Μια σπάνια φωτογραφία από την κηδεία του Γιώργη Σιάντου
Μια σπάνια φωτογραφία από την κηδεία του Γιώργη Σιάντου (ψηφιακό αντίγραφο), προσφορά της Μαρίας Καλλέργη αναρτήθηκε στη σελίδα του Αρχείου του ΚΚΕ. Στη φωτογραφία διακρίνονται οι: Σωκράτης Καλέργης, Δημήτρης Παρτσαλίδης και Κώστας Γαβριηλίδης.
Ο Γιώργης Σιάντος γεννήθηκε το 1890 στην Καρδίτσα. Ήταν καπνεργάτης. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπήρξε στέλεχος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εντάχτηκε στο ΚΚΕ το 1920. Το 1925 εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ του Κόμματος και ως το 1931 ήταν μέλος του ΠΓ. Το ίδιο και στα χρόνια 1934-1947. Το 1939 συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Κέρκυρα. Απέδρασε το 1941, ενώ μεταφερόταν στην Αθήνα για να δικαστεί.
Στην 8η Ολομέλεια της ΚΕ (Οκτώβρης 1941) εκλέχτηκε Γραμματέας της, θέση που διατήρησε τα κρίσιμα χρόνια της Κατοχής και της απελευθέρωσης ως και την επιστροφή του Ν. Ζαχαριάδη από το Νταχάου. Ήταν Γραμματέας Εσωτερικών στην ΠΕΕΑ και υπεύθυνος για το ΕΑΜ μετά την επιστροφή του Νίκου Ζαχαριάδη.
Πέθανε από καρδιακό νόσημα το 1947. Η κηδεία του στις 21 Μάη του 1947, αποτέλεσε αφορμή να ξεσπάσει μια μαζική διαδήλωση.
Διακρίνονται οι Παρτσαλίδης , Γλέζος- Καραγιώργης- στο βάθος πίσω αριστερά μάλλον ο Θέος. Οι δύο πρώτοι που κρατούν το φέρετρο , ποιοί είναι ?? Αν ξέρει κανείς να γράψει , όπως και όποιον άλλο γνωρίζει κάποιος.
Ο Γιώργος Σιάντος ήταν ο αντιστασιακός ηγέτης του κκε μέσα στην κατοχή, συναινετικός και διαλεκτικός και για τούτο φούντωσε το ΕΑΜικό αντιστασιακό κίνημα, ώς το μεγαλύτερο στην κατακτημένη Ευρώπη.
Στις μυλόπετρες της απελευθέρωσης απ τον Οκτώβρη του 1944, μπορεί και η συναινετική ματιά του να έπρεπε νάναι τόσο συναινετική, αλλά είχε απεναντί του τους λυσσασμένους παλαιοπολιτικούς για την μεταπολμική ηγεσία και διαχείρηση ( αρπαγή ) των κρατικών ταμείων, και τους Εγγλέζους πάτρωνες των. Και αυτός ο συναινετισμός μετά την αποχώρηση των Γερμανών (12 Οκτωβρίου ) λειτούργησε αρνητικά σε βάρος του αντιστασιακού ώς τότε λαού, αφού όμως και στο κυνήγι της κατάληψης της εξουσίας τα παλαιοπολιτικά σκύβαλα ( που ήταν αντιστασιακά ανενεργά 4 χρόνια ) ήταν ανελέητα χωρίς ίχνος συμβιβασμού, υπερ της κοινωνικής ομόνοιας και υπέρβασης των κατοχικών κακουχιών για τον λαό.
Άδικος ο χαρακτηρισμός » ο Σιάντος ήταν Χαφιές » τα επόμενα χρόνια απ τον Νίκο Ζαχαριάδη , και διότι και ο Βασίλης Νεφελούδης είχε αποδείξει στον Ζαχαριάδη ότι ο Σιάντος ήταν η ψυχή του αντιστασιακού ΕΑΜικού κινήματος στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Αλλά και η άποψη του Ζαχαριάδη πρέπει να ειδωθεί στα μέτρα της εποχής , και κάτω απ την ήττα στα Δεκεμβριανά και στην καταστροφική συμφωνία της Βάρκιζας.
Το ότι ο Σιάντος πείστηκε απ τον διαπλεκόμενο με τους Εγγλέζους Τσιριμώκο να υπογράψει την μερική αμνηστεία στην Βάρκιζα , είναι αποτέλεσμα της ιδεολογίας συναίνεσης του Σιάντου, και πίστης στην δυνατότητα ομαλοποίησης στην χώρα μέσω κοινωνικών και πολιτικών συμφωνιών.
Μαχητές ( οπλοπολυβολητές και χειριστές βαρέων όπλων ) του ΕΑΜ της Αθήνας , εξέφρασαν την διαφωνία τους για το ότι ο Σιάντος δεν επέτρεψε την 3η Δεκέμβρη του 1944 να χρησιμοποιηθεί ο βαρύς οπλισμός στην ταράτσα του από τότε 6όροφου κτιρίου των γραφείων του ΚΚΕ, Όθωνος αρ 6 στην πλατεία Συντάγματος. Που αν χρησιμοποιούνταν θα είχε εξοντώσει και ισοπεδώσει καο κονιορτοποιήσει συνολικά , κάθε απόπειρα και ιδέα παλαιοπολιτιών και Εγγλέζων για την κατάληψη της μεταπολεμικής εξουσίας. Και βέβαια δεν θα πρέπει να μην αναφερθεί και στην πρό Γερμανικής αποχώρησης , άποψη του Σιάντου και του πολιτικού γραφείου του κκε, που δεν έδωσε το okey για την κατάληψη της Αθήνας πρίν και κατά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών. Άποψη μη κατάληψης που ήρθε σε αντιπαράθεση με την άποψη του Άρη Βελουχιώτη και μεγάλου μέρους των αντιστασιακών, που ήθελαν την κατάληψη της πρωτεύουσας και της εξουσίας άμεσα με την αποχώρηση των κατακτητών. Για την οποία κατάληψη της εξουσίας και της Αθήνας από το ΕΑΜ, είχαν ετοιμαστεί στο υπουργείο εξωτερικών της Αγγλίας , και είχαν επεξεργαστεί σχέδιο πολιτικής για να συνδυαλέγονται υπερ των Βρεττανικών συμφερόντων με την εξουσία και κυβέρνηση του ΕΑΜ,ώς μεταπολεμική κυβερνησιμότητα στην Ελλάδα.
Ο Σιάντος υπήρξε εμβληματικός ηγέτης του ΚΚΕ και συνολικά της αριστεράς στην Ελλάδα τον 20ο αιώνα, εκφράζωντας το πνεύμα της αντίστασης ώς συμφωνία και κινητοποίηση όλου του Ελληνικού λαού. Και αυτό είναι η ιστορική του συνεισφορά και στην ιστορία της αριστεράς και της χώρας.