Σχόλιο της Μετάβασης Λευκάδας για την εκδήλωση παρουσίασης του ημερολογίου του Πάνου Γιαννούλη

Σχόλιο της Μετάβασης (οργάνωση για την Κομμουνιστική Προοπτική) Λευκάδας για την εκδήλωση παρουσίασης του ημερολογίου του Πάνου Γιαννούλη

Τον Μάρτη που πέρασε η «πρωτοβουλία πολιτών στην μνήμη του Πάνου Γιαννούλη» παρουσίασε το ημερολόγιο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Πάνου Γιαννούλη.

Ο Πάνος Γιαννούλης αποτέλεσε κορυφαία μορφή του αγώνα του Λευκαδίτικου και Ελληνικού λαού, την δύσκολη περίοδο της δεκαετίας του 1940 και το ευρύτερο έργο ανάδειξης, αποκρυπτογράφησης και έκδοσης του ημερολογίου, είναι σίγουρα θετικό γεγονός. Το ημερολόγιο του Γιαννούλη αποτελεί ένα πολύτιμο ντοκουμέντο με πολλές διαστάσεις και αξίζει να διαβαστεί ως δείγμα θάρρους, αποφασιστικότητας και ακεραιότητας ενός αγωνιστή που βγήκε από τα σπλάχνα του λαού μας.

Ωστόσο η φυσιογνωμία και η ίδια η εκδήλωση παρουσίασης του ημερολογίου, μέσω των ομιλιών του κ. Δρακονταειδή και της κ. Κοψιδά, κουτσούρεψαν πολλές από τις διαστάσεις της πολιτικής και αγωνιστικής φυσιογνωμίας του Πάνου Γιαννούλη, προσπαθώντας να φέρουν την στάση του αγωνιστή στα μέτρα των πολιτικών τους αντιλήψεων.

Η κυρίαρχη προσέγγιση της εκδήλωσης, στον βωμό του «να μην ξαναφέρουμε τους διχασμούς στο προσκήνιο» ήταν ότι ο Γιαννούλης ήταν γενικά και αόριστα πατριώτης, αποκόπτοντας αυτή του την ιδιότητα από τις άλλες ιδιότητες που είχε και συνιστούσαν, όλες μαζί, τον κομμουνιστή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Πάνο Γιαννούλη.

Ο Γιαννούλης πάλεψε με το όπλο στο χέρι όχι μόνο ενάντια στις ιταλικές και χιτλερικές φασιστικές δυνάμεις αλλά στην συνέχεια ενάντια στους άγγλους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αγωνίστηκε πρώτα για τη συντριβή του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, ύστερα για την εκδίωξη του αγγλικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενώ παράλληλα αντιστάθηκε στην ελληνική αστική τάξη, προς μια κατεύθυνση λαϊκής κυριαρχίας και σοσιαλισμού. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από το ίδιο το ημερολόγιο όταν περιγράφεται η στάση των αρχόντων και των μαυραγοριτών της εποχής, που μαζί με του Ιταλούς κατακτητές φίμωναν, σκότωναν και εκμεταλλευόταν την πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας.

Η τοπική κοινωνία (όπως και όλες οι κοινωνίες), κινούταν και κινείται μέσα από ταξικές αντιθέσεις. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και όσο και αν επιχειρείται η φραστική ή οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να συγκαλυφθεί το αντικειμενικό αυτό γεγονός, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Κοινωνική συνοχή με εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους δεν θα υπάρξει ποτέ.

Πώς μπορούν όμως να μιλήσουν για την πολιτική ταυτότητα του Γιαννούλη άνθρωποι που εκπροσωπούν πολιτικούς χώρους που λειτουργούν πολιτικά, για παράδειγμα υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ; Ένα ΝΑΤΟ που ξεκίνησε πολέμους (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, τέσσερα πρόσφατα παραδείγματα), υποστήριξε χούντες και παρακρατικές δολοφονικές οργανώσεις (Κόκκινη προβιά στην Ελλάδα, Γκλάντιο στην Ιταλία), και θεωρεί εχθρό όποιον δεν συμμορφώνεται με την πολεμική του διεύρυνση, ενώ με την επέκτασή του προς τα ανατολικά έχει αιματοκυλίσει τον Ουκρανικό και Ρώσικο λαό.

Πως να μιλήσουν, ταυτόχρονα, για την πλήρη πολιτική ταυτότητα του Γιαννούλη πολιτικοί χώροι, που στο πλαίσιο της τριμερούς συμφωνίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ανέπτυξαν στρατηγικές συμμαχίες με το κράτος γενοκτόνο του λαού της Παλαιστίνης;

Τον Πάνο Γιαννούλη τιμούν οι πολιτικές δυνάμεις και οι εργαζόμενοι που συνεχίζουν αταλάντευτα τον αγώνα για τα ιδανικά που πάλεψε ο ίδιος. Μόνη αποτροπή από τη συστημική βία, τον πόλεμο, και την εκμετάλλευση είναι ο αδιάλλακτος καθημερινός αγώνας ενάντια στο κέρδος και τον ανταγωνισμό, τους βασικούς νόμους του καπιταλισμού που γεννά καταπίεση. Η ζωή και το έργο του Γιαννούλη αποτελούν έμπνευση ενάντια στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, προς σοσιαλιστικές
κοινωνίες.