Η Νίκη της Σαμοθράκης

190 π. Χ. περίπου, παριανό μάρμαρο, ύψος 275 εκατοστά
Μουσείο Λούβρου, Παρίσι

Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι αναμφισβήτητα μαζί με την Αφροδίτη της Μήλου και τον πίνακα Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι από τα πιο σημαντικά εκθέματα του Μουσείου του Λούβρου.

Βρέθηκε το Μάρτιο του 1863 κοντά στο Ιερό των Καβείρων στο τουρκοκρατούμενο τότε νησί της Σαμοθράκης από Έλληνες εργάτες που δούλευαν στις ανασκαφές που πραγματοποιούσε εκεί ο πρόξενος της Γαλλίας στην Ανδριανούπολη Σαμπουαζώ (Champoiseau). Ο πρόξενος ενημέρωσε μετά την εύρεσή του τη Γαλλική Πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη και σύντομα το άγαλμα μεταφέρθηκε με γαλλικό πολεμικό πλοίο στο Παρίσι, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Στην αρχαία Ελλάδα η θεά Νίκη λατρευόταν ως προσωποποίηση της «νίκης» τόσο στα στάδια όσο και στα πεδία των μαχών. Ο Δίας την έστελνε, σύμφωνα με το μύθο, στη γη για να στεφανώνει τους νικητές. Η ιστορική έρευνα έχει δείξει ότι η θεά Νίκη παρουσιαζόταν πάντα ιπτάμενη, γεμάτη κίνηση και δυναμισμό. Κατέβαινε από τον ουρανό είτε για να εξυμνήσει μια νίκη, είτε για να προσφέρει σπονδές, είτε για να στεφανώσει ένα νικητή.

Η Νίκη της Σαμοθράκης ήταν αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά τη θαλάσσια νίκη του στη Κύπρο ενάντια στον Αντίοχο ΙΙΙ. της Συρίας και είχε τοποθετηθεί πάνω στη πλώρη ενός πλοίου με ανοιχτά φτερά σαλπίζοντας τη νίκη. Η βάση του αγάλματος, που είναι η πλώρη ενός πλοίου, δείχνει ότι ήταν ένα άγαλμα τρόπαιο. Κατά τις πρώτες αλλά και μεταγενέστερες ανασκαφές δεν βρέθηκε δυστυχώς το κεφάλι του αγάλματος.

Η Νίκη της Σαμοθράκης από άλλη οπτική γωνία