Την Αλεξανδρίτισσα αγρότισσα τίμησε ο σύλλογος Αλεξανδριτών Αττικής

Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014, στην πλατεία Αλεξάνδρου, η αρχικά για την παραμονή της Παναγίας προγραμματισμένη εκδήλωση τιμής στην Αλεξανδρίτισσα αγρότισσα της Ένωσης Αλεξανδριτών Αττικής, που είχε αναβληθεί λόγω πένθους.

Τους καλεσμένους καλωσόρισε η Γιάννα Σέρβου η οποία αφού υπενθύμισε την μακρόχρονη παράδοση που ήθελε κάθε χρόνο, παραμονή και ανήμερα της Παναγίας, να γίνεται το Δεκαπενταύγουστο πανηγύρι στο χώρο αυτό, αναφέρθηκε στη συνέχεια στην απόφαση του ΔΣ του συλλόγου να αφιερώσει τη φετινή εκδήλωση στην Αλεξανδρίτισσα αγρότισσα, την μάνα, την αδελφή, τη σύζυγο, που ήταν, όπως επισήμανε, χρόνια και χρόνια στον τόπο μας, τον Αλέξανδρο, τα Κολυβάτα, την Κιάφα και τη Νικιάνα, κυρά κι αφέντρα.

Στη συνέχεια ο Τιμόθεος Σούνδιας, μέλος του ΔΣ του συλλόγου, έκανε μια ιστορική αναδρομή στη θέση της γυναίκας την εποχή εκείνη στην ελληνική κοινωνία επικεντρώνοντας την ομιλία του στις καθημερινές και κοπιαστικές ασχολίες των αγροτισσών των χωριών μας σε μια πλήρως πατριαρχική οικογένεια, με αυστηρή ιεράρχηση του ρόλου των μελών της, που επέβαλε για τη γυναίκα «το ρόλο της μητέρας, συζύγου, νοικοκυράς, με αρμοδιότητες τη φροντίδα του σπιτιού, της οικογένειας και των γεωργικών ασχολιών, απόλυτα υποταγμένη στον άνδρα, είτε αυτός ήταν σύζυγος, είτε πατέρας, χωρίς λόγο και με περιορισμένα δικαιώματα.»

Μεταξύ άλλων, επισήμανε:

«Δικιά της δουλειά ήταν το φύλαγμα και η φροντίδα των μαρτινιών ή και του κοπαδιού, αν υπήρχε, η λάτρα του σπιτιού, η καθαριότητα της αυλής, η γνώση των χόρτων και των βοτάνων, το ζύμωμα, το φούρνισμα, η μπουγάδα στις βρύσες και τα πηγάδια, το δεμάτι με το κλαρί ή τα ξύλα, η βαρέλα ή η τσέντζερη στο κεφάλι με το νερό, ο βότανος, ο θέρος, το καρπολόι, το δέσιμο και κορφολόγισμα του αμπελιού, ο τρύγος, το λιομάζωμα και το σπρολόι, η επεξεργασία του λιναριού, ο αργαλειός για τα προικιά της κόρης στο φως του λιναριού, το κέντημα, το πλέξιμο…». Και πέρα από την ολόχρονη απασχόλησή της έπρεπε να είναι κυρά κι αφέντρα του σπιτιού: Να αναστήσει παιδιά, να τους δώσει ανατροφή, να φροντίσει ανήμπορους ηλικιωμένους γονιούς και πεθερικά, να βιοπορήσει την οικογένεια για μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο ο άνδρας ήταν στον πόλεμο ή στο αντάρτικο, μετανάστης, καραβούσος ή στο ξενοδούλειο ή αν ο σύντροφός της χάνονταν. Όμως πάντα έβρισκε χρόνο, όπως τόνισε ο ομιλητής, και για τις κοινωνικές υποχρεώσεις: Να συντρέξει στη λύπη και τη χαρά του συγγενή, του γείτονα, του χωριανού, να αϊτάρει όσους είχαν ανάγκη, να βγει στο χάζι και στη ρούγα για νέα και για σχόλια, να βάλλει τα καλά της στις γιορτές, τους γάμους και τα πανηγύρια, να συνοδέψει τον άντρα της και να του «πάρει» στο γλέντι το χορό…

Γινόταν ταυτόχρονα καθ΄ όλη τη διάρκεια του πρώτου μέρους της εκδήλωσης προβολή φωτογραφιών από δραστηριότητες και ασχολίες της Αλεξανδρίτισσας αγρότισσας. Ακολούθησε η προβολή 4 μικρών βίντεο με συνεντεύξεις από υπερήλικες αγρότισσες του Αλεξάνδρου, ενώ δόθηκε η δυνατότητα σε παριστάμενες ηλικιωμένες αγρότισσες να διηγηθούν για τις δύσκολες εκείνες εποχές.

Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης έκλεισε με την απαγγελία από τον Δημήτριο Μανωλίτση, μέλος του ΔΣ του συλλόγου, του ποιήματος «Ωδή στη Λευκαδίτισσα Αγρότισσα» (κάντε [ΚΛΙΚ ΕΔΩ] για να το διαβάσετε) που έγραψε ο αείμνηστος Διονύσης Δουβίτσας.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με γλέντι και χορό υπό τους ήχους της αγαπητής, πλούσιας σε ρεπερτόριο και πάντα σεβόμενης τη γνήσια παραδοσιακή μουσική, ορχήστρας «ΜΙΝΟΡΕ», όπου οι επισκέπτες, ιδιαίτερα δε οι Αλεξανδρίτες, μεταξύ αυτών αρκετοί απόδημοι, είχαν τη δυνατότητα να επιδείξουν τις φημισμένες χορευτικές τους ικανότητες.