Η διαχρονική λεηλασία του Ελληνικού Πολιτισμού

Γράφει ο Αιθεροβάμων…

Πριν μερικά χρόνια μια εγχώρια σπείρα αρχαιοκαπήλων κατάφερε και ξήλωσε την μαρμάρινη πλάκα που απεικόνιζε το φτερωτό λιοντάρι, το έμβλημα της Ενετικής κυριαρχίας στο Φρούριο της Άγια Μαύρας.

Μια ομάδα ρομαντικών Λευκαδίων πήρε την πρωτοβουλία, μάζεψε χρήματα και φρόντισε να καλύψει το κενό που άφησε η δραστηριότητα των αρχαιοκαπήλων.

Λίγους μήνες μετά τα μέλη της σπείρας συνελήφθησαν και το γνήσιο ανάγλυφο παραδόθηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Αυτά θυμήθηκα για να γράψω το παρακάτω κείμενο.

Υπάρχει ένα βιβλίο που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.

Τίτλος: Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ
Συγγραφέας ο Κυριάκος Σιμόπουλος.

Στις 540 σελίδες του, περιγράφεται και τεκμηριώνεται με πλήθος στοιχείων η τραγικότερη πολιτιστική γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας. Βανδαλισμοί, δηώσεις, αφανισμός των Ελληνικών μνημείων από την Περσική εισβολή μέχρι τον 20ο αιώνα.

Γενουάτες, Ενετοί, Καταλανοί, Ολλανδοί, Ρώσοι, Γάλλοι και Βρετανοί κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στις ελληνικές περιοχές λαφυραγώγησαν ανενόχλητοι τους αρχαίους θησαυρούς της χώρας μας.

Πριν τον Έλγιν χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του καθολικού αβά Φουρμόντ. Μια ανώμαλη διεστραμμένη προσωπικότητα που ηδονίζονταν να εκθεμελιώνει τα πάντα με σκοπό να βρίσκει αρχαιότητες, να τις αντιγράφει και μετά να τις καταστρέφει!

Στην ίδια τη Σπάρτη, το καταστροφικό έργο του μοχθηρού Γάλλου αρχαιοκαπήλου εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα και βαρβαρότητα, όπως φαίνεται μέσα από επιστολή του τον Απρίλιο του 1730 προς ένα φίλο του:

«Τα ισοπέδωσα όλα, τα εκθεμελίωσα όλα… από τη μεγάλη αυτή πολιτεία δεν απέμεινε πλέον λίθος επί λίθου. Εδώ και πάνω από ένα μήνα, συνεργεία μου από 30 και μερικές φορές 40 ή 60 εργάτες γκρεμίζουν, καταστρέφουν, εξολοθρεύουν τη Σπάρτη. Ο γδούπος από το γκρέμισμα των τειχών, η πτώση των ογκολίθων έως τις όχθες του Ευρώτα, ακούγεται όχι μονάχα στη Λακωνία αλλά και σ’ ολόκληρο τον Μοριά και παραπέρα ακόμη…

…Προτίθεμαι να μην αφήσω λίθο επί λίθου… Οι Αμύκλες επίσης, ήσαν πολύ εγγύς για να τις αφήσω. Έστειλα και εκεί εργάτες και ισοπέδωσαν τα λείψανα του περίφημου ναού του Απόλλωνος.  Επέρασα από έναν φοβερό τόπο, την περιβόητη Μάνη, που κατοικείται από έναν αιμοβόρο λαό. Είμαι πολύ ευτυχής που γλίτωσα. Έφυγα από την βάρβαρη πατρίδα τους χωρίς να αποκομίσω τίποτε το αξιόλογο, τίποτε για να βγουν τουλάχιστον τα έξοδά μου. Για να ξεσπάσω και για να εκδικηθώ αυτό το σκυλολόϊ, έρριξα τη θλίψη μου επάνω στην Αρχαία Σπάρτη. Δεν ήθελα να μείνει τίποτε από την πόλη που έκτισαν οι πρόγονοί τους. Την έσβησα, την κατέσκαψα, την εκθεμελίωσα, δεν της άφησα λίθο επί λίθου.»  

«Βιβλία δεν υπάρχουν», συνεχίζει στην επιστολή του. «Πολλοί δεν ξέρουν σ’ αυτή την χώρα ούτε να γράφουν, ούτε να διαβάζουν. Χρησιμοποιούν τα χειρόγραφα για φυσέκια. Κι αφού δεν υπάρχουν βιβλία, φρόντισα για κάτι άλλο, ώστε το ταξίδι μου να ωφελήσει τα Γράμματα.

…δεν άφησα λίθο επί λίθου. Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι βρίσκομαι σ’ ένα παραλήρημα χαράς που κατόρθωσα να καταστρέψω ολότελα τις ξακουστές αυτές πολιτείες, έτσι όπως γίνεται σε πόλεμο. Το έκανα για την Γαλλία, για την Αυτού εξοχότητα. Αυτό αποτελεί για μένα μια νέα δόξα».  
 
…Εκτόνωσα λοιπόν το θυμό μου στην κυριότερη πόλη της περιοχής, την αρχαία Σπάρτη.

Γι’ αυτό, εμίσθωσα εργάτες και κατέστρεψα εκ θεμελίων τα λείψανα της υπέροχης αυτής πολιτείας, σε σημείο που να μην απομείνει λίθος επί λίθου… Η καλή μου τύχη θέλησε να ανακαλύψω επιγραφές για πολλούς φιλοσόφους, ρήτορες, στρατηγούς, ποιητές, καλλιτέχνες, ακόμα και διάσημες γυναίκες, άγνωστες έως τώρα. Οι επιγραφές αυτές μας πληροφορούν ποιοί αυτοκράτορες ευεργέτησαν την πόλη, ποιοί ευλαβείς ιδιώτες έκτισαν ναούς, ποιοί από αλαζονεία χρηματοδοτούσαν δημόσια θεάματα… Η ευσέβειά μου, σεβασμιώτατε, έφτασε στο σημείο να μην αφήσω σε ησυχία ούτε την τέφρα των βασιλιάδων τους. Εσκόρπισα στον άνεμο την τέφρα του Αγησιλάου, εισήλθα στον τάφο του Λυσάνδρου και ανεκάλυψα τον τάφο του Ορέστου…»   

Ιδιαίτερα είναι γνωστή η λεηλασία των «φιλότεχνων» Άγγλων κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας με κυριότερο εκπρόσωπο τον διαβόητο λόρδο Έλγιν. Το πλιάτσικο που έκαμαν στα πλαίσια της «Ελληνολατρίας» τους δεν έχει προηγούμενο. Δωροδοκούσαν τους τούρκους αγάδες και ξήλωναν τα πάντα!

Εκείνος ο έρμος Παρθενώνας ρημάχτηκε πολλές φορές. Η βουλιμία τους έφτασε στο σημείο να θέλουν να μεταφέρουν ολόκληρο το Ερέχθειο αν έβρισκαν κατάλληλο πλοίο. Μεγάλα αγάλματα και κιονόκρανα κόπηκαν σε κομμάτια για να μεταφερθούν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και να δημοπρατηθούν!

Σήμερα οι Εγγλέζοι υπερηφανεύονται πως έχουν τα καλύτερα μουσεία, αφού πρώτα κατάκλεψαν όλο τον κόσμο!

Στη λεηλασία πήραν μέρος και Έλληνες «πατριώτες», φυσικά με το αζημίωτο.

Οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι Έλληνες εξαγοράζονταν με το φτωχό μεροκάματο που έπαιρναν στις ανασκαφές, ενώ η πλειονότητα των λογίων και των κοτζαμπάσηδων στην καλύτερη περίπτωση ή δεν αντιδρούσαν καθόλου ή έπαιρναν κάποιο μπαξίσι και το βούλωναν!!!

Σ’ αυτό τον ευρωπαϊκό βανδαλισμό υπήρξαν κάποιοι, δυστυχώς λίγοι, που αντιστάθηκαν. Από τους ξένους αξίζει να αναφερθεί η στάση του λόρδου Βύρωνα και από τους Έλληνες ο λόγιος καθηγητής στο Γυμνάσιο Λευκάδας Αθανάσιος Ψαλίδας.

Οι αγωνιστές που να χουν το νου τους σ’ αυτά. Άλλα τους έκαιγαν τότε…

Όμως ένας απ’ αυτούς ένας αγνός πατριώτης, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης γράφει στα Απομνημονεύματά του:

«Είχα δυό αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα και ένα βασιλόπουλο ατόφια, φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν.

Αλήθεια σήμερα ποιο είναι το ενδιαφέρον της κοινωνίας μας, γενικότερα για τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό;

Η απάντηση δική σας…

Πριν όμως απαντήστε ακούστε τους στίχους του Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Ο Αιθεροβάμων

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του Αιθεροβάμωνα