Ένα όμορφο κομμάτι της διαδρομής του Αγώνα Ορεινού Ανώμαλου Δρόμου 22 χλμ.

Σε ένα κομμάτι της διαδρομής του Αγώνα Ορεινού Ανώμαλου Δρόμου 22 χλμ., που διοργανώνει στις 2 Νοεμβρίου 2014 ο Σύλλογος Επαγγελματιών και Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας, σε συνεργασία με τον Αθλητικό Σύλλογο Λευκάδας «Φίλανδρος» (δες ΕΔΩ την προκήρυξη του αγώνα), περπατήσαμε για πρώτη φορά πριν λίγες μέρες. Το υπόλοιπο και μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής το έχουμε φέρει σβούρα αρκετές φορές στο παρελθόν.

Το κομμάτι αυτό είναι κατά την άποψή μας και το πιο δύσκολο της διαδρομής, λόγω της μορφολογίας του εδάφους, αλλά και της υψομετρικής διαφοράς που θα πρέπει να καλύψουν οι δρομείς. Πρόκειται για το παλιό μονοπάτι, στράτα τσοπαναραίων κάποτε, που οδηγεί από τον παραλιακό οικισμό της Νικιάνας, δια μέσου των τοποθεσιών «Πλάκα» και «Πόρτες», στο δάσος των Σκάρων.

Καθαρίστηκε πρόσφατα και είναι στα περισσότερα σημεία του βατό και ευδιάκριτο. Μετά τις «Πόρτες», όπου το έδαφος είναι σπανό, χρειάζεται ενδεχόμενα μόνιμα καλύτερη σήμανση, αλλά για τις ανάγκες του αγώνα θα τοποθετηθούν σημαιάκια οπότε δεν αναμένεται να υπάρξουν, ως προς αυτό τουλάχιστον, προβλήματα. Σε σχέση με μια μελλοντική μόνιμη σήμανση, ευδιάκριτη για κάθε περιπατητή, πέρα από τα όποια σημάδια γίνουν με χρώμα (όταν ξεφτίσει από την πολυκαιρία εύκολα μπορεί να γίνει μπέρδεμα με τις κόκκινες-ροζ λειχήνες που είναι άφθονες στην περιοχή), πιο κατάλληλο πιστεύουμε ότι είναι πυργίσκοι από πέτρες -το κάνουμε και μεις καμιά φορά όταν περπατάμε κάπου που δεν γνωρίζουμε το μέρος- σε αποστάσεις τέτοιες που να διακρίνονται εύκολα ο ένας από τον άλλο.

Το τμήμα αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της διαδρομής του αγώνα. Εξαίρετο φυσικό τοπίο, πλούσια χλωρίδα και μια θέα προς την βορειοανατολική ακτογραμμή του νησιού μας, μέχρι την πόλη της Λευκάδας και τις απέναντι ακαρνανικές ακτές, που κόβει την ανάσα.

Στις προθέσεις των διοργανωτών είναι, σύμφωνα με την προκήρυξη του αγώνα, να αναδειχτεί το δρυοδάσος των Σκάρων και «η προστασία του από διάφορες παράνομες χρήσεις και παρεμβάσεις καθώς και η αφύπνιση της πολιτείας για την προστασία του».

Σύμφωνα με μια μελέτη των: Παναγιώτας Πολατίδου, Φωτεινής Δάντση και Κωνσταντίνου Αλεξανδρή, από το Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που έχει δημοσιευτεί στο Ελληνικό Περιοδικό Διοίκησης Αθλητισμού & Αναψυχής [5(1), 29-46] (δες ΕΔΩ), ο πρώτος αγώνας ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα ήταν ο «Ορειβατικός Μαραθώνιος Ολύμπου» που έγινε το 1986, σε μια εποχή όπου το ελληνικό κοινό δεν ήταν εξοικειωμένο με αυτού του είδους τους αγώνες, σε αντίθεση με άλλες χώρες, κυρίως, στην Ευρώπη. Ήταν δε για πολλά χρόνια και ο μοναδικός αγώνας ορεινού τρεξίματος που γινόταν στην Ελλάδα. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2002, προστέθηκε ένας ακόμη αγώνας ορεινού τρεξίματος, που ήταν ενταγμένος στους αγώνες περιπέτειας του Εύαθλου που γινόταν στην περιοχή της Κόνιτσας, ενώ ακολούθησε μόλις το 2004 ο Μαραθώνιος του Ολύμπου (Olympus Marathon). Σήμερα διεξάγονται πάνω από 15 αγώνες ορεινού τρεξίματος κάθε χρόνο στη χώρα μας.

Όπως προσθέτουν οι μελετητές: «Έρευνες που έχουν διεξαχθεί στο χώρο του αθλητικού τουρισμού δείχνουν πως αθλητικά γεγονότα μικρής και μεγάλης κλίμακας μπορούν να προσελκύσουν συμμετέχοντες, θεατές και τουρίστες, καθώς και ΜΜΕ και να δημιουργήσουν μια θετική εικόνα για την περιοχή (Funk & Bruun, 2006; Kim & Chalip, 2004; Chalip, Green & 2003)» και συμπληρώνουν, σε σχέση με το Μαραθώνιο του Ολύμπου, ότι λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος πως ο αθλητικός τουρισμός αποτελεί παγκοσμίως την γρηγορότερα αναπτυσσόμενη τουριστική αγορά, οι προοπτικές περαιτέρω τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής μέσω του αθλητικού αυτού γεγονότος παρουσιάζονται ευοίωνες.