«Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ από το 1980 έως το 1990…»
Για να μη ξεχνιόμαστε…
«Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ από το 1980 έως το 1990 και μέχρι τη διαγραφή του το 1990, Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας», γράφει ανάμεσα στα άλλα στο βιογραφικό του, που συμπεριλαμβάνεται στο προεκλογικό φυλλάδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη 2019, ο υποψήφιος βουλευτής Λευκάδας με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κ. Κωνσταντίνος Δρακονταειδής.
Πέρα από το πόσο είναι θεμιτό, ιδιαίτερα σήμερα που οι «μάσκες έπεσαν», να επικαλείται το ΚΚΕ ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα δεν είναι ηθικό, αν αυτό γίνεται για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Βέβαια ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Λευκάδα δεν είναι ο πρώτος διδάξας, αφού αρκετά είναι τα στελέχη του κόμματος αυτού που χρησιμοποιούν στα βιογραφικά τους για ευνόητους λόγους και ως πιστοποιητικά της αριστεροσύνης τους το πέρασμά τους κάποτε από το ΚΚΕ.
Τώρα, αν μπορούν όντως τα βιογραφικά αυτά στοιχεία του τύπου «ήμουν κάποτε στο ΚΚΕ» ή η επίκληση της οικογενειακής αγωνιστικής παράδοσης («ο παππούς μου ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ – ΔΣΕ» κλπ.) να διαγράψουν τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια, το μνημόνιο, τη σωρεία των αντιλαϊκών μέτρων, το «ξέπλυμα» και τα σφιχταγκαλιάσματα με τους εγκληματίες του ΝΑΤΟ, τη συνεργασία με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ κλπ. και να φέρουν ξανά κοντά τους αριστερούς ψηφοφόρους το αφήνουμε στην κρίση του καθενός και της καθεμιάς.
Ο κ. Δρακονταειδής φαίνεται όμως να έχει και κοντή μνήμη. Με γραπτή δήλωσή του που δημοσιεύεται στις 30 Ιούνη του 1991 στον τοπικό τύπο, με την υπογραφή ΚΩΣΤΑΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ, Γραμματέας της ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ, εξηγεί τους λόγους της παραίτησής του, γράφοντας ανάμεσα σε άλλα: «… Επειδή οι τελευταίες αποφάσεις αναιρούν στην πράξη το 13ο Συνέδριο παραιτούμαι από Γραμματέας της ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ. Η παραίτησή μου αυτή θέλω να εκληφθεί σαν μια φωνή διαμαρτυρίας όλων των απλών φίλων του κόμματος και της αριστεράς που δεν αντέχουν να βλέπουν την ιστορία να επαναλαμβάνεται για την αριστερά πάντα από την τραγική της πλευρά.»
Ένα περίπου μήνα αργότερα, στις 2 Αυγούστου του 1991, ακολουθεί με ανοιχτή επιστολή (Γράμμα στην ΝΕ και τα κομματικά μέλη) η παραίτησή του, μαζί με άλλους τέσσερις, από μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής. Στην επιστολή παραίτησης γράφουν μεταξύ άλλων: «Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, μέλη της ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ πιστεύουμε ότι οι τελευταίες αποφάσεις και πρακτικές της πλειοψηφίας της ΚΕ του ΚΚΕ (η υπογράμμιση δική μας) όχι μόνο δεν συμβάλουν στην υλοποίηση των αποφάσεων του 13ου Συνεδρίου αλλά τις ανατρέπουν. Αντί να προωθούν την κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς μέσα από ένα σύγχρονο ΚΚΕ κι ένα ισχυρό Συνασπισμό, όπως ήταν το πνεύμα και οι αποφάσεις του Συνεδρίου κι όπως απαιτούν οι σημερινές πολιτικές συνθήκες στη χώρα μας, αντίθετα οδηγούν στην διάσπαση και την περιθωριοποίηση της αριστεράς σε μια περίοδο που απαιτείται η μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση και δράση…».
Είχε προηγηθεί η Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ τον Ιούνη του 1991 και η μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα, ενώ ήδη το ΚΚΕ είχε αποσύρει τα στελέχη του από τα κεντρικά όργανα του ΣΥΝ. Απόφαση στην οποία η λεγόμενη ανανεωτική ομάδα (οπορτουνιστές), όντας μειοψηφία στο ΚΚΕ, δεν πειθάρχησαν. Αντίθετα έστρεψε την προσοχή της προς το Συνασπισμό της Αριστεράς κι επιχείρησε να τον χρησιμοποιήσει ως πολιορκητικό κριό για την άλωση του ΚΚΕ, που δεν είχε καταφέρει να πετύχει μέσα από τις κομματικές διαδικασίες του 13ου Συνεδρίου. Στην προσπάθειά της αυτή βρήκε αρωγούς τους μέχρι τότε συμμάχους του ΚΚΕ στο ΣΥΝ, κυρίως την ΕΑΡ και όσους προέρχονταν από το πάλαι ποτέ «ΚΚΕ-εσωτερικού».
Η «ανανεωτική» ομάδα όχι μόνο δεν έδειξε καμία διάθεση να πειθαρχήσει στις κομματικές διαδικασίες και αποφάσεις, αλλά τάσσονταν ανοιχτά και δημόσια με την πραγματικότητα που δρομολογούνταν στο ΣΥΝ, ασκούσε πολεμική στο ΚΚΕ, αντιτίθενταν σ΄ αυτό, αρνούμενη ανοιχτά το δικαίωμα της πολιτικής, ιδεολογικής και οργανωτικής αυτοτέλειας του ΚΚΕ, ακόμη και το αυτονόητο δικαίωμά του να καθορίζει το ίδιο τη σύνθεση της αντιπροσωπείας του στα όργανα του ΣΥΝ.
Στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που επικαλούνται στην πιο πάνω ανοιχτή τους επιστολή και στην γραπτή του δήλωση ο κ. Δρακονταειδής, αναμετρήθηκε η επαναστατική πολιτική με το δεξιό οπορτουνισμό. Συνήλθε στην Αθήνα από τις 19 έως τις 24 Φλεβάρη του 1991. Στο συνέδριο είχαν εκλεγεί για να πάρουν μέρος 1.275 αντιπρόσωποι και 660 παρατηρητές. Το 13ο Συνέδριο ανέδειξε σε πλειοψηφία της ΚΕ στελέχη που τάσσονταν υπέρ της διατήρησης του κομμουνιστικού χαρακτήρα του ΚΚΕ, επιτυγχάνοντας να αποκρούσουν την επιδίωξη για διάλυσή του αλλά δεν έβαλε τέρμα στην εσωκομματική πάλη. Η υπονομευτική δράση συνεχίστηκε και κορυφώθηκε τον Ιούλη του ΄91, οπότε εγκατέλειψαν το ΚΚΕ 45 μέλη της ΚΕ.
Πραγματικά τέτοιες – αυτές οι αναφορές γίνονται για να ψαρέψουν σε θολά νερά αριστερούς.. Είναι φαινόμενο που δεν τιμά καθόλου τον τέως… Κι επειδή έτυχε να είμαι στην δύνη των γεγονότων εκεί στο 91, όσοι τότε διέρρηξαν τα ιμάτιά τους και σκορπίστηκαν φτερά- άχυρα στον άνεμο, σήμερα η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο κι έχει φτάσει σκαλί- σκαλί να υπερασπίζεται τον ταξικό αντίπαλο μέσα απο συνδιασμούς και θέσεις φιλελεύθερες… Οι περισσοτεροι απ” αυτούς με διαφορετικό ταξικό υπόβαθρο σήμερα, ή εχοντας μετατραπεί σε εργατική αριστοκρατία κανακεύουν το σύστημα. Ή στην καλύτερη περίπτωση, έχουν αποσυρθεί απ τα εγκόσμια πολιτικά. Μετετρεψαν την κομματική τους ανημπόρια, ή την κουραση απ τις καθημερινές κομματικές μάχες σε διακαιολογία κομματικής αντιπαράθεσης.
Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι είναι.
«Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» , καρντάσιδες το πάλαι ποτέ, που λέει και η παροιμία. Θυμαστε τον Γεώργιο Γεωργαλά επι χούντας; Κομμουνιστής ήταν κι αυτός στα νιάτα του και υπουργός της χούντας των συνταγματαρχών στα στερνά του..
Μην τσιμπάτε.
Τότε βέβαια παραιτήθηκε και ο Γράψας επικεφαλής της ΚΝΕ και άρχισε να φυλορροεί το κομματικό του κκε δέντρο , με την προοδευτική αποχώρηση Δραγασάκη ( υποψήφιο αρχηγείας του κκε), Κοτζιά, Δαμανάκη ( επικεφαλής μάλιστα του ενιαίου συνασπισμού )..Παπαχρήστος και και με σαφή προοδευτική αποστασιοποίηση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Γρηγόρη Φαράκου ( έδωσε συγγραφικά όσο μπόρεσε την απόρρητη στρατιωτική έκθεση Θόδωρου Μακρίδη για τις χρονικές πιθανότητες επικράτησης της ένοπλης ρήξης του κκε ). Ο Χαρίλαος Φλωράκης που αρνούνταν να είναι εκ νέου υποψήφιος για γραμματέας του κκε ( αναγνώριζε τα ηλικιακά ανθρώπινα όρια ) είπε θλιμένα : » αφού έφυγε και ο Λαφαζάνης». Εφυγε σαφώς αποστασιοποιημένος απ το κκε ο διαπρύσιος κήρυξ του κκε Μίμης Ανδρουλάκης…. ο οποίος την δεκαετία του 1980 ήταν μόνιμος ομιλητής στις πανεπιστημιακές σχολές ως προσκεκλημένος της ΚΝΕ.
Το θέμα είναι μεγάλο και για άλλους που αποστασιοποιήθηκαν απ το κκε, Κωστόπουλος, Κοψίδης, και άλλοι. Και αυτό όλο αυτό δεν είναι ανεξάρτητο απ τον περιορισμό της εκλογικής δύναμης του κκε στα επόμενα χρόνια προοδευτικά.
Οι δομές συγκρότησης της αριστεράς γενικά, αλλά και της μεταπολιτευτικής αριστεράς και του προκύψαντος κκε , καλά είναι να μελετηθούν και με βάση τιςνεότερες ερευνητικές μεθόδους με πρίσμα » την κρίση των θεσμών », αλλά και την μεταστρουκτουραλιστική ιστορική ερευνητική προσπάθεια, για να μην πέσει σε επίπεδο ανάλυσης της αισθητικοποίησης της ιστορικής εξέλιξης.