Σαν σήμερα, στις 17 Οκτώβρη του 1941, οι Γερμανοί κατακτητές εκτελούν 222 κατοίκους των Κερδυλλίων
Ο τόπος εκτέλεσης των κατοίκων των Κερδυλλίων
Σαν σήμερα, στις 17 Οκτώβρη του 1941, οι Γερμανοί κατακτητές παίρνουν σκληρά μέτρα για να χτυπήσουν στη γέννησή τους τις πρώτες ένοπλες αντιστασιακές ομάδες.
Κύκλωσαν τα χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλλια της Επαρχίας Νιγρίτας του Νομού Σερρών, συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, ξεχώρισαν τους άρρενες από 15 έως 60 χρόνων, συνολικά 222 άτομα, τους έβαλαν να σκάψουν ομαδικό τάφο και τους εκτέλεσαν μπροστά στους δικούς τους. Στη συνέχεια, έκαψαν όλα τα σπίτια των δύο χωριών.
Το έγγραφο του δοσιλογικού υπουργείου Εσωτερικών για την καταστροφή των Κερδυλλίων
Στην περιοχή εκείνη που βρίσκονταν τα δυο χωριά, με τις πλούσιες αγωνιστικές παραδόσεις, έδρασε η πρώτη αντάρτικη ομάδα της περιοχής, η ομάδα «Οδυσσέας Ανδρούτσος», με καπετάνιο τον δάσκαλο του χωριού Κερδυλλίων τον Θανάση Γκένιο. Ακριβώς λόγω της δράσης αυτής της ομάδας που είχε πραγματοποιήσει αρκετές δολιοφθορές στο γερμανικό στρατό, οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής, για λόγους αντιποίνων προς τους κατοίκους των χωριών αυτών -που δεν πρόδωσαν τους αντάρτες όπως τους ζητούσαν- εκτέλεσαν αθώους, έκαψαν και λεηλάτησαν με φοβερή βαρβαρότητα τα σπίτια τους, στέλνοντας στην προσφυγιά τα γυναικόπαιδα και τους γέρους.
Δε σταμάτησαν όμως εκεί. Το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου οι Γερμανοί κρέμασαν στην κεντρική πλατεία του χωριού έναν από τους αντάρτες της αντάρτικης αυτής ομάδας, τον Μιχάλη Μπογιατζόπουλο, τον οποίο άφησαν τρεις μέρες κρεμασμένο για εκφοβισμό. Ήταν από τους πρώτους αντάρτες που κρεμάστηκε από τους φασίστες στην περίοδο της κατοχής.
Η επίσημη ανακοίνωση από την γερμανική διοίκηση της Θεσσαλονίκης που εκδόθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1941, αναφέρει:
| «Εις τα βουνά δυτικώς του Στρυμόνος δρα από εβδομάδων μία κομμουνιστική συμμορία απαρτιζόμενη από κατοίκους των πέριξ χωρίων και επιδιδόμενη εις την ληστείαν των πλουσίων χωρικών της περιοχής όπως προσποριστεί χρηματικά μέσα, τη σύλληψιν Ελλήνων αστυνομικών προς αφαίρεση των όπλων των και δι΄ αυτών τον φόνον Γερμανών στρατιωτών… Περί τα τέλη Σεπτεμβρίου εδολοφονήθησαν εις θέσιν Λαχανά 2 Γερμανοί στρατιώται και προ ημερών εγένετο απόπειρα εναντίον του γερμανικού στρατού, με αποτέλεσμα το φόνο δύο Γερμανών ναυτών και τον βαρύ τραυματισμόν ενός άλλου εις Καλόκαστρον. Εν συνεχεία διά των παρά του γερμανικού στρατού ληφθέντων μέτρων κατεστράφησαν παρ΄ αυτού τα χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλλια, οι κάτοικοι των οποίων αποδεδειγμένως ανήκον εις την εν λόγω συμμορία τροφοδοτούντες και υποστηρίζοντες ταύτην παντοιοτρόπως».. |
(Πηγές: Ριζοσπάστης, Βικιπαίδεια, 902.gr)
Οι υπόρρητες στοχεύσεις – τα ουσιαστικά δηλαδή του προγράμματος που επεδίωκε μακροχρόνια το σχέδιο Μάρσαλ στο οικονομικό και κοινωνικό στοιχείο της χώρας- είναι ο πυρήνας επί του οποίου στηρήχτηκε η σκληρή και επιθετική αναδίπλωση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την επικαιροποίηση αρχικά τότε και διεκδίκηση στην συνέχεια των Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων , από τα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Η σοβσρότερη μεταπολεμικά και ώς τώρα, μελέτη του Ξενοφώντα Ζολώτα το 1958 σύμφωνα με την οποία , ο βαθμός αύξησης της παραγωγικότητας τη Ελληνικής βιομηχανίας ήταν μικρότερος από τον βαθμό της χρηματοδοτησής της, είναι το ποσοτικό στοιχείο που επισημαίνει και την σύμπλευση της πολιτικής τάξης και της της ψευτοαστικής όποιας τότε βιομηχανικής τάξης, πρός την κατεύθυνση της τεκμηρίωσης της επιθετικής αναδίπλωσης.
Η επιδοτούμενος τότε παραγωγικός αστισμός( ψευτοαστισμός) και συνεργαζόμενος με την Γερμανική της εποχής μηχανιστική , μέσω της Ελληνικής κρατικής διαμεσολάβησης, απετέλεσαν τον προπομπό του παραγωγικού και αστικού Ελληνικού kitsch,που μορφοποιήθηκε και τελικά επιβλήθηκε τα έτη 1967-1974 ώς καταναλωτικό πρόταγμα για την ευημερία. Και που συνλεχισε ώς καταναλωτικό μεταπολιτευτικό κοινωνικλο όραμα με ποικίλες αισθητικές εκδοχές κατανάλωσης.