Παραδοσιακές καλύβες και τυροκόμηση στο Δάσος των Σκάρων κάποτε*…
 |
Στο δάσος των Σκάρων κάποτε… Τότε που οι άνθρωποι σεβόταν ακόμη το περιβάλλον, συμβίωναν αρμονικά μ΄ αυτό. Που οι όποιες αναγκαίες παρεμβάσεις γινόταν προσεγμένα, χωρίς να το ενοχλούν, να το μολύνουν. Χωρίς να το καταστρέφουν, να το υποβαθμίζουν αισθητικά… Τη θυμάμαι την καλύβα, πιτσιρικάς είχα περάσει κάμποσες φορές από εκεί. Ήταν η καλύβα των Μπερδεμπέων (αδελφοί Κώστας και Λάκης Δ. Κολυβάς). |
Κατασκευασμένη από φυσικά υλικά έδενε απόλυτα με το περιβάλλον. Όπως κι αυτή στην πιο κάτω φωτογραφία, των επίσης Κολυβιατών Θοδωρή Δ. Βρεττού (Τριμιντάνης ή Τανάλιας) (†) και Χρήστου Σ. Βλάχου (Γεροντέλου) (†), που βρισκόταν σχεδόν απέναντι από την πρώτη. Σήμερα, άστα να πάνε καλύτερα…
Τον παραδοσιακό τυροκόμο της πρώτης και της πιο κάτω φωτογραφίας θα τον αναγνωρίσατε ήδη, παρότι σκυμμένος και γιεγιές, όσοι τον ξέρετε, οι Αλεξανδρίτες τουλάχιστον. Είναι ο Παναγιώτης Μανωλίτσης (Πατσούλιας). Και να ΄χαμε λέει λίγο πτώγαλο (έτσι το λέγαμε, αν θυμάμαι πάλι καλά, μετά από τόσα χρόνια)…
*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Παναγιώτη Λαβράνου τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική τους παραχώρηση.
Φίλιππε συγχαρητήρια για την συχνή σου αναφορά στο δάσος των Σκάρων..
Όσοι από μας έχουμε την τύχη να το περπατήσουμε ,ξέρουμε την ομορφιά του.
Εκει πάνω στους Σκάρους έχει ακόμα ο γείτονάς μου ο κυρ-Στέλιος ο Βρακατσέλης
τα ζώα του.
Κάποτε πριν 25 χρόνια και βάλε, μας πήρε ένα χάραμα μιας ζεστής Αυγουστιάτικης
μέρας , να ανηφορήσουμε από τον Μαγγανά με τα πόδια στους Σκάρους.
Στα μισά της διαδρομής αναρωτιόμουν γιατί είχα χαλάσει τον ύπνο μου.
Αλλά όταν φθάσαμε στην κορυφή και γύρισα το κεφάλι μου να δω την ανατολή του
ήλιου ,νόμιζα ότι ζούσα το όνειρο…
“Ολη η Λευκάδα ,η Αιτωλοακαρνανία και όχι μόνο αλλά και το Ιόνιο με την Ιταλία στο βάθος
ήταν απλωμένα στα πόδια μας.
Αυτή η εικόνα θα είναι πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου και το προτείνω ανεπιφύλακτα
σε όσους αρέσει η ανατολή. Η ανατολή του ήλιου από τους Σκάρους είναι ΟΝΕΙΡΟ…….
Ευχαριστώ για την φιλοξενία..
ΑΓΓ.ΒΡΕΤΤΟΥ
Ευτυχώς και δεν επεσες πανω στους σκύλους τα γουρουνια και τα γελάδια.
Και το δραμα των Σκάρων συνεχίζετε.
Ευχαριστώ Αγγελική. Έτσι είναι, θα πρέπει κάποιος να γνωρίσει πρώτα τους Σκάρους. Λίγοι είναι δυστυχώς -κάτι γίνεται τώρα τελευταία- αυτοί που τους ξέρουν. Ακόμη και στο νησί μας…
ego mono logia akouo den exo dei kati to ousiastiko na ginetai alla etsi einai sthn ellada lypamai poly giati kai ego san paidaki tou dhmotikou gnopisa thn omopfia ton skapon mesa apo tis sxolikes ekdromes eilikpina euxomai kati na ginei.