«Της Λευκάδος κλεινοί ιεράρχες» (Ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη)

ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΛΕΙΝΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ!

Στις ζωές μας πολύχυμοι μπήκατε πρωτοχορευτές
ενός ψυχόρμητου χορού απ’ τις ανάσες του
Απόλλωνα πιασμένοι! Έναν κόσμο ολάκερο
προσδέσατε στο δικό σας «εκ βαθέων» άρμα…

Τόσο αλαφιασμένοι ποιητές σαν να μη γεννήθηκαν
ποτέ, ψηλά τινάζοντας τα μυστικά δοξαστικά της
φυλής, όμοια καταρράχτες αχανείς να χύνονται στις
ζωής μας τις ολόβαθες στοές κι αδιάκοπα στο νου
μας ν’ αντηχεί τ’ ολόδικό σας κοντάκιο των αιώνων:
«Kλαδί ελιάς! Κλαδί μυρτιάς! Πανώρια
Ελευθερία»!

H γλώσσα σας καλλονή καμωμένη τη στράτα της
Μελλούμενης Ελλάδας να ιστορεί! Του Ερμή τα
γοργόφτερα ποτάξατε κι έναν νέο κόσμο δομήσατε,
της ζωής μας το ποτήρι με τ’ αναβρυτικό νερό του
Διγενή Ακρίτα σαν γιομίζει!

αετοί στα φτερώματα του πνεύματος και
της μαστορεμένης τέχνης! Σκαλιστές νέων επικών
τραγουδιών κάπως με το δάχτυλό σας δείξτε μας νέα
αλογάριαστα μονοπάτια σε τούτα το «Ω γλυκύ μου
έαρ» να ψάξομε λαμπροί βαγιοφόροι μιας
θριαμβευτικής εισόδου…

Πόση αχόρταστη λατρεία σαν σας πρέπει… Ακοίμητη
ψυχή απ’ τα πρωτοϋλικά της γης μας καμωμένη,
μπολιασμένη στο φως, στην πέτρα και στου Ιόνιου
την αλισάχνη! Ένας νους, μια εμπνοή μυστική στα
σωθικά μας μέσα σαν σταλάζει το πνευματόβρυτο
βιος σας!

Της Λευκάδας Αοίδιμοι, Κλεινοί Ιεράρχες! Εραστές
της γης μας θαλεροί! Ξανά και ξανά σαλέψτε τα
λιμνασμένα οκνά νερά… Κρυφό μας αποκούμπι το
πνευματόσκορπό σας θυμιατό Ακάματοι Θηρευτές
του Ελεύθερου του Άρτιου Ανθρώπου!

(Θοδωρής Γεωργάκης. Απ’ την ανέκδοτη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «ΣΠΟΥΔΗ ΤΟΠΙΟΥ», αφιερωμένο στα διακόσια χρόνια απ’ την γέννηση του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ (1824-2024) και στα εκατόν σαράντα χρόνια απ’ την γέννηση του ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ, (1884-2024).