Εσπερινός και θεατρική παράσταση στον ερειπωμένο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πέραμα Καλλιγωνίου

Στον ερειπωμένο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πέραμα Καλλιγωνίου τελέστηκε το Σάββατο 9 Αυγούστου εσπερινός από τον π. Ιωαννίκιο Ζαμπέλη, συνεπικουρούμενος από τον διάκονο Παναγιώτη, και ακολούθησε στη συνέχεια στον περιβάλλοντα χώρο η παράσταση «Το θαύμα της ζωής», σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Δημήτρη Βερύκιου, μια σκηνική προσαρμογή του διηγήματος «Το κλήμα ΛΑΖΑΡΟΣ», του βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών λογοτέχνη Δημήτρη Ε. Σολδάτου, που διοργάνωσε το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Λευκάδας. Τον Δ. Βερύκιο συνόδεψαν η Θέλμα Καραγιάννη (τραγούδι, κρουστά) και η Αρετή Κοκκίνου (κιθάρα, μαντολίνο).

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο Πέραμα Καλλιγωνίου, παρεκκλήσι σήμερα της ενορίας Ευαγγελιστρίας (Μητρόπολης), είναι πράγματι ένας εντυπωσιακός ναός. Είναι το μοναδικό απομεινάρι του οικισμού «Πέραμα» που μαρτυρείται από τον 14ο αιώνα ως σύνδεσμος του νησιού με την απέναντι Στεριά. Για την οικοδόμησή του καθώς και των παρακείμενων κτισμάτων φαίνεται να έχουν χρησιμοποιηθεί κατάλοιπα της αρχαίας Νηρίκου, που είναι διάσπαρτα σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Ο ναός είναι μονόκλιτη βασιλική. Είναι ένας από τους πιο παλιούς ναούς στο νησί της Λευκάδας. Εικάζεται ότι αρχικά ο ναός ήταν τρίκλιτη βασιλική. Καταστράφηκε από το σεισμό του 1743 και ξαναφτιάχτηκε στις σημερινές του διαστάσεις. Ο καταστροφικός σεισμός του έτους 1948, ο δεύτερος που έγινε τη χρονιά αυτή στις 30 Ιούνη, τον ξαναγκρέμισε χωρίς έκτοτε ποτέ να ανακατασκευαστεί. Εντύπωση προκαλεί το μοναδικό σωζόμενο θολωτό παράθυρο του ναού, που φαίνεται να έχει επηρεαστεί από το ναό της Αγίας Μαύρας στο Κάστρο, μετόχι της οποίας ήταν ο ναός, σε αντίθεση με τα παράθυρα άλλων εκκλησιών του νησιού μας που είναι ορθογώνια.

Ο Μακάριος Λεύκας (1733-1798), ιερέας και εφημέριος στο ναό του Αγίου Μηνά, φιλοτέχνησε στο τέμπλο του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Καλλιγώνι το σταυρό πάνω από το δωδεκάορτο μαζί με δύο «ασπίδες» από τα δυο μέρη, δηλαδή δυο θεριόψαρα. όπως συνηθιζόταν σε ορισμένα τέμπλα («Χριστιανική Ζωγραφική – Η μεταβυζαντινή και επτανησιακή τέχνη στις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια της Λευκάδας (15ος-20ος αι.)», Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 1999).

Όπως είχε σχολιάσει σε παλιά μας ανάρτηση το 2017 ο ιστοριοδίφης Μάκης Μελάς, ο Πιέρος Δε Τζώρτζης, όπως λέει ο ίδιος στη διαθήκη του, είχε ζητήσει από τους συνάδελφους του στο ναό της Αγ. Μαύρας στον οποίο ανήκε ο Αγ. Γεώργιος να προχωρήσουν στη μετατροπή του σε μοναστήρι μετά από μπαλοτατζιόν – ballottazione = ψήφιση. Όμως ως το 1750 περίπου δεν είχε γίνει τίποτε. Ο ίδιος είχε υποσχεθεί και δεσμεύσει τον κληρονόμο ανιψιό του Μικέλη αν γινόταν η ψήφιση σε μοναστήρι να δίνει τα 12 μηναία, το τριώδιο, την παρακλητική, το πεντηκοστάριο και εξ τζεκίνια κάθε χρόνο για αύξηση της περιουσίας του νέου μοναστηριού και αν δεν γινόταν η ψήφιση …να μην δίνει τίποτε… Λίγο καιρό πριν είχε παραχωρήσει στον ναό του Αγ. Γεωργίου τα αμπέλια του στους Σφακιώτες. Ίσως τα γύρω κτίσματα να έχουν σχέση μ΄ αυτή την πρόταση.