Μάριος Σ. Σίδερης: Εν Αμφιάλω Ιθάκη

Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση του συντοπίτη μας Αρχιτέκτονα Μάριου Σ. Σίδερη για το ζήτημα της Ομηρικής Ιθάκης. Ο «Όμηρος» δεν ήταν υπαρκτό πρόσωπο αλλά το πιο κοντινό στην Εποχή μας Ιερατείο, που μετέφερε σε μας το κείμενο της «Οδύσσειας», ενώ η Ομηρική Γεωγραφία περιγράφει τόπους υπαρκτούς και πραγματικούς, αποκρυπτόμενους κάτω από συμβολικές ονομασίες, ισχυρίζεται ο συγγραφέας:

«Το νησί πού ο Όμηρος το γνωρίζει με το ανέκαθεν κατά κόσμον όνομά του ως Λευκάδα, μέσα στο Έπος παίρνει το συμβολικό όνομα «Ιθάκη», από το γεγονός άτι σ’ αυτό κατευθύνονται («ιθύνονται») τα δύο κύρια πρόσωπα Οδυσσεύς καί Τηλέμαχος. Στην Οδύσσεια η Λευκάς ΕΙΝΑΙ Ιθάκη…».

Εν Αμφιάλω Ιθάκη Θεωρία της Λευκάδος ως Ομηρικής Ιθάκης Μάριος Σ. Σίδερης Λογοθέτης, 2007 ISBN 978-960-87133-2-1 299 σελ.

Ο «Όμηρος» είναι ένα από τα πολύπληθα Ιερατεία, τα οποία διήκαν επί χιλιάδες χρόνια, από τις παμπάλαιες παγετωνικές εποχές, ασχολούμενα με τη μελέτη της Φύσεως: Γεωγραφία, Κοσμογραφία, Αστρονομία, Μαθηματικά κ.λπ. Κάθε μέλος Ιερεύς του Ιερατείου αυτού ονομαζόταν Όμηρος. Το κείμενο της «Οδύσσειας» που έφτασε ως εμάς είναι η τελευταία μεταγραφή του Έπους από τα παλαιότερα παγετωνικά κείμενα, και την οποίαν επραγματοποίησε το πιο κοντινό στην Εποχή μας Ιερατείο «Όμηρος» της 6ης π.Χ. χιλιετίας.

Οι ιστορίες του Έπους βρίσκονται στις απόλυτα θεωρητικές μορφές τους. Είναι ψεύτικες, κατασκευασμένες αλλά Αληθοφανείς. (τ. 203) «ίσκε λέγων ψεύδεα πολλά ετύμοισιν ομοία»

Μέσα στις πλαστές, μυθολογικές περιπέτειες του Οδυσσέα και των άλλων ηρώων, οι διάφοροι τόποι είναι υπαρκτοί και πραγματικοί πάνω στη Γη, αποκρυπτόμενοι κάτω από συμβολικές ονομασίες. Όμως, τα διάφορα πρόσωπα, ο Οδυσσέας και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες του Έπους είναι φανταστικοί, μυθολογικοί, ανύπαρκτοι. Δεν υπήρξαν ποτέ ως πραγματικοί άνθρωποι, όμως μπορούσαν υπό κατάλληλες θεωρητικές συνθήκες να είχαν υπάρξει…

Οι ήρωες των ιστοριών αυτών είναι θεωρητικά κινητά, με συμβολικά ονόματα ανάλογα με το κύριο γνώρισμά τους, στην όλη ιστορία που διηγείται το έπος, μέσα στο οποίο μας δίνουν απόκρυφα όλα τα απαραίτητα δεδομένα ώστε με την τελική αποκρυπτογράφηση του κειμένου να συμπεράνουμε τη Γνώση, που θέλει να μας μεταδώσει ο Ποιητής. […]

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Γεννημένος στη Λευκάδα το 1934, ο Μάριος Σίδερης έμεινε στη γεννέτειρά του μέχρι το 1952 όπου τέλειωσε τη γυμνασιακή του εκπαίδευση. Έκτοτε εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Εσπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο όπου ευτύχισε να έχει μεγάλους Καθηγητές όπως τους αείμνηστους δασκάλους Π. Μιχελή, Α. Ορλάνδο, Δ. Πικιώνη και Ν. Χατζηκυριάκο – Γκίκα. Από το 1960 μετά τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό, διορίσθηκε μόνιμος Αρχιτέκτων Μηχανικός στις Υπηρεσίες Οικισμών των Υπουργείων Κοινωνικών Υπηρεσιών, ΥΧΟΠ κα ΠΕΧΩΔΕ.

Στην επαγγελματική του καριέρα εξεπόνησε πλήθος Πολεοδομικών και Αρχιτεκτονικών μελετών, τόσο για μεγάλα Δημόσια Πολεοδομικά και Οικιστικά Συγκροτήματα, όσο και για μικρότερα ιδιωτικά κτίρια. Ταυτόχρονα εξασκούσε πάντοτε και τη μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική. Έργα του παρουσίασε σε εκθέσεις στη Λευκάδα, στο Μεσολλόγγι και στην Αθήνα. Επί μεγάλο χρονικό διάστημα εχρημάτισε μέλος της Ορχήστρας Εγχόρδων της Καλλιτεχνικής Εταιρίας Επιστημόνων.

Συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα από το 1985 με σκοπό να ασχοληθεί εντατικά με την έρευνα στα Κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων και Ποιητών.

(www.biblionet.gr)