«Μαθητεία στο Φως»: Το ταξίδι της Σοφίας Αθανάτου στην τέχνη της ζωγραφικής

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ

ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΟΦΙΑ ΑΘΑΝΑΤΟΥ «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ»

Το ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ του Συλλόγου Ζωγραφικής και Αγιογραφίας εξέδωσε το λεύκωμα «Μαθητεία στο Φως», θέλοντας να τιμήσει την πιστή του μαθήτρια και Αντιπρόεδρο του Συλλόγου κυρία Σοφία Αθάνατου. Το λεύκωμα εκδόθηκε με την οικονομική υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ και περιέχει περισσότερα από 70 έργα, χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά της δουλειάς που γίνεται στο Εικαστικό Εργαστήρι. Περιλαμβάνει έργα Βυζαντινής και Επτανησιακής αγιογραφίας, σύγχρονες αγιογραφικές προσεγγίσεις, πορτρέτα Φαγιούμ, κοσμικά έργα βυζαντινής ζωγραφικής με τοπία και σκηνές καθημερινής ζωής, καθώς και ζωγραφική με ακρυλικά, πορτρέτα, ανθογραφίες και τοπία.

Το βιβλίο διατίθεται ΔΩΡΕΑΝ από το Εικαστικό Εργαστήρι. Με τη συναίνεση της ιδίας, ευπρόσδεκτη θα είναι προαιρετική οικονομική συνεισφορά για το φιλανθρωπικό έργο του Συλλόγου. Το λεύκωμα έχει επιμεληθεί η εικαστικός Χαρά Σαΐτη και σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου:

«…Η Σοφία Αθάνατου μαθήτευσε κοντά μου από το 2004 και συνεχίζει ακόμη να σπουδάζει δίπλα μου το φως. Όταν την πρωτογνώρισα μού έκανε εντύπωση η ευθύτητα, η δύναμη, η αυτοπειθαρχία, η επιμονή της, προσόντα απαραίτητα για μια τέχνη τόσο πολύ απαιτητική όσο και παρεξηγημένη σαν την αγιογραφία. Εκείνη μαγεύτηκε από τη Βυζαντινή αγιογραφία τόσο, που και η ίδια δεν το περίμενε.

Σήμερα θεωρεί ευλογία την ενασχόλησή της με την τέχνη, ώστε να μπορεί να γεμίζει δημιουργικά τον χρόνο της και να εκφράζεται μέσα από αυτήν. Ξεκίνησε ανυποψίαστη και γι αυτό ανυπεράσπιστη στη γοητεία της Βυζαντινής τέχνης.

Αργότερα εντρύφησε και στην Επτανησιακή θρησκευτική τέχνη με την παραδοσιακή τεχνική των παλιών μαστόρων, προχώρησε στο Σχέδιο με κάρβουνο και μολύβι, στη Ζωγραφική με παστέλ, ακουαρέλα και ακρυλικά, πέρασε από τη Χαρακτική και έμεινε πιστή στο θεωρητικό μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης έως σήμερα. Προσέγγισε την τέχνη με δέος, σαν κάτι ιερό, σαν μυστήριο στο οποίο προσπάθησε να μυηθεί. Με ατέλειωτες σπουδές και δοκιμές πάνω σε έργα μεγάλων δασκάλων, τα οποία αποκωδικοποιούσε και αφομοίωνε δημιουργικά με τη δική της καλλιτεχνική έκφραση.

Άλλοτε φοβισμένα σαν πρωτόσχολο μαθητούδι κι άλλοτε με τόλμη και επίγνωση περισσή σαν φτασμένος καλλιτέχνης, διακόνησε την τέχνη με σεβασμό. Ταπεινόφρων από χαρακτήρα καθώς είναι αλλά και απαιτητική από τον εαυτό της, δύσκολα έμενε ευχαριστημένη από τα αποτελέσματα των προσπαθειών της. Αυτό ακριβώς την έκανε να επιμένει και να προσπαθεί εκεί που άλλοι ή θα κουράζονταν και θα τα παρατούσαν ή χειρότερα θα γέμιζαν αλαζονεία από τη αυταπάτη της επιτυχίας τους.

Η Σοφία γέμισε το σπίτι της και τα σπίτια των φίλων και συγγενών της με τα έργα των χειρών και της ψυχής της. Ποτέ δεν σκέφθηκε την πιθανότητα να εκθέσει τα έργα της, ακριβώς γιατί νιώθει ακόμα «μαθήτρια». Η καλλιτεχνική πορεία της είναι μια επισταμένη μαθητεία στο φως. Μια ζωή δεν την φθάνει να χορτάσει γνώση, είτε με τα διαβάσματά της είτε με τα πινέλα της. Και αυτό δίνει ιδιαίτερη αξία στο έργο της, έργο φτιαγμένο με ταπεινότητα και σιωπή, μοναχικότητα και αγάπη….»