Πέθανε ο Θέμος Αναστασιάδης

Στην εποχή της ιδιωτικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, αναπότρεπτη εξέλιξη της επικοινωνίας, το όλο επικοινωνιακό τοπίο κυριαρχήθηκε από την ηλικία των ετών 1955 κυρίως μετά γεννηθέντες. Υπήρχε διαχεόμενη στο κλίμα των χρόνων κυρίως του τέλους της δεκαετίας του 1970 και πέρα μια αίσθηση επικοινωνισμού φιλολογίας πολιτικολογίας , η μεταπολίτευση έφερε και μια απελευθέρωση και σε ύλη και σε κυκλοφορία του τύπου, οι πειρατικοί λεγόμενοι ραδιοφωνικοί αυτοσχέδιοι σταθμοί τα χρόνια 1975-1985 ήταν σε πρώτη διάταξη, τα κύματα FM τότε κυρίως πιστοποιήθηκαν πλατιά.. και η δημοσιογραφική απασχόληση , αρχικά ως δοκιμή στα ημερήσια φύλλα κατά τα ισχύοντα στον κλάδο, άρχισε να φαντάζει ως δυνάμει απασχόληση και πιθανό επάγγελμα.
Μαζί βέβαια και τα οικονομικά του χώρου που κάνοντας χρήση και της τεράστιας κρατικής διαφήμισης , μαζί με την εισπραξιμότητα του ημερήσιου αι περιοδικού τύπου.
Αυτό ήταν ένα απ τα πλαίσια που ορίζουν το θαύμα του κοινοβουλευτισμού , και της αναγκαιότητας του για πλάτεμα κοινωνικό προς την κατεύθυνση του μεγαλώματος της μεσαίας τάξης, για την εμπέδωση του κοινοβουλευτισμού.
Μέσα σε αυτό το φάσμα άρχισαν σωρηδόν να παράγονται δημοσιογράφοι και μια συγκεκριμένου τύπου δημοσιογραφία που βασιζόνταν στην αρχή ότι η είδηση ή η πληροφορία της δημοσιογραφίας πρέπει να ξεκινά με το ιντριγκαδόρικο θέμα να προκαλεί το ενδιαφέρον στιγμιαία και κατόπιν να ακολουθήσει- αν ακολουθήσει κατά την διάθεση του δημοσιογράφου ή του αφεντικού του- η ανάλυση. Και με τούτη την μέθοδο ο σχολιασμός άρχισε να ανεξαρτοποιείται ως πρόσθετο δημοσιογραφικό είδος για να γεμίζουν οι σελίδες ή να καλύπτονται οι τηλεοπτικοί χρόνοι, μαζί και η διαφήμιση να αυξάνει , και το τηλεοπτικό κυρίως κοντρόλ με τα χρόνια να υπερσκελίσει το έντυπο δημοσιογραφικό όριο, και να μεταφέρεται στο κοινωνικό κοντρόλ.
Οι έννοιες και το περιεχόμενο των όρων που χρησιμοποιούσε αυτή η δημοσιογραφική αντίληψη ήταν και έπρεπε να είναι περίπου κάπως οριακές ( οροι όπως » συγκλονιστικό» για κάθε τι που παρουσίαζε το γυαλί, οι άκορμαν και οι δημοσιογράφοι αυτού του τηλεοπτικού τοπίου δεν ήταν απαραίτητο να έχουν ειρμό στην αίσθηση της πληροφορίας, τις διάβαζαν από τα μόνιτορ που είχαν απέναντι, ( ο Άι Στράτης σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού έγινε από την διδακτόρισα εκφωνήτρια και μετέπειτα πολιτικό πρόσωπο “Α’ι” Στρατής», και γενικά το όλο τοπίο της πληροφ΄ρησης κυριαρχήθηκε από την άποψη , ότι : είδηση είναι αυτό που ο δημοσιογράφος ή το αφεντικό του θεωρούν είδηση. Αφέθηκε έτσι ο χώρος σε κάθε τύπο που ένοιωθε πώς ήταν αστέρι της δημοσιογραφίας να λέει ότι θέλει και να το θεωρεί ότι είναι και ενημέρωση και είδηση και πληροφορία.
Τα σκαμπρόζικα θέματα ήρθαν στην επιφάνεια, η ιλουστρασιόν εκδοχή της κατασκευασμένης εμφάνισης των δημοσιογράφων , η μυθολογία του χώρου διογκώθηκε, οι φίρμες ήταν απαραίτητες, τα λεφτά που διακινούνταν πολλά, η προβολή πληρωνόνταν και αποτελούσε επιδίωξη.. και γενικά το ΄δημοσιογραφικό μέσον και ο ίδιος ο δημοσιογράφος ήταν η είδηση.
Κάθε λογής προσωποποιημένα και προσωπικά θέματα του χώρου αυτού τα πουλούσαν ως κοινωνική πληροφορία και ενδιαφέρουσα είδηση,και βρίσκοντας ευκαιρία πολλοί τύποι δημοσιογράφοι να γίνουν και κοινωνικοί παράγοντες παράγοντας και πολιτική ιδεολογία γινόμενοι και πολιτικά- με την πλατιά έννοια- πρόσωπα της πολιτικής.
Κάποιοι όχι λίγοι απ αυτό τον χώρο γίνανε και επιχειρηματίες εκδότες και βέβαια απουσιαζούσης της συνεργατικής και κοινωνικής ευθύνης ως κουλτούρα επιχειρηματικότητας,δεν άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις- μάλλον άφησαν αρνητισμό- για τον επαγγελματικό αυτό χώρο. Μέσα στον οποίο υπάρχουν και σοβαρά παραδείγματα ( όλο και λιγοστεύουν ) ενημερωτικής δημοσιογραφίας και ουσιαστικής πληροφόρησης για τους πολίτες ως δημοκρατικό αγαθό.
Από το είδος της δημοσιογραφίας που η επικοινωνιακή ίντριγκα τεχνηέντως προβάλλεται ως είδηση, καλά είναι να μην κρατήσει πολλά η εποχή ή μάλλον να ην κρατήσει τίποτα και μαζί να μην κρατήσει και τους επαγγελματίες εκεινους που άσκησαν και ασκούν αυτού του είδους την επαγγελματική απασχόληση που την ονόμασαν δημοσιογραφία.