|
«ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ»
Ήταν κάπου, κάποτε, στη χώρα των Ζου-ρ-λού,
που όλα, μα που όλα γίνονταν Τουρλού – Τουρλού.
Ήτανε μια χώρα ήσυχη κι ωραία,
όπου «κοκίνιζε η σταφυλή και έθαλλε η Ελαία».
Είχε απέραντες ακρογιαλιές κι όμορφα δάση,
(και ποιος Ζου-ρ-λού άραγε μπορεί να τα ξεχάσει;).
Είχε αρχαία μάρμαρα τεχνοπελεκημένα
και ξύλα απελέκητα, τούβλα καλοψημένα.
Μα παρ΄ όλο που έβγαζε από όλα τ΄ αγαθά
παραδόξως έμενε πολύ φτωχειά.
Γι΄ αυτό, λέγανε οι εκάστοτε κυβερνώντες αφεντάδες,
στους Ζου-ρ-λού, τους φτωχούς, τους φουκαράδες:
Να τρέξουμε όλοι με Εθνική ομοψυχία
το βαρέλι να γεμίσετε, που λέγεται Εθνική Οικονομία.
Ρίξτε μέσα τον οβολό σας
για όφελος δικό σας.
Να πάψει η χώρα μας ν΄ άνε σ΄ αυτό το χάλι
(Να ΄χουμε να φτιάχνουμε βίλες στην Εκάλη.
Και ρίχνουν μέσα οι Ζου-ρ-λού τον τίμιο τους ιδρώτα
μ΄ αυτό, σε πείσμα έμενε, άδειο σαν και πρώτα.
Φαίνεται πως θ΄ άταν τρύπιο από κάτω
(στην υγειά τους κι άσπρο πάτο).
Γι΄ αυτό, ήρθαν οι ειδικοί, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
να εξιχνιάσουνε το μυστήριο του μυστηρίου.
Κι είπαν οι άνθρωποι: τι να κάνουμε εμείς σ΄ αυτούς;
Αυτοί χρειάζονται όλοι ψυχιάτρους.
Κι ύστερα ήρθαν της ΕΟΚ τα λαγωνικά
που διαπίστωσαν ότι η χώρα έχει τρωκτικά.
Που ροκανίζουν, χωρίς ανώτατο όριο επιτρεπτόμενο
του βαρελιού το περιεχόμενο!
Κι είπαν ότι, όποιος πηγαίνει στο βαρέλι κοντά
πρέπει να έχει χέρια καθαρά.
Κι ακόμη να έχει υπόψην:
«το νήψον ανομίματα μη μόναν όψιν».
Είπανε ακόμη κοντά στ΄ άλλα
να μην ακούνε οι Ζου-ρ-λού, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Κι αφού οι κατσαρόλες έμπαιναν σ΄ αργία
αφού τρεφόνταν οι Ζου-ρ-λού με αερολογία.
Κι αφού ιδανικά κι αξίες είχανε θυσιασθεί
στο βωμό μιας βρώμικης θεάς που λέγεται πολιτική,
οι Ζου-ρ-λού όλο ρωτούσαν κι έμεινε σαν παροιμία
Τ΄ έχεις Γιάννο;
Εφορία!…
Παναγιώτης Ε. Κούρτης
Κάβαλος |
