Φθινοπωρινές εικόνες από τους Σκάρους
Το δάσος των Σκάρων πρασίνισε για τα καλά. Ο καλός ακόμη σε γενικές γραμμές ηλιόλουστος αλλά και δροσερός καιρός προσφέρεται ιδανικά για όποιον θα ήθελε να εξερευνήσει τον πλούσιο σε χλωρίδα-μυκητοχλωρίδα βιότοπο του δάσους.
Πολλά είναι τα δέντρα, ήμερα και άγρια, που καρποφορούν την εποχή αυτή. Στρώμα τα βελανίδια γύρω από τα εκατοχρονίτικα ρουπάκια. Κάποια απ΄ αυτά θα μπορούσαν, κάτω από προϋποθέσεις, να συμβάλλουν στην φυσική αναγέννηση και τη σωτηρία του απειλούμενου δρυοδάσους.
|
|
Οι κλιματολογικές συνθήκες και οι πρώιμες βροχές ευνόησαν, μάλλον, την καρποφορία των αγραπιδιών και των αγριοτζιτζιφιών (αν θυμάμαι τώρα καλά έτσι λέγαμε τα φυτά αυτά στα μέρη μας, που η επιστημονική τους ονομασία είναι κράταιγος [Crataegus]) σε βαθμό που κινδυνεύουν να σπάσουν από τον πολύ καρπό…
|
|
Στα πρόχειρα που το ψάξαμε δεν μπορέσαμε να βρούμε τι είδος φυτό είναι αυτό με τον παράξενο καρπό, ενώ εντύπωση προκαλεί ο χοντρός καρπός της αγριλίδας μέσα στο δάσος…
|
|
Εδώ αγκαλιάστηκαν κι έγιναν σταυραδέρφια για να αντέξουν τις δύσκολες συνθήκες και τα ανεμοδέρματα μια αγραπιδιά και μια κοκορεφτιά, σε σημείο μάλιστα να μην ξεχωρίζεις πλέον τη μια από την άλλη, ενώ πάει πολύ καιρός που είχαμε να δούμε σκατομπούρμπουλα στο σισύφειο έργο του…
|
|
Χαμηλότερα είναι τα ρείκια (Erica manipuliflora) που δίνουν χρώμα και άρωμα στο φθινοπωρινό τοπίο. Οι αποχρώσεις των πυκνών βοτρυωδών ταξιανθιών από το ροζ μέχρι το κόκκινο, ενώ ξεκουφαίνει το ζουζούνισμα των μελισσών που τρυγούν το νέκταρ τους.
|
|
Τα αγριολούλουδα που απαντώνται σε αφθονία αυτή την εποχή είναι τα κολχικά, η στερνμπέργκια η κίτρινη…
|
|
Τα κυκλάμινα φυσικά, η καμπανούλα των βράχων…
|
|
Η αγριοκρεμμύδα (κουτσούνα) … και κάποια άλλα που αγνοούμε πως λέγονται.
|
|
Για την πληθώρα των μανιταριών που είναι η εποχή τους και απαντώνται στον πλούσιο μανιταρότοπο των Σκάρων αξίζει να επανέλθουμε με κάποια άλλη ανάρτηση…
|
|
Υπάρχει στους Σκάρους ένα από τα αρχαιότερα δάση Βαλανιδιάς στη χώρα μας. Σύμφωνα με την θεωρία και άποψη «Η Λευκάδα είναι η ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ», οι Σκάροι είναι το Αρχαίο βουνό Νήιον και η πόλη της Ιθάκης ήταν «Υπονήιος», δηλ. ήταν κάτω απ” το Νήιον. Μάλιστα κάτω απ΄ το Νήιον, «υπό Νηίω ύλήεντι», ήταν οι εκβολές ενός ποταμιού, το λεγόμενο «Ρείρθον», που σημαίνει ότι στο τέρμα του, εκεί που σμίγει με την θάλασσα, υπάρχει ένα τμήμα πριν την έξοδό του, που το νερό είναι μίγμα γλυκού και αλμυρού και εκεί άραζαν τα πλοία, μέσα δηλ. στο στόμιο της εξόδου του. Εκεί άφησε, κατά τον Όμηρο, ο βασιλιάς της Τάφου Μέντης (Θεά Αθηνά) το πλοίο του όταν επισκέφθηκε τον Τηλέμαχο και τον παρώτρυνε να πάει στην Πύλο και την Σπάρτη να ρωτήσει για την τύχη του πατέρα του, μιας κι αυτοί οι Βασιλιάδες, ο Νέστωρας και ο Μενέλαος, ήδη είχαν επιστρέψει. Τότε ο Τηλέμαχος, επειδή δεν είχε δει το πλοίο, ρώτησε τον Μέντη «Δεν νομίζω βασιλιά μου να ήρθες με τα πόδια;». Αυτό το ερώτημα είναι εντελώς αδιανόητο να γίνει στο σημερινό Θιάκι που απέχει από την Ακαρνανία σήμερα 35 χλμ. και τότε πολύ περισσότερα, γιατί ο Αχελώος ήδη δημιούργησε μια ευφορότατη πεδιάδα, αφού κάλυψε γύρω στα 70 νησιά (Οινιάδες κλπ.) με φερτό υλικό! Επίσης όσοι τοποθετούν την πόλη και το ανάκτορο στο Σταυρό κοντά, στη Βόρεια Ιθάκη, που έχει υψόμετρο πάνω από 200μ. δεν έχουν μελετήσει φαίνεται την απορία του Τηλέμαχου προς τον Βασιλιά Μέντη «που άραξες το πλοίο σου και δεν το βλέπω;» και την απάντηση του Μέντη «στο λιμάνι του Ρείθρου, κάτω απ΄ το δασωμένο Νήιο»! Αυτά είναι στοιχεία μαζί με πολλά άλλα, που δεν ταυτίζουν ή καλύτερα αποκλείουν το σημερινό Θιάκι να είναι η Ιθάκη του Οδυσσέα. Αυτό λοιπόν το δάσος με Δρυς είναι από την εποχή του Οδυσσέα και με την ξυλεία αυτή έφκιαχναν τα πλοία τους.