Αντιδικτατορική πάλη στη Δυτική Ευρώπη, τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (DDR) και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες | Λευκαδίτικα Νέα - Lefkada News

Αντιδικτατορική πάλη στη Δυτική Ευρώπη, τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (DDR) και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες

antididaktoriki_pali

Οι Έλληνες μετανάστες και μετανάστριες στη Δυτική Γερμανία και το Δυτικό Βερολίνο οργάνωσαν από την πρώτη στιγμή την αντιδικτατορική πάλη, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, στο πνεύμα του Καλέσματος του Κόμματος που συνοψιζόταν στο σύνθημα «Ας οργανώσουμε παντού την αντίσταση κατά του πραξικοπήματος». Η οργάνωση της πάλης αυτής έγινε κυρίως μέσα από τις ελληνικές κοινότητες στη Δυτική Γερμανία και το ντόπιο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα. Σε πολλές χώρες στήθηκαν επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, σε Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Δ. Γερμανία, Σουηδία, Αυστρία, που συντόνιζαν την ενημέρωση του λαού και διοργάνωναν κινητοποιήσεις, έκαναν εξορμήσεις για την υλική βοήθεια των αγωνιστών και των οικογενειών τους και στήριζαν με πολύμορφους τρόπους την οργάνωση της παράνομης αντιδικτατορικής πάλης στην Ελλάδα.

eleftheri_patrida

Έλληνες μετανάστες, που ήταν ήδη αναγνωρισμένοι πλατιά ως πρωτοπόρα μέλη των γερμανικών συνδικάτων για την αγωνιστικότητα και τη συνεπή ταξική τους στάση, πρωτοστατούσαν στην κινητοποίηση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς ενάντια στη χούντα και τους μηχανισμούς της, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Σε όλα τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης και τα λιμάνια δρούσαν η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση – ΕΣΑΚ και η Ενιαία Αντιδικτατορική Συνδικαλιστική Κίνηση Ελλήνων Ναυτεργατών – ΕΑΣΚΕΝ.

Στο Λονδίνο τυπωνόταν η αντιδικτατορική εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελεύθερη Πατρίδα», που διαδιδόταν σε όλη την καπιταλιστική Ευρώπη. Στην Ιταλία το αντιδικτατορικό περιοδικό «Ανταίος» των φοιτητών. Σε όλες τις χώρες διαδίδονταν παράνομα φύλλα της «Πανσπουδαστικής», του «Οδηγητή» και του «Ριζοσπάστη».

Οι αντιδικτατορικές επιτροπές ξεσκέπαζαν τους χαφιέδες στους μαζικούς φορείς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και αλλού, και ενώ το καθεστώς τους άλλαζε συνεχώς πόστα, οι αγωνιστές μετανάστες δεν τους άφηναν σε «χλωρό κλαρί».

Έξω από τη στρατιωτική αποστολή της Ελλάδας στο Δυτικό Βερολίνο, στα προξενεία και τις πρεσβείες της δικτατορίας, στην Ευρώπη διοργανώνονταν επανειλημμένα δυναμικές διαδηλώσεις ενάντια στη χούντα. Αυτές οι κινητοποιήσεις συναντούσαν σχεδόν πάντα τη βίαιη καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων, που προστάτευαν το κτίριο με συρματοπλέγματα και αύρες.

Η στάση των αρχών της Δυτικής Ευρώπης υπαγορευόταν συνολικά από τη στάση της αστικής τάξης τους απέναντι στη χούντα. Όχι μόνο δεν την καταδίκασαν αλλά και τη στήριξαν ενεργά. Σημειωτέον ότι την περίοδο της επιβολής της χούντας, για παράδειγμα στη Δυτική Γερμανία, κυβερνούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες σε αγαστή συνεργασία, για πρώτη – και όχι για τελευταία – φορά μεταπολεμικά.

Στον αντίποδα, στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ), το κύμα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό ξεκίνησε με τη στήριξη του κράτους και του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (SED), των μαζικών οργανώσεων και των συνδικάτων αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα. Από την πρώτη μέρα κιόλας, τα ΜΜΕ της χώρας ενημέρωναν τον λαό για τις εξελίξεις, έδιναν βήμα σε στελέχη του ΚΚΕ για να δίνουν από πρώτο χέρι πληροφορίες για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Κινητήρια δύναμη αυτού του κινήματος αλληλεγγύης αποτέλεσαν οι πολιτικοί πρόσφυγες στις διάφορες πόλεις της ΓΛΔ. Σε εργοστάσια, συνοικίες, πανεπιστήμια και επαγγελματικές σχολές οι Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες, με την αμέριστη συμπαράσταση του σοσιαλιστικού κράτους, πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Αμεση ήταν η αντίδραση των συνδικάτων της ΓΛΔ, της FDGB, τα οποία σαν πρώτο δείγμα αλληλεγγύης διέθεσαν 100.000 μάρκα για τη στήριξη των κρατουμένων και των οικογενειών τους. H Εργατική Πρωτομαγιά του 1967 γιορτάστηκε απ΄ άκρη σ΄ άκρη της χώρας κάτω από το σύνθημα «Η δύναμη της αλληλεγγύης σπάει όλες τις αλυσίδες». 800 εργάτες ενός εργοστασίου μηχανοκατασκευών του Βερολίνου κατήγγειλαν τη δικτατορία στην Ελλάδα και απαίτησαν την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων. Πάνω από 2.500 κάτοικοι της Δρέσδης μαζί με Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες διαδήλωσαν σε μια δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και κατήγγειλαν τη βοήθεια που πρόσφερε η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας στη χούντα.

Σε μια δυναμική συγκέντρωση συνδικάτου σε βιομηχανία κατασκευής γεννητριών, ο γραμματέας του τόνισε μπροστά σε 800 εργάτες: «Η συμπάθεια της Βόννης για τη χούντα της Αθήνας είναι κατανοητή. Η χούντα της Αθήνας δείχνει παραστατικά πώς μια άρχουσα τάξη επιλέγει τη στρατιωτική δικτατορία, όταν ο λαός δεν θέλει να γίνει έρμαιό της». Τον λόγο σε πολλά εργοστάσια έπαιρναν Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες και εξέφραζαν με συγκίνηση την ευγνωμοσύνη του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού για την προλεταριακή αλληλεγγύη των εργαζομένων της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.

Στο Βερολίνο ιδρύθηκε η «Επιτροπή Αλληλεγγύης με τους Ελληνες πατριώτες». Ανάμεσα στα μέλη της ήταν κομματικά και κρατικά στελέχη καθώς και προσωπικότητες της πνευματικής ζωής της χώρας, όπως η ηθοποιός και χήρα του Μπέρτολτ Μπρεχτ Χελένε Βάιγκελ, ο συγγραφέας Αρνολντ Τσβάιγκ κ.ά. Στην ιδρυτική της συνέλευση ο πρόεδρός της Γκέρχαρντ Αϊσλερ, μέλος της ΚΕ του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, κατήγγειλε τη δικτατορία στην Ελλάδα και τους Αμερικανούς και Δυτικογερμανούς συνεργάτες της. Μπροστά σε εκπροσώπους οργανώσεων των πολιτικών προσφύγων τόνισε: «Νιώθουμε την υπόθεσή σας και δική μας υπόθεση, ο φασισμός πρέπει να τσακίζεται όπου κινείται!».

Συγκλονιστική ήταν η ανταπόκριση των εργαζομένων στα καλέσματα αλληλεγγύης μέσα από ραδιοφωνικές συναυλίες που διοργάνωνε η Ραδιοφωνία της ΓΛΔ, στις οποίες συγκεντρώθηκαν προσφορές ύψους άνω του 1 εκατομμυρίoυ μάρκων. Οσο μεταδίδονταν οι συναυλίες αυτές, εργοστασιακές κολεκτίβες, σχολεία, συνελεύσεις πολυκατοικιών, οργανώσεις, μεμονωμένοι πολίτες πλημμύριζαν με τηλεγραφήματα και μηνύματα τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό και στους αγωνιζόμενους λαούς της Ισπανίας και του Βιετνάμ.

Παράλληλα, οι οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες, στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Πολωνία, στη Βουλγαρία, στην ΕΣΣΔ, στην Τασκένδη, στη Μόσχα και τη Ρουμανία, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση εξορμήσεων και κόκκινων μεροκάματων για την αγορά τροφίμων, ρουχισμού κ.ά. που έφταναν σε δέματα μέσα από διάφορους ευρηματικούς τρόπους στην Ελλάδα και τελικά στους κρατούμενους και τις οικογένειές τους. Ιδιαίτερη συμβολή είχαν οι οργανώσεις και στην πολύμορφη στήριξη της παράνομης αντιδικτατορικής πάλης στην ίδια τη χώρα.

Η διεθνιστική αλληλεγγύη των χωρών του σοσιαλισμού δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Ηταν συστατικό στοιχείο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. ΄Ηταν μια στάση που ξεκίνησε όταν το 1948-49 στήριξαν τον ελληνικό λαό και τους αγωνιστές του, δείχνοντας την αμέριστη φροντίδα τους στα παιδιά που πήραν τον δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς, και συνεχίστηκε αργότερα με τους αγωνιζόμενους λαούς και τα απελευθερωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Η διεθνιστική αλληλεγγύη και ο προλεταριακός διεθνισμός είναι δύναμη και όπλο στα χέρια των λαών ΓΙΑ τη ΝΙΚΗ.

(rizospastis.gr)



Αφήστε το σχόλιό σας

XHTML: You can use these html tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>