Για το Χρυσόστομο Σταμούλη

Της Κωνσταντίνας Κούρτη

Βαριά σα μολύβι έπεσε η είδηση του φευγιού σου πολυαγαπημένε μου Χρυσόστομε!

Πρώτη αντίδραση στο πρωινό νέο η άρνηση της αποδοχής του, το στάδιο του απόλυτου σοκαρίσματος για το γεγονός ότι δεν θα υπάρχεις ανάμεσα μας, ότι δε θα παρακολουθούμε τις ομιλίες σου, τις μουσικές συνθέσεις σου, ότι δε θ ακούμε τη ζεστή, γεμάτη ειλικρίνεια φωνή σου, δε θα βρισκόμαστε στις παρουσιάσεις των βιβλίων σου, δε θα ξαναδούμε το εγκάρδιο και καλοσυνάτο χαμόγελό σου, τη γεμάτη ανθρωπιά και αυθεντικότητα ματιά σου.

Πενιχρά τα λόγια για να περιγράψουν την πολυτάλαντη προσωπικότητά σου, το μεγαλείο της διάστασής σου, του έργου σου, της προσφοράς σου στη θεολογία, στον άνθρωπο, στην τέχνη, στο άνοιγμα του νου και της καρδιάς.

Δεν υπήρξα μαθήτριά σου, δεν είχα αυτή την τύχη να σε γνωρίσω ως δάσκαλο στο πανεπιστήμιο, αρχικά μου δόθηκε η ευκαιρία να σε γνωρίσω μέσα από τα βιβλία σου, τις ομιλίες σου, τα άρθρα σου, τη μουσική σου.

Στην πορεία, χάρη στην προσήνεια, την απλότητα και τον πηγαίο πλούτο σου προσφέρθηκε ως μέγα δώρο η κοντινή μας γνωριμία με όλα τα συνακόλουθα των συζητήσεων, των συναντήσεων σε παρουσιάσεις βιβλίων, στη διεθνή έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης, στα αφιερώματα για την αγαπημένη μας ποιήτρια ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ που τόσο εκτίμησες και ξεχώρισες, για το μεγάλο και αξιαγάπητο ΔΑΣΚΑΛΟ Χρήστο Γιανναρά, στο 4ο πανελλήνιο ΜΟΝΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ με την ομιλία σου, στην αποδοχή σου να συμμετέχεις ως ομιλητής στην τελευταία παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Μιχάλη «σαυτόν ίσθι», στις ξεναγήσεις σου, στις ανταμώσεις μας στο παλιό εκκλησάκι των ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΑΡΑΒΑ του Πειραιά, στη μεγάλη σου εκτίμηση για τον αξιότιμο πατέρα Σπυρίδωνα Τσιμούρη, που χάρη σ’ εσένα γνώρισα κι εμπιστεύτηκα.

Μικρή για να παρουσιάσω το υπέρογκο έργο σου, τη σπουδαιότητα της διδασκαλίας σου στο τμήμα ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου διετέλεσες για δύο συνεχόμενες θητείες πρόεδρος του τμήματος ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ και κοσμήτορας της θεολογικής σχολής, στην καινοτομία της σκέψης και δράσης σου στις απανταχού ελληνικές εκκλησίες-κοινότητες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, στα επιστημονικά συνέδρια, στα παγκόσμια πανεπιστήμια, στις τιμητικές διακρίσεις σου ανά τον κόσμο, στις ουσιαστικές σχέσεις σου με όλες τις εξέχουσες προσωπικότητες της θεολογίας, της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, της εκκλησιαστικής ιεραρχίας όπου ξεχωριστή θέση κατείχε ο πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ που με τόση θέρμη μας μιλούσες!

Χρυσόστομε, η οικουμενική διάσταση του έργου σου και της πολυσήμαντης προσωπικότητάς σου δεν χωρούν σε τούτες τις αράδες.

Αισθανόμενη τυχερή και βαθιά ευγνώμων στη ζωή και σ’ εσένα για τη συνάντησή μας, στο ιερό καθήκον για τον ύστατο τούτο χαιρετισμό, δέξου τις απεριόριστες ευχαριστίες μου για όσα πολυποίκιλα οφέλη μου δώρισες.

Με επηρέασες στη σκέψη, στην ανθρωπιά, στην πίστη προς τον ΚΥΡΙΟ, στην ανοιχτοσύνη του νου και της ψυχής.

Έφτασες στο απόγειο των δυνατοτήτων σου, έζησες με αληθινή βαθιά χαρά τη ζωή σου, πρόσφερες στην υπέροχη οικογένειά σου το πρότυπο του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, του ΣΥΖΥΓΟΥ, του ΠΑΤΕΡΑ, του μοναδικού ανθρώπινου ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ!

Αφήνεις τόσο ισχυρό αποτύπωμα σε όλους όσους σε ζήσαμε από κοντά ή μέσα από το έργο σου.

Αξέχαστος, ανεπανάληπτος και αξιαγάπητος θα κατοικείς στην καρδιά και τη μνήμη μας.

Μας αφήνεις πολύ φτωχότερους…

Πρώτα την οικογένεια σου, τους φίλους και συγγενείς σου, τους φοιτητές σου, την ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα, την εκκλησία, την επιστήμη, την κοινωνία μας, την ΕΛΛΑΔΑ.

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στη ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ σου!

Παρηγοριά η θέση σου στο ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, με την ελπίδα ν ανταμώσουμε πάλι!

Ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει αγαπημένε ΔΑΣΚΑΛΕ!

Κ.Κ.

18/8/25