνσταντινούπολη, Καππαδοκία, Προύσα, Ελλήσποντο και γυρισμό.

Παντού πάρκα πανέμορφα, πεντακάθαρα ακόμη και από φύλλα. Πουθενά σκουπιδάκι και αποτσίγαρο.

Δρόμοι προσεγμένοι χωρίς λακκούβες, πεζοδρόμια καλοφτιαγμένα, ατελείωτα χωράφια καλλιεργημένα, συνεχής ανοικοδόμηση.

Όλα αρμονικά φτιαγμένα, βοηθώντας βέβαια και το ανάγλυφο της γης. Τα όμορφα τελείωσαν και γυρίσαμε στα σύνορα.

Ω! ποια διαφορά ανάμεσα στα δύο τελωνεία. Το δικό μας καταθλιπτικό, μίζερο.
Τι να πει κανείς για το τι είδαν τα μάτια μας στο δρόμο αμέσως μετά τα σύνορα. Ατελείωτα χιλιόμετρα σκουπιδιών δεξιά και αριστερά. Εικόνα απαράδεκτη, δυσφημιστική για τη χώρα, για το λαό μας. Θλίψη και στεναχώρια μας κατέβαλε.

Το ίδιο επικρατεί και σε πολλούς άλλους δρόμους μας αλλά και στο νησί μου, τη Λευκάδα.

Η διαφορά εικόνας σε λίγα μόλις μέτρα.

Δε νοιάζεται κανείς;

Γιατί άραγε;

Μας έχουν για φτύσιμο;

Ευγενία Κολυβά